Ebook Buszujący w zbożu snów mobi,epub

k, gdyby nigdy nic. -- Stanie tu z tobą nad tym jeziorem to i tak za dużo. -- To idź się utop w jeziorze! -- wrzasnęła. Stał nadal wpatrzony w horyzont, jak te kamienne posągi moai z Wyspy Wielkanocnej. -- Wiesz, że chciał -- Wiem Poszedł prosto przed siebie, zanurzył nogawki w wodzie, kolana, łokcie i szedł dalej. -- Przestań! -- krzyknęła. -- To tylko sen-odparł on. -- To co, że sen? -- To, to, że chce żeby się skończył. Żebyś skończyła się ty. Jesteś tylko moją marą nocną, mogę zrobić, co chce, przecież to mój sen. -- A skąd wiesz? Może to też i mój sen? -- Jest mi to zupełnie obojętne. -- Kiedy ja ... chciałam cię przeprosić. -- Mnie przeprosić? Sama siebie przeproś. To ty straciłaś, nie ja. Siebie skrzywdziłaś. Mi nic do tego już. Chociaż miałem żal, to fakt. Największy o to, że nie nauczyłem się wywierać wpływu na ciebie, kiedy było trzeba. Dalej stał do niej odwrócony plecami. Na horyzoncie zaczęło wschodzić słońce. Weszła do wody po kostki. -- Nie zbliżaj się do mnie brzydzę się tobą. Poszedł dalej woda sięgała mu do ust. -- Ha! Utopisz się, tak? W tym śnie? Ha! -- Utopię, nie utopię. Nie twoja sprawa. Ty też powinnaś wejść cała do wody i obmyć się. -- A co to jakieś magiczne jezioro, akwen wodny, jakiś Ganges czy co? -- tak powiedziałem po prostu. Ty jesteś kobietą. A kobiety lubią być czyste, pachnieć i udawać, że czynności fizjologiczne ich nie dotyczą. -- Ty zaś jesteś mężczyzną możesz spać w ubraniu, nie kapać się tydzień... Cisza. Smak soli, wiatr w twarz. -- Nie utopimy się. To bardzo zasolone jezioro. Niemal jak Morze Martwe. -- Więc co to znaczy? -- To znaczy, że siła wyporu jest większa od ciężaru ciała przez dużą gęstość spowodowaną dużym zasoleniem. -- Jesteś bardzo mądry. -- Nie nie jestem. Po prostu dużo czytam. -- Będziemy tu tak stali, aż zamienimy się w słupy soli jak żona Lota uciekająca z Sodomy i Gomory? -- Tak -odparł Michał-dopóki będziemy dla siebie solą w oku. Słońce troszkę tylko unosiło się nad lustrem wody. ... Było zupełnie ciemno w pokoju. Palcem zrobił małą dziurkę tam, gdzie kiedyś było małe okienko. Taka mała dziureczka. Otwór. Punkt, przez który wleciał promień światła i odbił się na ścianie. Pojawił się zamglony ruchomy obraz odwrócony do góry nogami przedstawiał świat na zewnątrz Za Punktem. Za Otworem. Za dziureczką. -- Uwielbiam camerę obskurę- pomyślał. Mógłbym na to patrzeć godzinami. Siedział na łóżku. Ona także. Byli jak w kinie nieruchomi i sztywni jak egipskie posągi. Rozdzieleni snopem światła wychodzącego z otworu. Z punktu. Z dziureczki. Milczeli obserwując postacie i jezioro które odbijało się na ścianie do góry nogami. Słońce na zewnątrz dawało ostre światło, dlatego obraz na ścianie w jaskini był wyrazisty. -- Nic już do ciebie nie czuje. -- To, czemu jeszcze tu siedzisz? -- Bo teraz to jest mój sen- Odparła wyniośle Artystka. -- A teraz pewnie powiesz, że przecież nic sobie nie obiecywaliśmy? -- Tak to powiem. Nic przecież sobie nie obiecywaliśmy. -- Masz kogoś? -- Niech Cię to nie interesuje. Kochałam cię, ale nie jesteś moim jedynym księciem z bajki. -- Dzięki za szczerość. -- Nie pasujemy do siebie. Ty i ja jesteśmy różni, nie przenikamy się. -- Nie znam czegoś takiego, żeby mężczyzna i kobieta byli tacy sami lub chociaż podobni do siebie. To dwie różne bieguny! Dwie może ja czegoś nie może jest to możliwe? -- Jesteś za ś być no, -- Zły? -- Droczący się ze mną, wbijający mi deligatnie Wiesz wzbudzajacy skrajne emocje. Inni tak robią i są szczęśliwi. -- Miałbym być typem który łamie cię kołem, wiesza na szubienicy, ucina ci głowę toporem, wybijaja zęby? Dla mnie nie była by miłość tylko sadyzm. Nic nie odpowiedział na to. *** Siedzieli w ciemnym pokoju. Przez dziurkę w zamurowanym okienku przedzierał się promień światła, lecz teraz nie widzieli już ani postaci ani jeziora, która odbijałoby się na ścianie do góry nogami, lecz film o nich zmontowany nie wiadomo przez kogo. On siedział na łóżku. Ona także. Byli jak w kinie nieruchomi i sztywni jak egipskie posągi. Rozdzieleni snopem światła wychodzącego z otworu. Z punktu. Z dziureczki. Milczeli obserwując film o sobie i słysząc swoje modlitwy i dziękczynienia. Modlitwa Artystki za Michała: Twoja dobroć mnie rozbraja Jesteś NIESAMOWITY!!!!! KOCHANY Michał Najwspanialszy na Świecie LOVE LOVE LOVE Jesteś Cudowny! I Ty to Boże! Dziękuję! Michał.. masz takie oczy rozpieszczasz i pieścisz mnie malarstwem Mój bracie w Bogu twoja mowa do mnie jest zawsze obłędna. Dziękuję Ci Boże za Michała. Michael! Ja się tak wzruszyłam, że łzy miałam w oczach, że jesteś!!!!! Jak Ty myślisz! Jak Ty działasz! wiesz ty masz takie oczy Ty