Ebook Dogmatyka Traktat o Maryi Traktat o Kościele mobi,epub

mniej na początku -- nie rozumiała Go. W omawianej perykopie istnieje jeszcze jedno określenie, które jest interesujące z mariologicznego punktu widzenia. Jezus został określony jako ,,syn Maryi" (Mk 6,3). Sposób to niezwykły jak na tamte czasy, kiedy syna określano przez odwołanie do imienia ojca (jak to czyni się najczęściej do dziś). Jest to tym dziwniejsze, że w miejscach paralelnych brak tego wyrażenia (por. Mt 13,55; Łk 4,22; oraz J 6,42). Istnieje hipoteza, że w ten sposób, nie wprost, dochodzi u Marka do głosu idea dziewiczego poczęcia Jezusa. Zwraca się uwagę na to, że Marek nigdy nie mówi o ziemskim ojcu Jezusa ani nie wymienia imienia Józefa. Jest to jednak tzw. pogląd e silentio i dlatego nie do końca przekonujący. Nie tłumaczy bowiem, dlaczego w takim razie Mateusz i Łukasz, którzy znali prawdę o dziewiczym poczęciu, nie mają oporów w nazywaniu Jezusa ,,synem cieśli" (Mt 13,55) czy ,,synem Józefa" (Łk 4,22). Warto też zwrócić uwagę, że ,,synem Maryi" w Mk 6,3 nazywają Jezusa wrogo nastawieni do Niego mieszkańcy Nazaretu. Czy Marek chciałby tak ważną prawdę teologiczną włożyć w usta nieprzychylnych Jezusowi osób? Z drugiej strony, jeśli Marek znał ideę dziewiczego poczęcia, to dlaczego dwukrotnie ukazuje rodzinę Jezusa -- w tym Jego Matkę -- jak wszystko na to wskazuje, w negatywnym świetle (3,20-30; 6,4)? Najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem tych trudności jest hipoteza, według której Józef nie żył już w tym czasie, kiedy Jezus przybył do Nazaretu -- stąd niezwykłe określenie syna przez matkę. ŚW. MATEUSZ: MARYJA PRZEZ PRYZMAT JÓZEFA W dziele św. Mateusza -- w porównaniu z Ewangelią św. Marka, która była głównym źródłem dla Mateuszowej Ewangelii (powstała po 65 r.) -- wyraźne wzrasta zainteresowanie rolą Maryi. Świadczą o tym przede wszystkim dwa pierwsze rozdziały, zwane Ewangelią Dzieciństwa. Współcześnie trwa dyskusja na temat historyczności zarówno Mateuszowych, jak i Łukaszowych (również dwa pierwsze rozdziały) opowiadań o dzieciństwie Jezusa. W okresie przedkrytycznym przyjmowano oba teksty (Mt 1-2 i Łk 1-2) za relacje historyczne. W początkach krytycznych studiów nad Nowym Testamentem przeciwnie, uznano je za legendy. Współcześnie przeważa pogląd pośredni, tzn. uważa się, że zostały one spisane z wykorzystaniem rodzaju literackiego midraszu (zob. słownik) , przy czym nie chodzi tu -- jak w klasycznym midraszu -- o interpretację tekstu Biblii, lecz o interpretację wydarzeń. Ewangelie Dzieciństwa nie są zatem ani suchą kroniką historyczną, ani legendą, ani samą teologią, ale zawierają rdzeń historyczny i oryginalną interpretację teologiczną. Z mariologicznego punktu widzenia najważniejsze są dwa fragmenty Ewangelii Dzieciństwa u Mateusza: genealogia Jezusa (Mt 1,1-17) oraz Zwiastowanie Józefowi (Mt 1,18-25). Dla całościowego spojrzenia na teologiczny obraz Maryi w dziele Mateusza należy również uwzględnić jego wersję perykopy o eschatycznej rodzinie Jezusa (Mt 12,46-50). Uwagi na ten temat zamieściliśmy wcześniej, na marginesie paralelnej perykopy Ewangelii Marka. Genealogia Genealogia, czyli rodowód Jezusa (Mt 1,1-17), ma ukazać Go jako dziedzica obietnic Bożych, jako Syna Dawida. Jest ona rodowodem zstępującym, począwszy od Abrahama, przez Dawida, do Jezusa. Zbudowana jest z trzech serii imion, z których każda zawiera czternaście imion połączonych ze sobą czasownikiem, podkreślającym rolę mężczyzny w prokreacji (gr. egennesen, dosł. ,,zrodził"). Kończy się jednak zdaniem: Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem (1,16). To zakończenie jest paradoksalne: Józef ma być stróżem pochodzenia Jezusa od Dawida, ale to nie on wychodzi na pierwszy plan przy wymienianiu ostatniego łańcucha genealogii. Mimo że Mateusz opisał wydarzenia związane z Ewangelią Dzieciństwa z perspektywy Józefa, to jednak w tym miejscu podkreśla macierzyństwo Maryi. Nietypowe jest też wymienienie w rodowodzie innych kobiet: Tamar, Rachab, Rut, dawnej żony Uriasza (czyli Batszeby, choć ewangelista nie wymienia jej imienia). Poza samą, niestosowaną wówczas, a więc zaskakującą obecnością kobiet w rodowodzie, zastanawia fakt, iż wymienione kobiety to nie matriarchinie Izraela -- Sara, Rebeka, Rachela i Lea -- lecz takie, których losy wpisane zostały w genealogię Dawida w sposób bardzo skomplikowany: Tamar, synowa Judy, która podstępem wymogła potomstwo na swoim teściu (Rdz 38), Rachab, cudzoziemka i nierządnica, ułatwiająca zdobycie Jerycha wojskom Jozuego (Joz 2,1-21; 6,22-25), Rut Moabitka, a więc również cudzoziemka (por. księgę nazwaną jej imieniem) i żona Uriasza, której imię związane jest z grzechem cudzołóstwa króla Dawida (por. 2 Sm 11,2-12,25; 1 Krl 1-2). Co łączy wszystkie te kobiety, przodkinie Jezusa? Po pierwsze, wszystkie -- w kluczowy