Ebook Czarnoksiężnik z Krainy Oz/The Wonderful Wizard of Oz mobi,epub

her now were the two silver shoes. The Witch of the North picked them up and handed them to Dorothy. [ 22 ] They are yours now. The Wicked Witch was very proud of them because they have some magic power, but I never knew what it was. [ 23 ] Thank you, said Dorothy taking the shoes. But now I would really like to go back home to Kansas. Otherwise, Im sure my Aunt Em will be very worried. Could you help me find my way? [ 24 ] Kansas? said the Witch thoughtfully. Im sure I dont know where that is. All I know is that the Land of Oz is surrounded by a desert which nobody can cross. Im afraid, my dear, you will have to stay with us. [ 25 ] When Dorothy heard this, tears came to her eyes, and she started to cry. The Munchkins felt so sorry for her that immediately they took out blue handkerchiefs from the pockets of their blue trousers and began to cry too. Only the Witch of the North didnt cry. Instead, she slowly took off her white hat, then looked inside it and read: [ 26 ] LET DOROTHY GO TO THE CITY OF EMERALDS. [ 27 ] If your name is Dorothy, my dear, said the Witch looking carefully at Dorothy, then you must go to the Emerald City. Perhaps Oz will help you. [ 28 ] And where is this city? asked Dorothy drying her eyes. [ 29 ] Its exactly in the middle of the country, and it is ruled by Oz, the Great Wizard. [ 30 ] How can I get there? asked the little girl, who was slowly getting used to finding out about new Witches and Wizards. [ 31 ] You must walk. The road to the Emerald City is made of yellow brick. You cannot miss it. And Ill give you my kiss, which will keep you safe. No one will dare hurt a person who has been kissed by the Witch of the North. [ 32 ] She came close to Dorothy and kissed the girls forehead, which left a round shiny mark on it. [ 33 ] Good luck, my dear, the Witch said and disappeared. Czarnoksiężnik z Krainy Oz Rozdział I Cyklon [ 1 ] Dorotka mieszkała pośrodku wiejskich terenów Kansas, z wujem Henrym i ciocią Em, którzy byli farmerami. Mieszkali we trójkę w małym domku, w którym był tylko jeden, bardzo zwyczajny pokój. Były w nim cztery krzesła, stół i dwa łóżka. Co ciekawe, w pokoju na środku podłogi były małe drzwi. Gdy się je otworzyło, można było zejść po drabinie do dużej jamy w ziemi, którą nazywano cyklonową piwnicą. Rodzina mogła się tam schronić, gdyby nadszedł cyklon i zniszczył ich dom. [ 2 ] Stojąc w drzwiach małego domku i rozglądając się wokół, Dorotka z każdej strony widziała tylko szarą prerię. Nie było żadnych domów ani drzew, jedynie szara, spalona słońcem trawa. Mocne preriowe słońce i wiatr sprawiły, że policzki i oczy wuja Henryego i cioci Em utraciły wszelkie kolory i stały się szare. Tylko Toto nie był szary. Był drobnym czarnym pieskiem, z czarnymi oczkami uśmiechającymi się do Dorotki z jego drobnego pyszczka. Toto i Dorotka byli najlepszymi przyjaciółmi i spędzali całe dnie na wspólnej zabawie. [ 3 ] Dziś jednak się nie bawili. Patrzyli na wuja Henryego, który siedząc na progu obserwował niebo, jeszcze bardziej szare niż zazwyczaj. Miał zatroskaną minę, a kiedy usłyszał głośne wycie wiatru z północy, wstał i rzekł: [ 4 ] - To cyklon. Zejdźcie obie do piwnicy, a ja zajmę się zwierzętami. [ 5 ] W tej samej chwili Toto wyskoczył z rąk Dorotki i schował się pod łóżkiem. Dorotka pobiegła za nim, podczas gdy ciocia Em uniosła klapę w podłodze i szybko zeszła po drabinie. Kiedy Dorotka w końcu złapała Tota i ruszyła za ciotką, stało się coś bardzo dziwnego. [ 6 ] Silny powiew wiatru zatrząsł domem tak mocno, że Dorotka upadła na podłogę. Następnie dom zaczął się kręcić, a potem uniósł się powoli, jak balon. Wiatr północny i południowy spotkały się w miejscu, gdzie stał dom, czyniąc je samym środkiem cyklonu. W środku cyklonu powietrze zastygło w bezruchu, lecz pod wielkim naporem wiatru podnosiło mały domek coraz wyżej i wyżej, aż na sam szczyt cyklonu, przenosząc go całe mile dalej, jakby był piórkiem. [ 7 ] W środku domu było ciemno, odgłos wiatru z zewnątrz był przerażający, ale Dorotka czuła się dziwnie bezpieczna, lecąc w powietrzu. Nie podobało się to jednak Toto i dziewczynka musiała trzymać go na rękach. Po kilku godzinach oboje byli tak zmęczeni, że mimo potwornego hałasu, zasnęli na podłodze. [ 8 ] Obudził ich potężny wstrząs, gdy dom w końcu wylądował. Dorotka usiadła i poczuła, że dom już się nie rusza. Poza tym nie było już ciemno. Skoczyła na równe nogi, podbiegła do drzwi i otworzyła je; kiedy rozglądała się wokół, jej oczy robiły się coraz większe i większe. [ 9 ] Okazało się, że cyklon ustawił dom, bardzo delikatnie - jak na cyklon - w środku pięknej krainy. Trawa dookoła była zielona, obsypana kolorowymi kwiatami. Piękne ptaki śpiewały cudnie pośród drzew i krzewów. [ 10 ] I wtedy Dorotka dostrzegła grupę ludzi, id