Ebook Bóg i Nauka mobi,epub

czynowość przekłada się na inne pytanie Leibniza: <> (z jego Zasad natury i łaski). Stawiając to pytanie, nie pytamy o przyczynę taką jak inne przyczyny. Pytamy o źródło wszystkich możliwych przyczyn"[1]. W naukowym podejściu Michała Hellera nie ma jednak przyzwolenia na łatwy ,,konkordyzm" prawd wiary chrześcijańskiej i zdobyczy współczesnej nauki: szczególnie krytycznie odnosi się na przykład do zwolenników tak zwanego ,,Inteligentnego Projektu" czy innych teorii obliczonych na pochopne upowszechnienie kategorii celowości zjawisk naturalnych. Również wywiad zamieszczony w tej książce Heller rozpoczyna od wskazania kryzysu relacji teologii i nauk przyrodniczych, ich wzajemnego oddalenia, które, w jego mniemaniu, w niedalekiej przyszłości grozi zepchnięciem samego dyskursu teologicznego ,,na margines życia kulturowego". Już w obecnych czasach w rezultacie tego oddalenia ,,nie dochodzi nawet do sporów polemicznych, jak miało to miejsce w XVII wieku w sprawie Galileusza, lecz przeważają poczucie obcości i wzajemna ignorancja". Jesteśmy tego świadkami właśnie teraz, gdy nauki fizyczne wydają się porzucać schematy materialistyczne i pozytywistyczne rozpowszechnione pomiędzy XIX wiekiem a pierwszą połową wieku poprzedniego (schematy, które zainspirowały niemieckiego zoologa Karla Vogta do brutalnego stwierdzenia: ,,Myśli pozostają mniej więcej w tym samym stosunku do mózgu co żółć do wątroby lub mocz do nerek"; lub francuskiego biologa Félixa Le Danteca do sformułowania ideału filozoficznego w athéisme scientifique); i gdy mechanika kwantowa oraz kosmologia wydają się ponownie proponować - w nowej odsłonie i bez uprzedzeń ideologicznych - tradycyjne kwestie metafizyczne na temat pochodzenia oraz przeznaczenia wszechświata, albo na temat relacji między czasem a wiecznością. Jako rozwiązanie aktualnego problemu podziału między wiedzą naukową a doświadczeniem religijnym Heller proponuje dwa odrębne przedsięwzięcia - przede wszystkim projekt ,,filozofii w nauce", który nie ograniczałby się do poznania struktury i zastosowań metody naukowej, jak normalnie czyni to epistemologia, ale który byłby w stanie podjąć refleksję nad odkryciami i problemami w wyraźnym nawiązaniu do filozofii. Ponadto dostrzega on możliwość-okazję zaistnienia ,,teologii nauki", która zestawiałaby, na przykład, naszą znajomość świata fizycznego z tradycyjną nauką chrześcijańską o stworzeniu świata lub o ostatecznym przeznaczeniu ludzi. Takie programy naukowe, rzecz jasna, mogą być prowadzone wyłącznie przez ,,ludzi-mosty", którzy posiadają kompetencje w zakresie nauki, filozofii i teologii. Otrzymaną Nagrodę Templetona (milion sześćset tysięcy dolarów) Heller przekazał instytucji mającej na celu formowanie nowego typu badaczy. Dzięki temu w październiku 2008 roku w Krakowie zostało oficjalnie otwarte Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych - spadkobierca długiej tradycji studiów na temat wzajemnej relacji religii i nauki, tradycji, która rozwinęła się w czasach, kiedy na czele archidiecezji stał Karol Wojtyła (patrz rozdział pierwszy tej książki). Centrum Kopernika (strona: ), które powstało jako wspólna jednostka badawcza Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, ksiądz Heller zarządza osobiście. Instytucja promuje badania interdyscyplinarne z zakresu filozofii, fizyki, kosmologii, neuronauki, kognitywistyki, biologii, historii nauki oraz teologii; ponadto wydaje książki poświęcone tej problematyce oraz czasopismo ,,Zagadnienia Filozoficzne w Nauce", prowadzi szereg portali internetowych, takich jak Filozofia w Nauce () oraz Granice Nauki (); i w końcu organizuje konferencje i sympozja, w których w ostatnich latach wzięli udział światowej sławy prelegenci, jak biolog Francisco José Ayala, matematyk i fizyk sir Roger Penrose czy neurobiolog Joseph LeDoux. Spotykając pracowników Centrum Kopernika, jest się mile zaskoczonym średnią wieku jego członków - zdecydowanie niższą niż we włoskich środowiskach akademickich - ich kompetencjami w poszczególnych dyscyplinach i ogromną wolnością intelektualną, z jaką wytrwale dążą do wspólnego celu, którym jest pogodzenie wiary i wiedzy, wymiaru religijnego z poznaniem naukowym. Skądinąd to właśnie ta myśl przewodnia przez ponad czterdzieści lat towarzyszyła założycielowi Centrum Kopernika w jego intelektualnej wędrówce: ,,Spośród moich licznych fascynacji - mówił, wspominając swoją formację kulturalną w cytowanym już przemówieniu z okazji przyznania Nagrody Templetona - dwie okazały się szczególnie uporczywe i odporne na upływanie czasu - nauka i religia. Moją wadą jest to, że jestem zbyt ambitny. Zawsze chciałem robić tylko rzeczy najważniejsze. A czy może być coś ważniejszego od nauki i religii? Nauk