Ebook Cztery wschody słońca mobi,epub

ze nie doświadczyła. Część druga-Letni wschód słońca to czas podróży. Zachwyt przyrodą, nowo poznanymi ludźmi, eksploracja miejsc i emocji. To wakacyjne miłości. ,,a ty mnie kochaj o poranku gdy nabrzmiała od chłodu kropla rosy spływa po źdźble sennie jeszcze kołyszącej się trawy (...)" Kwiat paproci ,,Błądzisz ustami po mym ciele Pragniesz nektaru z drżenia ciał Chodź... Poszukamy kwiatu paproci by miłość dopełniła się w nas" Różnorodność doświadczeń i wciąż radość z odkrywania. Czas beztroskich choć pełnych nadziei poszukiwań. Plaża ,,skąpana w ognistych promieniach dnia przyciąga spragnione słońca ciała rozochocona krzykiem mew tętni życiem a nocą leniwie rozciąga się wzdłuż piaszczystego brzegu nasłuchuje szeptu rozgwieżdżonego nieba by o brzasku znów życie wróciło" Część Letnia to czas żniw. A zbiorem są doświadczenia, wspomnienia, które na zawsze znajdują sobie wygodne miejsce w naszej pamięci i sercu. Te dobre i te, które rozrywały nam serca na pół. Słowa ,,pierwsze nieporadne szczere w swej prostocie dziecięce drugie ciekawe niebanalnością odkrywców młodzieńcze i nastę dojrzałe pełne bukietów tkliwości szkoda tylko że tak często ranią" Letni wschód słońca to pierwszy moment w życiu kobiety, w którym uświadamia sobie, że czas nie stoi w miejscu, że nigdy go ani nie dogonimy ani nie wyprzedzimy. Że wszystko może zdarzyć się tylko raz -- i tylko raz doświadczymy nowych emocji, Wszystko, co zdarzy się później albo będzie ich nieudaną imitacją albo naszym pragnieniem ponownego przeżycia pięknych chwil. Ale to już nie będą te same chwile. Kolejna część to Jesienny wschód słońca i otwierający ją wiersz: Jesienna kobieta ,, raz tchnie nostalgii głębią za tym wiatr zdmuchnął co zwiędło to znów błyś radością rozpromieni miłością" Jednak miłości jest tu mniej niż w poprzednich częściach. Powraca wspomnieniami, które są dojrzałe jak wino. Kolory jesieni przewijają się w każdym wierszu. Ale Jesienna kobieta nie żyje tylko wspomnieniami. Ponieważ niesie już duży bagaż doświadczeń wie, czego chce. Wyciąga wnioski, żyje świadomiej, pełniej i ma większe wymagania. Jest pełnokrwistą kobietą poszukującą mądrej miłości. Przychodzi taki czas ,,(...) przychodzi taki czas kiedy dzwonią cedry i słychać je w duszy ona dojrzała mądrością życia unosi się lekko rozbudza nadzieję rosną jej skrzydła u ramion by pędzić wciąż naprzód do osiągnięcia ekstazy łączącej ulotną bliskość z ucieleśnieniem realnego życia przychodzi taki " Jesienna kobieta jest jak paleta malarza -- ma w sobie wiele kolorów, wiele doświadczeń. Już nie wyrywa się do przodu nieokrzesana, lecz czeka cierpliwie obserwując i nie traci nadziei, że wciąż ma szansę na miłość. ,,(...) Po tych tańcach, swawolach, wielkich uniesieniach przyjdzie czas dla pokuty i osamotnienia. Jesień deszczem pokropi i chłodem powieje. Znów nostalgia zawita i uśpi nadzieje. (...)" Przemijanie Ostatnia część tomiku to Zimowy wschód słońca- pełna refleksji, podsumowań i wdzięczności za wszystko co przyniósł los. Pełna świadomości, że nadszedł ostatni etap i trzeba go wykorzystać jak najpełniej. Świadoma zmian, jakich czas dokonał. Pożółkła fotografia ,,Jest na komodzie rama złota a w niej czyjaś twarz lekko przyćmiona przyżółcona Kiedy zatapiam wzrok w tej twarzy widzę... oczy które kiedyś rzucały iskrami porcelanową cerę delikatną jak satyna przezroczystą jak pergamin którą upływ czasu zmatowił życiem przyprószył" Część Zimowa to piękno mądrości -- to zbierane przez lata doświadczenia, to zyski i straty. To wciąż niezaspokojony głód przeżywania, budowania, kochania. To z całą pewnością też czas rozliczeń, czasem gorzkich słów, żalu i pretensji. ,,kiedy zamknąłeś drzwi za sobą już wiedziałam nie wrócisz odejdziesz a ja nie mogę już czekać na powrót twojego ciepła" To podświadome czy też świadome powolne żegnanie się ze światem, w którym mieliśmy kształt i formę. A ,,A kiedy mnie już nie będzie wiśnie dojrzeją purpurą słońce nabrzmiałe całe zabłyśnie ognistą kulą A kiedy mnie już nie będzie wrzosy już nie zakwitną i ludzkie myśli krążące wokół splątane będą pajęczą nitką A kiedy mnie już nie będzie chaos roztoczy swój krąg nad światem i tylko jedno odległe marzenie zacznie od nowa budować a " Jeszcze lepiej, mocniej Autorka przedstawiła to w wierszu: W objęciach Morfeusza ,,księżyc ziewnął ospale na niebie pełnym gwiazd wachlarz odchodzącego dnia rozlał się nad nami tajemniczością sennych marzeń jawi się w dajmy susa w obłoki hyc do niebios bram tam w objęciach Morfeusza na pierz