Ebook Czarny Amulet mobi,epub

Czarny Amulet to drugi tom serii "Kroniki Jaaru". Już jakiś czas temu czytałem tę część. Postanowiłem jednak odświeżyć sobie całą serię. Księga Luster" zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie, a jak było teraz? Zapraszam do zapoznania się z recenzją.

Kate Hallander musi zmierzyć się z zupełnie nowymi wyzwaniami i zacząć uczyć się fachu (bo która wiedźma nie umie latać na miotle???) Dlatego też wyjeżdża wraz ze swoją ciotką do miasteczka wiedźm, Hagsborough. Poznaje tam inne nastolatki obdarzone nadprzyrodzonymi mocami. Odkrywają się przed nią karty przeszłości, a zło czyha w miejscu, w którym zupełnie się go nie spodziewa.

Jaar to magiczna kraina, którą jestem totalnie zauroczony. Uwielbiam jej baśniowy klimat. Niestety w "Czarnym Amulecie" nie znajdziemy go za wiele, nad czym ubolewam. Jednakże czytało mi się ją równie dobrze jak "Księgę Luster". Pomimo, że jest kierowana do młodszego czytelnika, ja bawiłem się przy niej świetnie. Powróciłem do świata baśni, legend i snucia opowieści, co osobiście uwielbiam.

Autor w dość ciekawy sposób przedstawia stereotypy związane z wiedźmami. Niejednokrotnie robi wszystko po swojemu, na przykład latając na miotle witki są z przodu, zupełnie odwrotnie do tego co widzimy w filmach i kreskówkach

Wstęp zwiastuje nam genialną powieść. Za chwilę następuje spowolnienie fabuły, które nie jest jednak minusem. Ukazane zostaje życie nastoletniej wiedźmy i jej rozterki. Aż w końcu przychodzi czas na zakończenie, które przynosi nam obrót fabularny oraz napięcie, co zaliczam jako ogromny plus. Później jednak następuje kilkadziesiąt stron spowolnionej akcji. To można już uznać za charakterystyczną cechę tej książki. Dlatego jeśli szukacie powieści w której akcja nie zatrzymuje się nawet na stronę - nie jest ona dla was. Tak jak już wspomniałem, w tej książce zachwyciła mnie baśniowością, połączoną z dość ciekawą historią.

Czarny Amulet to drugi tom serii "Kroniki Jaaru". Już jakiś czas temu czytałem tę część. Postanowiłem jednak odświeżyć sobie całą serię. Księga Luster" zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie, a jak było teraz? do zapoznania się z recenzją.

Kate Hallander musi zmierzyć się z zupełnie nowymi wyzwaniami i zacząć uczyć się fachu (bo która wiedźma nie umie latać na miotle???) Dlatego też wyjeżdża wraz ze swoją ciotką do miasteczka wiedźm, Hagsborough. Poznaje tam inne nastolatki obdarzone nadprzyrodzonymi mocami. Odkrywają się przed nią karty przeszłości, a zło czyha w miejscu, w którym zupełnie się go nie spodziewa.

Jaar to magiczna kraina, którą jestem totalnie zauroczony. Uwielbiam jej baśniowy klimat. Niestety w "Czarnym Amulecie" nie znajdziemy go za wiele, nad czym ubolewam. Jednakże czytało mi się ją równie dobrze jak "Księgę Luster". Pomimo, że jest kierowana do młodszego czytelnika, ja bawiłem się przy niej świetnie. Powróciłem do świata baśni, legend i snucia opowieści, co osobiście uwielbiam.

Autor w dość ciekawy sposób przedstawia stereotypy związane z wiedźmami. Niejednokrotnie robi wszystko po swojemu, na przykład latając na miotle witki są z przodu, zupełnie odwrotnie do tego co widzimy w filmach i kreskówkach

Wstęp zwiastuje nam genialną powieść. Za chwilę następuje spowolnienie fabuły, które nie jest jednak minusem. Ukazane zostaje życie nastoletniej wiedźmy i jej rozterki. Aż w końcu przychodzi czas na zakończenie, które przynosi nam obrót fabularny oraz napięcie, co zaliczam jako ogromny plus. Później jednak następuje kilkadziesiąt stron spowolnionej akcji. To można już uznać za charakterystyczną cechę tej książki. Dlatego jeśli szukacie powieści w której akcja nie zatrzymuje się nawet na stronę - nie jest ona dla was. Tak jak już wspomniałem, w tej książce zachwyciła mnie baśniowością, połączoną z dość ciekawą historią.

