Ebook Deus Irae mobi,epub

byt zmienne, poza tym Tibor narzekał nieśmiało, że męczą mu się oczy. Nie wróżyło to nic dobrego, bo na całym obszarze Wyoming i Utah nie było nikogo, kto mógłby zrobić soczewki; w całej okolicy nie znaleźliby zresztą ani odrobiny odpowiedniego szkła. Po okulary dla Tibora trzeba by było udać się na Pielg. Wzdrygnął się na samą myśl o tym, gdyż pracownicy kościoła wysyłani na Pielg bardzo często nie wracali. Nie wiadomo było nawet dlaczego: czy gdzieś tam było lepiej czy gorzej? Należało przypuszczać, że - do takiego doszedł wniosku, wysłuchawszy wiadomości radiowych o szóstej po południu - i jedno, i drugie, wszystko zależy od miejsca. Teraz świat składał się z wielu odosobnionych miejsc. Połączenia zostały zerwane. Tak pogardzana niegdyś jednolitość już nie istniała. - ,,Rozumiesz" - wielebny Handy zaintonował śpiewnie fragment z Ruddigore. Tibor natychmiast przestał pić kawę. - ,,Tak myślę" - odpowiedział przeciągle cytatem. - ,,Trzeba spełnić swój obowiązek" - dodał i odstawił filiżankę, wykonując skomplikowane ruchy manipulatorem. - ,,Zasada ta obowiązuje wszystkich" - powiedział wielebny Handy. - ,,Uchylić się od obowiązku". - Tibor wymówił te słowa z goryczą, częściowo do siebie samego. Odwrócił głowę, mlasnął wprawnie językiem i spojrzał uważnie na duchownego. - O co chodzi? Chodzi o to, pomyślał wielebny Handy, że jestem związany; jestem częścią sieci, która drży i chłoszcze całym tym łańcuchem poruszanym u góry. A my wierzymy - jak ci wiadomo - że źródło tego ruchu jest Gdzie Indziej, skąd otrzymujemy mętne przekazy, które staramy się usilnie zrozumieć i wypełnić, ponieważ wierzymy - wiemy - że to, czego ono pragnie, jest nie tylko przekonujące, ale i słuszne. - Nie jesteśmy niewolnikami - rzekł. - Jesteśmy tylko sługami. Możemy to rzucić; ty możesz. Nawet ja bym mógł, gdybym był przekonany, że tak będzie słusznie. - Wiedział jednak, że nigdy by tego nie zrobił. Już dawno ślubował w sercu wierność. - Dlaczego zajmujesz się tym tutaj? - spytał. - No cóż, płacisz mi - ostrożnie odpowiedział Tibor. - Ale do niczego cię nie zmuszam. - Muszę jeść. To wystarczy. - Jedno jest pewne - powiedział wielebny Handy. - Możesz znaleźć wiele zajęć gdzie indziej; mógłbyś pracować wszędzie mimo ograniczeń. - Drezdeńskie Amen - rzekł Tibor. - Co? - Handy nie zrozumiał. - Kiedyś - powiedział Tibor - kiedy znowu podłączysz generator do elektronicznych organów, zagram ci to. Na pewno rozpoznasz. Drezdeńskie Amen wznosi się wysoko, ku Ponad, skąd cię terroryzują. - Ależ nie - zaprotestował wielebny Handy. - Ależ tak - rzekł sardonicznie Tibor. Jego twarz zmarszczyła się jeszcze bardziej, ściągnięta niewłaściwym uczuciem, jego przekonaniem. - Może to nawet jest ,,dobre", może jest życzliwą mocą. I tak jednak zmusza cię do robienia różnych rzeczy. Powiedz mi tylko jedno: czy mam zamalować coś, co już kiedyś namalowałem? Czy chodzi o cały fresk? - No cóż, jeśli chodzi o wynik końcowy, to twoja dotychczasowa praca została doceniona. Wysłaliśmy trzydziestopięciomilimetrowe kolorowe slajdy, byli nimi no wiesz, ci, którzy je oglądali, Starsi Kościoła. - Dziwne - powiedział Tibor po chwili zamyślenia. - Wciąż można dostać kolorowe filmy i wywołać je, ale nie sposób dostać czegoś takiego jak gazeta codzienna. - O szóstej mamy wiadomości radiowe - zauważył wielebny Handy. - Z Salt Lake City. - Czekał z nadzieją. Nie padła żadna odpowiedź; mężczyzna bez kończyn popijał kawę w milczeniu. - Wiesz, jakie jest najstarsze słowo w języku angielskim? - spytał duchowny. - Nie - odparł Tibor. - ,,Moc" - rzekł wielebny Handy. - W znaczeniu bycia potężnym. Macht po niemiecku. Jednakże słowo to wywodzi się jeszcze z czasów przedgermańskich, z języka Hetytów. - Hm. - Hetyci mieli słowo mekkis. ,,Moc". - Wciąż nie opuszczała go nadzieja. - ,,Czyś nie trajkotała? Czy nie tak postępują kobiety?" - cytował teraz słowa z Zaczarowanego fletu Mozarta. - ,,Mężczyznom przystoi działanie" - dokończył. - To ty trajkoczesz - powiedział Tibor. - Ale ty musisz działać - odparł wielebny Handy. - Miałem ci coś powiedzieć. - Zamyślił się. - Ach, tak. Owce. - Na pięcioakrowym pastwisku za kościołem wypasał swoje sześć owiec. - Wczoraj dostałem barana od Theodorea Bentona - powiedział. - Pożyczył mi tego tryka, żeby pokrył moje owce. Przyprowadził go, kiedy mnie nie było. Stary tryk z siwym pyskiem. - Hm. - Przyszedł pies i próbował podejść stado; ten rudy seter irlandzki Yeatsów. Wiesz, ciągle podchodzi mi owce. Mężczyzna bez kończyn odwrócił wreszcie głowę. Zainteresowało go to. - Czy ten - Pies pięć razy podchodził stado. Pięciokrotnie zakradał się powoli, a baran wychodził do niego, zostawiając za sobą stado. P