Ebook Czarnoksięstwo i mediumizm mobi,epub,pdf

�aden racjonalny sposób, zaczyna on szukać tłumaczeń irracjonalnych. Przychodzi to jednak z ogromnymi oporami, ponieważ istota ludzka posiada psychikę tak skonstruowaną, że do końca będzie szukała wyjaśnień zgodnych z jej obrazem i pojmowaniem rzeczywistości. Aby zaś próbowała szukać pomocy u jakiegoś ,,odczyniacza" uroków, musi dojść do tego, że widzi iż własne życie wymknęło się jej z rąk i absolutnie nie jest w stanie kierować własnym losem i postępowaniem. A zatem badania Dominique Camusa zdają się w niepodważalny sposób dowodzić, że to nie wiara w czary i rzucony urok prowadzi do nieszczęść, lecz odwrotnie: kumulacja nieszczęść i niepowodzeń zmusza - prawie do samego końca sceptycznych ludzi - do wiary w czarną magię. Tak czy inaczej: eksperymentalnie - chociaż prawie wszyscy naukowcy w dalszym ciągu zaprzeczają realności magii - udowodniono możliwość destrukcyjnego wpływu na człowieka na odległość i to bez żadnego osobistego kontaktu. Stosowanie przez liczne osoby rytuałów magicznych, mimo iż przeważnie działają one w ukryciu, było i jest dość powszechne. Tymczasem zajmowanie się tymi rzeczami nieodmiennie prowadzi człowieka do nieszczęścia, bowiem kontakt ze złymi inteligentnymi istotami z ,,innych wymiarów" bardzo często prowadzi do chorób zarówno w sferze fizycznej, jak i duchowej człowieka niejednokrotnie kończąc się samobójstwem. Książka Ignacego Matuszewskiego - choć pochodząca z końca XIX wieku - prezentuje pewnie inne spojrzenie i inaczej wyjaśnia zagadnienie czarnoksięstwa i mediumizmu niż ja to czynię, niemniej godna jest przypomnienia, bowiem mimo wszystko niezbicie dowodzi, że świat pozamaterialny manifestujący się w naszym materialnym świecie jest realną rzeczywistością oraz przytacza wiele tego przykładów. Poza tym na jej kartach znaleźć można informacje o destrukcyjnym wpływie nieludzkich inteligentnych istot na ciało i duszę człowieka. Andrzej Sarwa ROZDZIAŁ I. POGLĄDY NA NATURĘ CZARNOKSIĘSTWA W RÓŻNYCH EPOKACH. Vouloir restreindre notre examen aux territoires déja a demi conquis. cest tromper la foi des hommes qui ont lutté pour le droit de libre examen, cest trahir les esperances les plus legitimes de la science. O. Lodge. Wzrastające z każdym rokiem zajęcie się zarówno świata uczonego, jak i szerszego ogółu, sprawą mediumizmu, zrodziło cały szereg kwestii i problematów, wiążących się mniej, lub więcej ściśle z tą nową gałęzią wiedzy psychofizjologicznej. Prócz badań nad samym przedmiotem, które, dzięki współudziałowi poważnych uczonych oraz instytucji w rodzaju Londyńskiego Towarzystwa Psychologicznego, weszły nareszcie w ostatnich czasach na drogę czysto naukową, prócz tych eksperymentów i obserwacji bezpośrednich, poczęto także przeglądać krytycznie rozliczne dokumenty, świadectwa i akta, potwierdzające pośrednio realność owych zagadkowych objawów i rzucające pewne światło na ich istotę i charakter. Owo pośrednie badanie rozpadło się na dwa kierunki. Jedna, bardzo nieliczna dotąd, część uczonych rozpatruje mediumizm na gruncie etnograficznym, bada jego objawy u różnych ras i plemion i stara się wyśledzić związek, istniejący niewątpliwie pomiędzy fenomenami mediumicznymi z jednej, a kultem, mitologią, demonologią, oraz działalnością czarodziejów, szamanów, derwiszów, fakirów, z drugiej strony. Badania te znajdują się dopiero w zaczątku. Większego dzieła, poświęconego specjalnie temu przedmiotowi, niema, o ile wiemy, w żadnej literaturze, drobniejsze zaś studia i rozprawy są rozproszone po różnych miesięcznikach, oraz pismach i wydawnictwach specjalnych. U nas nad kwestią tą pracuje znany antropolog Ludwik Krzywicki. Większa bez porównania liczba badaczów poświęciła się zgłębieniu historycznej strony mediumizmu, t. j. jego pokrewieństwa respektującego tożsamości ze starożytnym i średniowiecznym okultyzmem, z magią, teurgią, nekromancją, czarnoksięstwem, słowem z tym wszystkim, co od czasów Voltaire było uważane za rodzaj subiektywnego zabobonu, pozbawionego wszelkiej przedmiotowej podstawy, a co przedtem kładziono uporczywie na karb interwencji diabelskiej Co prawda, to nawet w epoce największego prześladowania czarownic, podnosiły się głosy i zjawiały teorie, sprowadzające większość objawów okultystycznych do działalności organizmu ludzkiego. Tego zdania był uczony Agrippa von Nettesheym (1486 - 1535), autor słynnej ,,Philosophia Occulta", w której starał się dowieść, że cała magia, razem z jej cudami, bierze początek w naszym wnętrzu duchowym: Nos habitat, non tartara, sed nec sidera coeli. Spiritus, in nobis qui viget, illa facit. I wielki Paracelsus (1493 - 1541), i Van Helmont (1577 - 1644), i Jan Wier (1515 - 1588), i wielu innych uczonych lekarzy owoczesnych i późniejszych, przyznając fakty, któryc