Ebook Depresja i ciało mobi,epub

krę­po­wane, te kanały są zamknięte, a czło­wiek pogrą­żony jest w depre­sji. Kolejną pod­sta­wową potrzebą wszyst­kich istot ludz­kich jest wol­ność. Bez wol­no­ści nie ma mowy o auto­ek­spre­sji. Nie mam tu na myśli jedy­nie wol­no­ści poli­tycz­nej, acz­kol­wiek jest to ważny aspekt wol­no­ści. Chcemy być wolni we wszyst­kich życio­wych sytu­acjach - w domu, w szkole, w pracy, w życiu towa­rzy­skim. Nie szu­kamy abso­lut­nej wol­no­ści, lecz wol­no­ści wyra­ża­nia sie­bie, prawa głosu przy roz­strzy­ga­niu swo­ich spraw. Każda ludzka spo­łecz­ność w imię spój­no­ści grupy nakłada pewne ogra­ni­cze­nia na indy­wi­du­alną wol­ność. Są one do zaak­cep­to­wa­nia, pod warun­kiem że nie zabie­rają nam w zbyt dużym stop­niu prawa do auto­ek­spre­sji. Jed­nak oprócz zewnętrz­nych ist­nieją rów­nież wewnętrzne wię­zie­nia. Tkwiące w nas samych bariery auto­ek­spre­sji są czę­sto moc­niej­sze niż obo­wią­zu­jące prawo czy inne przy­mu­sowe ogra­ni­cze­nia, hamu­jące naszą dąż­ność do wyra­ża­nia sie­bie. Ponie­waż czę­sto nie uświa­da­miamy ich sobie lub je racjo­na­li­zu­jemy, blo­kują nas bar­dziej, niż mogą to zro­bić ogra­ni­cze­nia zewnętrzne. Osoba w depre­sji jest uwię­ziona za nie­uświa­do­mio­nymi murami roz­ma­itych ,,muszę" i ,,nie wolno mi", które izo­lują ją, ogra­ni­czają i w rezul­ta­cie łamią jej ducha. Żyjąc w takim wię­zie­niu, snuje fan­ta­zje o wol­no­ści, obmy­śla spo­soby uwol­nie­nia się, marzy o innym życiu. Marze­nia te, jak wszel­kie ilu­zje, poma­gają w utrzy­ma­niu rów­no­wagi, ale unie­moż­li­wiają zara­zem reali­styczną kon­fron­ta­cję z krę­pu­ją­cymi jed­nostkę wewnętrz­nymi siłami. Wcze­śniej czy póź­niej ilu­zja roz­pada się, marze­nia gasną, plany zawo­dzą i rze­czy­wi­stość zagląda nam w oczy. Kiedy do tego docho­dzi, pogrą­żamy się w depre­sji i mamy poczu­cie bez­na­dziej­no­ści. W pogoni za ilu­zjami sta­wiamy sobie nie­re­alne cele - czyli cele, po któ­rych osią­gnię­ciu, jak wie­rzymy, auto­ma­tycz­nie sta­niemy się wolni, odzy­skamy prawo do auto­ek­spre­sji i będziemy zdolni do miło­ści. Wła­ści­wie nie­re­alny nie jest sam cel, lecz nagroda, jakiej się spo­dzie­wamy za jego osią­gnię­cie. Wśród celów, do któ­rych tak wielu ludzi nie­zmor­do­wa­nie dąży, są bogac­two, suk­ces i sława. W naszej kul­tu­rze ist­nieje mistyczny kult bogac­twa. Dzie­limy ludzi na tych, któ­rzy ,,mają", i tych, któ­rzy ,,nie mają". Wie­rzymy, że boga­cze są uprzy­wi­le­jo­wani, gdyż dys­po­nują środ­kami pozwa­la­ją­cymi im zaspo­ka­jać wszel­kie pra­gnie­nia, a zatem w pełni się reali­zo­wać. Nie­stety, w wielu przy­pad­kach to nie działa. Bogaci ludzie rów­nie czę­sto wpa­dają w depre­sję, jak ubo­dzy. Żadna ilość pie­nię­dzy nie gwa­ran­tuje wewnętrz­nej satys­fak­cji, a tylko dla niej warto żyć. W więk­szo­ści przy­pad­ków pęd do boga­ce­nia się odciąga ener­gię jed­nostki od aktyw­no­ści bar­dziej twór­czej i lepiej wyra­ża­ją­cej jej oso­bo­wość, co skut­kuje zubo­że­niem ducha. Suk­ces i sława to nieco inny przy­pa­dek. Pożą­da­nie suk­cesu i sławy opiera się na ilu­zo­rycz­nym prze­świad­cze­niu, że ich osią­gnię­cie nie tylko wzmocni nasze poczu­cie wła­snej war­to­ści, lecz także zapewni nam sza­cu­nek oto­cze­nia i akcep­ta­cję, któ­rej pra­gniemy. To prawda, można w ten spo­sób popra­wić swoją samo­ocenę i pod­nieść swój pre­stiż spo­łeczny. Lecz te widoczne zyski nie mają więk­szego zna­cze­nia dla naszego wewnętrz­nego ja. Iluż to ludzi suk­cesu popeł­niło samo­bój­stwa u szczytu kariery! Nikomu sława nie przy­nio­sła praw­dzi­wej miło­ści, nie­wielu tylko prze­ła­mało dzięki niej wewnętrzne poczu­cie osa­mot­nie­nia. Nie­ważne, jak gło­śne sły­szymy okla­ski, jak bar­dzo entu­zja­zmuje się tłum. Nie poru­sza to naszego serca. Cho­ciaż te cele cie­szą się wiel­kim uzna­niem w spo­łe­czeń­stwie maso­wym, praw­dziwe życie toczy się na­dal w sfe­rze bar­dzo oso­bi­stej. A zatem nie­re­alny cel defi­niu­jemy jako cel, z któ­rym wiążą się nie­re­ali­styczne ocze­ki­wa­nia. Za żądzą pie­nię­dzy, suk­cesu lub sławy kryje się w rze­czy­wi­sto­ści potrzeba samo­ak­cep­ta­cji, sza­cunku dla sie­bie i auto­ek­spre­sji. Dla wielu ludzi ubó­stwo, nie­po­wo­dze­nia, pozo­sta­wa­nie w cie­niu to znak, że są ,,nikim", a zatem są nie­godni miło­ści i nie­zdolni do miło­ści. Jeśli jed­nak ktoś wie­rzy, że bogac­two, suk­ces i sława mogą zamie­nić ,,nikogo" w ,,kogoś", to żyje w św