Kate już wie, że jest czarownica, spotkała także swojego Feta i poradziła sobie z jednym niebezpieczeństwem. Teraz wyjeżdża zamiast z przyjaciółką, to z innymi czarodziejami. W tym tomie opisy ustępują akcji i nowym wyzwaniom jakie czekają na dziewczynę. Poznajemy kolejne postacie, inne rodzaje magii i magiczne atrybuty. Czyta się z przyjemnością, polecam.

Ta część Kronik Jaaru znacznie bardziej przypadła mi do gustu. Kate zaczyna poznawać czary, latanie na miotle i cały świat czarownic. Ciągle grozi jej jednak niebezpieczeństwo. Dziewczyna nie wie komu może zaufać, a kto knuje przeciwko niej. Pewnie na jej miejscu też byłabym podejrzliwa. Kiedy i czy w ogóle będzie mogła czuć się bezpiecznie? I jakie niebezpieczeństwa czekają na nią tym razem? Jaką rolę odegra Johnatan? Tego już nie powiem.

Młoda czarownica spędza jak najwięcej czasu na magicznych naukach ze swoim ferem Fionem. Zbliżają się wakacje i Kate planuje odpoczą i spędzić je ze swoją przyjaciółką Mel pod namiotami. Jednak ciotka Hillena ma inne plany. Wraz z Selene i jej rodziną chcą wybrać się do miasteczka czarownic Hagsborough. Mają poświęcić czas nauce latania i dalszym szkoleniu w magicznej bibliotece. Jednak szybko okazuje się, że lektura książek i podbój nieba na miotle muszą poczekać. Kate zaczynają nawiedzać dziwne sny, a wszyscy wokół wydają się jej podejrzani.
W tym tomie dowiemy się więcej na temat Jonathana, którego poznaliśmy powierzchownie w Księdze Luster. Przybywa również do Hagsborough, aby przyjrzeć się bliżej rodzinnej tragedii, w której zginął przed laty jego ojciec. Jonathan odkrywa nie tylko źródło swoich dotychczasowych zdolności, ale prawdę, którą być może wolałby ostatecznie nie poznawać.
Losy Kate i Jonathana krzyżują się w końcu, złe siły sprowadzają ich do Jęczącego Lasu, będącego świadkiem strasznych wydarzeń sprzed lat. Tym razem we dwójkę stawią czoła złu, które kryło się w sercach osób, o które by nigdy tego nie podejrzewali. Dowiemy się również więcej na temat przepowiedni oraz kamienia noszonego w sercu Kate.
Czarny amulet przeczytałam z wielką przyjemnością i bardzo szybko. Coraz lepiej poznajemy Jaar oraz świat czarodziejów i czarownic, a to niezwykle fasynująca przygoda. Magia pochłania nie tylko nowicjuszkę Kate, ale rówież czytelnika. Mam nadzieję, na równie udaną lekturę kolejnych tomów.

Czarny amulet to drugi z kolei tom z serii Kroniki Jaaru. Tom pierwszy Księga luster mnie nie zachwycił, ponieważ spodziewałam się żeńskiej wersji Harry?ego Pottera. Jak jest w przypadku Czarnego amuletu? Zdecydowanie jest to dużo lepsza część niż poprzednia. Tamtą czytało mi się z trudem, a tą pochłonęłam w jeden dzień. W porównaniu do tomu pierwszego w tym dużo więcej się działo, praktycznie od samego początku akcja się rozkręca. Nasza główna bohaterka poznaje młode wiedźmy i magiczne istoty podczas wakacji w Hagsborough, do którego wysłała ją ciotka, która postanowiła, że nie będzie ukrywała przed Kate czym jest magia. Mogłoby się wydawać, że teraz będzie już tylko lepiej. Jednak nie wszystko jest takie kolorowe. Kate niestety bardzo odbiega wiedzą i umiejętnościami od innych. ?Zdobywa? też sennego prześladowcę. W tej części było też więcej Jonathana z czego bardzo się ucieszyłam, bo w tomie pierwszym jego mała obecność mi przeszkadzała. W końcu poczułam klimat Harryego Pottera. Magia ?wylewa? się tutaj praktycznie z każdej strony. Muszę przyznać, że Czarny amulet bardzo mnie zaskoczył. Oczywiście na duży plus. Po Księdze luster dużo po najnowszej części się nie spodziewałam, a tu taka niespodzianka. Jeśli autor z każdą kolejną częścią będzie się tak poprawiał, to naprawdę z wielką chęcią będę sięgała po każdą jego nową pozycję. Trzeba też wspomnieć o kolejnej bardzo ładnej okładce. Zdecydowanie Czwarta Strona wie jak zadowolić każda okładkową srokę. Podsumowując tom drugi uważam za bardzo udany i z niecierpliwością oczekuję na Siedem bram.