Ebook Careo, czyli na przełaj i w głąb w fotelu bujanym epub

nu. To jedyna kobieta, której wizerunek posiadałeś, który niemal obsesyjnie kolekcjonowałeś szukając Ewy bez pępka. Niestety, ani Brueghel, ani Masaccio, ani Vermeer, ani Bosch, ani nawet Michał Anioł nie ośmielili się zauważyć, że Ewa, jako stworzona a nie zrodzona, powinna nie mieć tej charakterystycznej blizny po matce, blizny zwanej pępkiem. A tymczasem oszpecona Ewa, ta pramacocha naszych żądz, z jabłkiem, owocem jej łona oraz ze swym zabobonnym, giętkim i śliskim mężem-wężem Adasiem, paplała ustami twych babek, ciotek, sióstr i sąsiadek, w kółko wprost do twojego ucha: nie wyobrażam sobie, jak można nie składać ofiary całopalnej, jak można nie golić się pod pachami, nie oglądać telenowel i nie całować relikwii. I sysała-ciumkała owe relikwie, jak oblizuje się kości ze szpiku i resztek sadła w blasku glorii HD w przerwie reklamowej maszynek do golenia. A Adaś o twarzy twych dziadów, wujów i kumów, braci mniejszych i prezesów większych, wtórował jej: nie wyobrażam sobie, jak można nie kochać Boga w Trójcy jedynego, Dzieciątka Spiritem przez Ojca krzepionego i jak można nie wyć z zachwytu na meczu Chelsea, i nie dłubać w nosie podczas siusiania. Po czym strzelał ze swej Trójpalczastej procy do wróbli i biustów Anielic. I tak od potopu, po top naszych czasów słyszałeś tę mantrę naszych mamin i litanię naszych papciów ,,nie wyobrażam sobie": Nie przyjąć księdza dobrodzieja po kolędzie - nie wyobrażam sobie Dawać wszystkim tym żebrakom i cyganom i rumunom - nie wyobrażam sobie Poddać w wątpliwość swą niezaprzeczalną wiedzę ekspercką na temat zdrowej kuchni, telemarku Małysza, globalnej makro- i mikro-ekonomii, sił geopolitycznych Nadniestrza, chorób cywilizacyjnych i wenerycznych, końca hisotrii Fukujamy oraz drobnych napraw AGD a także IT, samochodowych, hydraulicznych - nie wyobrażam sobie Na wiosnę, gdy pędy wszelkie sokami raczą nie odwiedzić panienek w burdelu - nie wyobrażam sobie Nie dać składki na tacę, gdy Malinowska patrzy - nie wyobrażam sobie Nie szczypnąć Malinowskiej w słodką jej dupinkę, gdy schyla się po różaniec - nie wyobrażam sobie Nie pokazać się na wiecu Corpus Dei - nie wyobrażam sobie Nie splunąć na widok procesji lesb i pedałów - nie wyobrażam sobie Nie ustroić choinki i nie odciąć łba karpiowi - nie wyobrażam sobie Nie mieć dreszczu podniety na dźwięk nokturnu Szopena - nie wyobrażam sobie Nie salutować fladze w dniu Konstytucji lub 1-go Maja - nie wyobrażam sobie Nie pójść na kolanach dookoła Obrazu Cudownego Cudownej Panienki - nie wyobrażam sobie Zadać sobie pytanie skąd w białej Polsce czarna Madonna - nie wyobrażam sobie Nie jeść czerniny, gdy miękkie żółte kaczuszki dorosną jako brzydkie acz tłuste i smaczne kaczątka - nie wyobrażam sobie Nie iść do kosmetyczki co miesiąc na wyrwanie brwi i wąsów z nosa tudzież linii bikini - nie wyobrażam sobie Nie zbudować domu, nie zasadzić drzewa i nie zasadzić kobicie, co by syn z tego był - nie wyobrażam sobie Nie wyobrażać sobie tego wszystkiego - nie wyobrażam sobie. Nie wyobrażać sobie tego, co ty sobie nie wyobrażasz - WYOBRAŻAM SOBIE! Właśnie, Samull, tyś takie rzeczy miał pod paznokciem najmniejszego paluszka, na tym polegała różnica, niczym brud, który można było wyskrobać i zapomnieć przy pierwszej lepszej okazji. Tak, zatem w pierwszej kolejności trzeba ci było (tak jak i mnie zresztą przyjdzie to zrobić), stoczyć walkę z mamką i papką, z boną i zaboboną, z domowymi pieleszami, z rozmemłaniem i krzyżmem pachnących a to flegmą, to znów kadzidłem, prawideł i lewideł, słowem: określić swoją odrębność względem ciała pedagogiczno-wychowawczego twojego pierwotnego kindergardenu. Wyjść z cienia spódnicy i sutanny, fartucha i kaftana wyjść na słońce, w światło nie jako Samull X., ale urodzony i wychowany wśród Iksińskich - odrębny człowiek, który potrafi oddzielić omylne, podatne na pokusy i błędy ,,mnie" od jasnego i określonego ,,ja". Więc powiedz mi, jak to było? Pomyślałeś sobie, ot, tak, któregoś dnia: ,,Czas na życie. Trzeba wreszcie przyjąć to ze spokojem. Oto czas na przystanięcie, daleko stąd, nie czas na bieg. Lepiej mądrze postać czasem niż głupio biegać. Trzeba to przyjąć ze spokojem, z godnością i odejść, by przystanąć." - co, Samull? Lecz nie mów mi, że się nie bałeś, że i to to nie iluzja, mój jedyny, drogi Co nią nie jest? Ty nie jesteś! Twój ból. I mój. I ten świat, jak dwa lustra taflą w taflę, które niby coś pokazują - pokazując nieskończoność. A jednak cię nie ma, zupełnie, jakbyś znalazł się na linii ognia bezdennych otchłani. Polazłeś. Cóż to za dramat zmusił cię do tego kroku? Cóż za uwłaczający akt męski?! Aby to lepiej zrozumieć muszę przywołać w tym miejscu na moment pewn