Ebook Dobre życie mobi,epub

raw­dzi­wa, na­tu­ral­na, bli­ska two­je­mu ser­cu? Agniesz­ka: (...) Ja bym tu­taj nie roz­gra­ni­cza­ła mi­ło­ści do ojca i mi­ło­ści do Be­stii, dla­te­go że jed­na mi­łość ro­dzi się z dru­giej. I to jest tak, że gdy­by nie to, że ona ko­cha­ła ojca, to nie po­ko­cha­ła­by póź­niej Be­stii. Ale ja mó­wi­łam o mi­ło­ści tak ogól­nie. Je­że­li już roz­gra­ni­czy­my, to mi­łość do ojca rów­nież po­tra­fi zdzia­łać cuda, dla­te­go że ona tak ko­cha tego ojca, że jest zdol­na się po­świę­cić i za­miesz­kać z Be­stią, któ­rej wszy­scy się boją, któ­rą wszy­scy od­rzu­ca­ją. A z dru­giej stro­ny ona po­tra­fi po­ko­chać Be­stię tak bar­dzo, że Be­stia się póź­niej prze­ra­dza w nor­mal­ne­go czło­wie­ka. Mi­łość jest taką war­to­ścią, któ­ra po­tra­fi uczy­nić cuda. W daw­nych cza­sach mity, le­gen­dy i ba­śnie in­te­re­so­wa­ły nie tyl­ko dzie­ci. Opo­wia­da­li je so­bie do­ro­śli i mia­ło to dla nich wiel­kie zna­cze­nie. Do ta­kich opo­wie­ści na­le­ży hi­sto­ria o Pięk­nej i Be­stii. Pew­nie wła­śnie dla­te­go baśń ta dzia­ła na wy­obraź­nię czy­tel­ni­ków w każ­dym wie­ku. Jak do­tąd w Pol­sce wy­da­no je­dy­nie jej wer­sję dla dzie­ci. Dla młod­szych czy­tel­ni­ków waż­na jest hi­sto­ria Pięk­nej, przy­go­dy jej i jej ojca, ta­jem­ni­ca Be­stii. Star­sze dzie­ci i wie­lu do­ro­słych wzru­sza opis uczuć Pięk­nej do ojca i prze­mia­na Be­stii pod wpły­wem jej mi­ło­ści. Słyn­ny psy­cho­log Bru­no Bet­tel­he­im zwró­cił jed­nak uwa­gę, że baśń ta ma jesz­cze głęb­szy wy­miar. Po­szcze­gól­ne po­sta­cie, a szcze­gól­nie Pięk­na i Be­stia, mogą być trak­to­wa­ne jako wy­raz do­bra i zła, któ­re każ­dy z nas może zna­leźć w so­bie. Ewa Mo­dze­lew­ska13: To jest baśń rów­nież o tym, że i w nas jest coś bar­dzo pięk­ne­go, jest Pięk­na, ale jest też w nas Be­stia. Mu­si­my ak­cep­to­wać w so­bie to, co be­stial­skie, i wła­śnie ten prze­kaz dziec­ko ja­koś ro­zu­mie, może to po­czuć dzię­ki tej ba­śni. Ale mu­si­my też w zgrab­ny spo­sób po­go­dzić to złe z czę­ścią, któ­ra na­ka­zu­je nam od­po­wie­dzial­ność za dru­gą oso­bę i któ­ra jest po pro­stu czu­łą mi­ło­ścią. Do­pie­ro po­go­dze­nie tych dwóch pier­wiast­ków po­zwo­li na har­mo­nij­ny, praw­dzi­wy roz­wój. Ja­cek San­tor­ski (do ro­dzi­ny): No i co wy na to, że Be­stii moż­na szu­kać w każ­dym z nas? W każ­dym z was? Tata: Tak, oczy­wi­ście że moż­na szu­kać, na­to­miast sa­me­mu trud­no jest ją zna­leźć. Dzie­je się tak, po­nie­waż na­sze po­dej­ście jest bar­dzo su­biek­tyw­ne. Pew­nie dla­te­go każ­dy chy­ba uwa­ża, że jest nie­mal­że ide­ałem, cho­ciaż w pew­nych mo­men­tach może mieć ja­kieś po­czu­cie winy i swo­ich wła­snych Ja­cek San­tor­ski: Może to bę­dzie tro­chę sztucz­ne, ale pro­po­nu­ję, żeby na oko­licz­ność tej roz­mo­wy każ­dy spró­bo­wał mó­wić w pierw­szej oso­bie, tak jak­by jego moż­li­wo­ści ję­zy­ko­we nie wy­kra­cza­ły poza to i nie umiał po­wie­dzieć ,,lu­dzie", ,,lu­dzie w ogó­le", ,,każ­dy", tyl­ko ,,ja". Do­brze, za­baw­my się w ten spo­sób, da­lej roz­ma­wia­my na te­mat ,,Be­stia w czło­wie­ku". Ja­cek: My­ślę, że we mnie po­ten­cjal­nie ist­nie­je Be­stia i łą­czę ją z mę­skim ge­nem agre­sji, któ­ry wy­wo­łu­je chęć do­mi­no­wa­nia nad wszyst­kim - żeby było tak, jak ja chcę. Ma­te­usz: My­ślę, że tą Be­stią we mnie jest le­ni­stwo. To naj­gor­sze. Ja­cek San­tor­ski (do Paw­ła): A ty? Pa­weł: No, mnie jest trud­no mó­wić, co jest Be­stią we mnie. Może dla­te­go, że nie tyl­ko mnie, każ­de­mu czło­wie­ko­wi do błę­du trud­no się przy­znać. A Be­stia we mnie jest ra­czej wła­śnie po­wo­dem błę­du. Dla­te­ nie trud­no mi się wy­po­wie­dzieć. Agniesz­ka: A ja nie będę mó­wić, co jest Be­stią we mnie. To zna­czy, sama przed sobą je­stem w sta­nie się przy­znać, po­tra­fię roz­po­znać, co jest Be­stią, a co nie. (do Jac­ka San­tor­skie­go) Jak naj­bar­dziej mo­gła­bym z pa­nem o tym po­roz­ma­wiać, ale może w in­nych oko­licz­no­ściach. Tak więc, pan mi wy­ba­czy, że uchy­lę się od od­po­wie­dzi. Ja­cek San­tor­ski: W ten spo­sób też da­łaś wy­raz Be­stii w so­bie. W ten spo­sób, że po­sta­wi­łaś gra­ni­cę. Ener­gia Be­stii wspar­ła two­ją sta­now­czość. Agniesz­ka: Tak. Ja­cek San­tor­ski: Wi­dać stąd rów­nież, że bę­dąc w kon­tak­cie ze swo­ją ,,we­wnętrz­ną Be