Ebook Delikatne miejsce mobi,epub

Jan Strzą­da­ła DE­LI­KAT­NE MIEJ­SCE ero­ty­ki W pro­jek­cie okład­ki wy­ko­rzy­sta­no zdję­cie Jana Strzą­da­ły Co­py­ri­ght (C) 2013 by Jan Strzą­da­ła Pro­jekt okład­ki Jan Strzą­da­ła ISBN 978-83-272-3844-3W­szel­kie pra­wa za­strze­żo­ne. Roz­po­wszech­nia­nie i ko­pio­wa­nie ca­ło­ści lub czę­ści pu­bli­ka­cji za­bro­nio­ne bez pi­sem­nej zgo­dy au­to­ra. Skład wersji elektronicznej: Virtualo Sp. z Spis treści I PRZEZ CAŁĄ NOCDE­LI­KAT­NE MIEJ­SCE * * * OGRÓD ŚWIA­TŁA BY­ŁAŚ PRZE­ŹRO­CZY­STA PRZEZ CAŁĄ NOC DO­LI­NY NIE­PO­KO­JU USU­NIĘ­TO ZIE­MIĘ OD­DA­LE­NIE WI­ UMIEM WSZYST­KO KLĘ­CZĄ­CE JA­BŁO­NIE * * * JESZ­CZE W SU­KIEN­CE SŁO­NECZ­NA NOC * * * W SWO­JEJ SZCZE­LI­NIE SPO­TY­KAM SIE­BIE KA­THA­ROS II NAGA I CZU­ŁA KRO­PLA ERO­TYK ROZ­KWI­TA­JĄ­CY PRZEZ NIE­BIE­SKIE OKNO PACH­NĄ­CA DZIEW­CZY­NA PO­CA­ŁU­NEK AŻ PO KO­LA­NA DO­TYK NAJ­WIĘK­SZA III GA­LA­TEA GA­LA­TEA SU­PER NOWA NIE­WIN­NOŚĆ CHWIL­KA SNU WIE ŻE NIE BOLI MI­ŁOŚĆ WIE WSZYST­KO ŚLE­PY KA­WA­ŁEK ŚWIA­TŁA GDZIE JEST TYL­KO TRA­WA I NIE­BO BO TAM NIE MA NIC W CIEM­NO­ŚCI NAGA SU­KIEN­KA IV WO­ŁA­ŁAŚ MNIE CO­RAZ CI­SZEJ CHCIAŁ­BYM CIĘ USŁY­SZEĆ ZA­TRZY­MAŁ­BYM SŁOŃ­CE W JA­SNYCH WŁO­SACH TWO­ICH BY­ŁAŚ PIERW­SZA ZŁO­TE TĘT­NO PU­STO KOT­KA BOJĘ SIĘ TWO­ICH UST NOC CO NOC PIERW­SZY KRZYK SEN I CIA­ŁO JESZ­CZE W SU­KIEN­CE CZAR­NY PRO­STO­KĄT CHA­BRO­WE CZEŚĆ PRO­SI­ŁAŚ MNIE PRZE­GRA­NY SE­MESTR JEST JESZ­ KREW MIL­CZY KO­ŁY­SKA ZIE­LO­NA KO­SZUL­KA NOC­NA DZIEW­CZĘ­CE PIER­SI KA­PŁAN­KA Wszystkie rozdziały dostępne w pełnej wersji książki. I PRZEZ CAŁĄ NOC DE­LI­KAT­NE MIEJ­SCE Two­je usta to de­li­kat­ne miej­sce przez któ­re wi­dzę ogień Moja ośle­pła skó­ra w któ­rej umie­ra od­le­głość kro­pla spa­da na ka­mień i roz­pry­sku­je słoń­ce mo­kry sierp na tra­wie to wszyst­ko pod po­chy­lo­nym nie­bem * * * Za­pach świer­ku i ko­ły­sa­nie trzask i bia­łe cia­ło ży­wi­cy kro­ple sło­necz­ne uśmiech­nię­te oczy szum w ko­ro­nach czy­ste sło­wa. OGRÓD ŚWIA­TŁA Chcia­łem Cię prze­nieść na moją chłod­ną łąkę z Two­je­go zmę­czo­ne­go nie­ba By­łaś gwiaz­dą od­le­głą o wszyst­kie pro­mie­nie usy­pia­ją­ce w zie­lo­nych oczach Ga­lak­tyk By­łaś Gwiaz­dą upa­dłą w moje ra­mio­na uło­ży­łaś się ci­cho na moim ser­cu i słu­cha­łaś jak bije Opo­wia­da­łem Ci o na­ro­dzi­nach świa­tła Usnę­łaś bo sta­łaś się mną otwo­rzy­łem Ci swój ogród. BY­ŁAŚ PRZE­ŹRO­CZY­STA By­łaś prze­źro­czy­sta wi­dzia­łem