Ebook Dalvonah Drepcząc w wojennym popiele epub

pary poprzez skompletowanie jak największej liczby kart zdobytych w trakcie licytacji i rozrywki. Docelowo talia powinna liczyć pięćdziesiąt dwie karty, jednak my zagramy w twuksa we dwóch. Nie będzie tak efektownie, ale to równie intrygująca rozrywka. - Zamieniam się w słuch. - W grze dla dwóch graczy rozdajemy po sześć kart, każdy z nas otrzymuje trzy karty niebieskie, dwie karty zielone oraz po jednej pomarańczowej. - Przypomniałem sobie, że karty niebieskie symbolizowały jednostki piechoty, zielone pozostałe formacje, natomiast pomarańczowe były bonusami do gry. - Słusznie. Pełna talia kart w grze dla dwóch graczy zawiera siedemdziesiąt sześć kart, w tym trzydzieści sześć niebieskich, dwadzieścia zielonych oraz dwadzieścia specjalnych w kolorze pomarańczowym. Karty specjalne zawierają legendarne bronie, kapitalne twierdze oraz wydarzenia, które walnie przyczyniły się do rozwoju bądź upadku danej cywilizacji. Celestyńczyk siedział oparty plecami o drzewo, a starzec dosiadł się do niego i rozdał karty. Asasyn popatrzył na dostępne opcje. Mansur bez zastanowienia rzucił niebieską kartę, prezentującą Gwardię Królewską Sharezeid, która dysponowała atakiem w liczbie dziesięć i defensywą o sile szesnaście. Młodzian nie miał wyboru, zagrał najmocniejszą kartą. Weltowska Kawaleria dysponowała największą mocą ataku - dziesięć, zaś defensywą w liczbie osiemnaście. Gdyby posiadał w talii kartę Paladynów - atak dziesięć, defensywa dwadzieścia - do karty z Weltowską Kawalerią mógłby liczyć na dodatkowe osiem punktów w ataku. Do drugiego pojedynku wystawił Gladiatorów z Kuaszur, gdzie zgromadzono najlepszych lanistów pod słońcem. Owa karta posiadała siłę ataku osiem, natomiast defensywę piętnaście. Mansur odpowiedział Trebuszami ze Stone Castle, odpowiednio o mocy dziewięć i szesnaście. Dograli jeszcze trzy pojedynki, podsumowując pięć starć kartą specjalną. Mansurowi trafiło się Bractwo Catos, co dawało do posiadanych kart plus jeden punkt lub w przypadku posiadania karty Sharezeid plus trzy do ataku, co starzec skrzętnie wykorzystał i bezapelacyjnie wygrał pierwszą bitwę. W drugim rozdaniu asasyn miał nieco więcej szczęścia, bowiem w jego rękach wylądowała karta zielona - Imperia Protos. Rydwany Imperium posiadały największą moc rażenia dziesięć, zaś defensywy dziewiętnaście. Dodatkowo wśród niebieskich kart trafili mu się Panejscy Wojownicy i Stepowe Szakale, ale karta o oznaczeniu Pieprzona Piechota z Raithmore popsuła wszystko, dysponowała bowiem jedynie atakiem na poziomie dwa, a obroną w sile dziesięć. Karta specjalna, zamiast mu pomóc, kompletnie go dobiła, ponieważ trafił mu się Świetlisty Posłaniec Nieba, odbierający wszystkim kartom po trzy punkty z defensywy. Szejk konał ze śmiechu, a jego Korsarze ze Swaltahu o mocy dziewięć i obronności osiemnaście, a także Jeźdzcy z Benethoru o takiej samej mocy i defensywie o dwa punkty mniejszej oraz trzy mocne karty niebieskie rozbiły rywala na łopatki. Mimo błagania o litość Mansur nie oszczędził przeciwnika i sypnął na koniec kartą specjalną Flacana. Najpotężniejszy klasztor - twierdza Legionowego Zakonu zapewniał wybranej przez gracza jednostce osiem dodatkowych punktów w defensywie. Druzgocące zwycięstwo. Celestyńczyk rzucił kartami i dźwignął tyłek do góry. Trzeba było przygotować się do dalszej wędrówki. Godzina odpoczynku przywróciła nadwątlone siły. Ruszyli dalej przez piaszczyste pustkowia. Starzec polubił młodzieńca, choć domyślał się, co na co dzień robi jego sympatyczny towarzysz. - Dotychczasowe szlaki handlowe dawno zostały zatarte. Rubieże królestwa Erketów są w trwałym konflikcie. Liczne wpływowe kręgi walczą o przejęcie kontroli nad nimi. Nikomu nie ufam, a tobie mówię to wszystko tylko dlatego, że nie jesteś Erketem. - Ciekawe - mruknął młodzieniec, drapiąc się po brodzie. - W ostatnim czasie wszystkie konwoje były rabowane i plądrowane. Wielu kupców oraz konwojentów zamordowano. Obszary między miastami są kontrolowane przez bandytów, którzy liczą na łatwy łup. Widzisz tamto niewielkie miasto? - Wskazał palcem na północ. - Tak. Jest jakieś cztery staje stąd. - To Taszkir, wylęgarnia morderców. W mieście rządzi Malachiasz, który zapewne ma nad sobą zwierzchników w postaci braci i sióstr Catos. Ludzie Malachiasza są płatnymi najemnikami, mordują ludzi i grabią ich konwoje. Na południu szaleją ludzie Viviana. Obie grupy rywalizują ze sobą o wpływy w regionie. Ten, który zdominuje ten obszar, może liczyć na lepsze względy ze strony bractwa Catos. Tak wygląda życie na rubieżach królestwa, Celestyńczyku. Wędrowcy minęli z dala Taszkir i skierowali się na zachód królestwa Erketów. Zapadł zmrok. Temperatura gwałtownie spadła, a pustynia Khalad pobudziła do nocnego życia dość upor