jak ci­sza po­chy­la się w To­bie od źre­nic aż do stóp uklę­kłaś Gdzieś we mnie przy­go­to­wy­wa­ły się wszyst­kie moje ser­ca moje po­pę­ka­ne szkieł­ka O czym my­śla­łaś mo­dli­łaś się O Boże któ­ry tak bli­sko i tak de­li­kat­nie je­steś w mil­cze­niu dło­ni w po­chy­le­niu gło­wy Twój szept po­lny szept jak ocie­ra­nie się tra­wy o cie­płe cia­ło wia­tru Cze­ka­łem aż za­pa­li się sło­wo i mu­zy­ka wspi­na­ła się we mnie do­tknę­ła mo­ich ust. PRZEZ CAŁĄ NOC Prze­no­si­łem w dło­niach wiatr góry i drze­wa po­to­ki bu­dzi­łem spod ka­mie­ni wszyst­ko do Two­ich stóp przez całą noc Kie­dy przed świ­tem przy­nio­słem słoń­ce zo­ba­czy­łem że Cie­bie nie ma jest pu­sta łąka. DO­LI­NY NIE­PO­KO­JU Czy chcesz, bym pi­sał so­ne­ta­mi Co dzień szu­ka­jąc two­jej dło­ni, Czy my­ślisz, że na­pi­sać zdo­łam To co okry­ło ru­nem kwia­tów Całe do­li­ny nie­po­ko­ju Przy­nio­sło spo­kój, cie­płe sło­wa Sple­cio­nych ra­mion wia­nek pięk­na I za­pa­li­ło w mym spoj­rze­niu Praw­dę o To­bie. Czy pa­mię­tasz?! Jak przy ogni­sku co smu­ga­mi Oplo­tło na­sze ręce, nogi, Mó­wi­łem ci, co zna­czy cze­kać, Cze­kać wio­sna­mi na ni­ko­go. Choć nie wiem, gdzie twe oczy pa­trzą I trud­no mi od­gad­nąć miej­sce, To tak za­zdrosz­czę tam­tym lu­dziom Że są przy two­ich wło­sach, rę­kach, I ku­pił­bym te wszyst­kie domy, Tram­wa­je, mia­sta i uli­ce, Gdzie kie­dy­kol­wiek bę­dziesz. Łódź 25 li­sto­pa­da 1964 r. USU­NIĘ­TO ZIE­MIĘ Mię­dzy Two­im i moim ży­ciem usu­nię­to zie­mię i nie­bo ścię­to wszyst­kie ga­łę­zie żeby nie do­ty­ka­ły się nad prze­pa­ścią Wy­strze­la­no wszyst­kie pta­ki mo­ty­le i psz­czo­ły żeby nie prze­no­si­ły li­stów Wy­to­pio­no gwiaz­dy żeby na­sze spoj­rze­nia nie spo­ty­ka­ły się na nich Wy­rwa­no ogrom­ną dziu­rę że­by­śmy się jej bali A ja mo­dlę się na śle­po róż­ny­mi sło­wa­mi i wiem że kie­dyś tra­fię w Two­je sło­wa i Bóg mi prze­ba­czy i Bóg mi Cie­bie odda. OD­DA­LE­NIE Twój szept prze­nio­słem przez pół kra­ju ukry­ty był we wło­sach obu­dził się w środ­ku nocy i wy­peł­nił cały po­kój Twój szept jest Two­im cia­łem nie roz­róż­niam słów Go­rą­ca skó­ra jest go­rą­cym szep­tem jest sze­le­stem ust o usta sze­le­stem na­gie­go sło­wa cia­łem mięk­kim jak dym bia­łym drze­wem i ogniem Twój szept jest roz­pusz­czal­ny tyl­ko w mo­jej krwi. WI­ UMIEM WSZYST­KO To że Cię nie ma jest wy­cię­tym la­sem pu­stą łąką czar­ną stud­nią w pół sło­wa krzyk­nię­tą To że Cię nie ma