Ebook Doktor Sen mobi,epub

biło się lżej na sercu. (cześć Danny mam dla ciebie prezent) (dzisiaj nie mam urodzin) Wendy obserwowała ich. Wiedziała, że rozmawiają, ale nie wiedziała o czym. - Wstawaj, kochany - powiedział Dick. - Przejdziemy się po plaży. (Dick ona wróciła pani Massey z pokoju 217 wróciła) Dick jeszcze raz potrząsnął jego ramieniem. - Mów na głos, Dan. Mama się o ciebie martwi. - Co to za prezent? - spytał Danny. Dick się uśmiechnął. - Już lepiej. Lubię cię słyszeć, Wendy też. - Tak. - Tylko tyle ośmieliła się powiedzieć. Inaczej usłyszeliby, że głos jej drży. - Pod naszą nieobecność możesz posprzątać w łazience - powiedział do niej Dick. - Masz gumowe rękawice? Skinęła głową. - To dobrze. Włóż je. 6 Do plaży były trzy kilometry. Parking otaczały tandetne nadmorskie atrakcje - budki z ciastkami i hot dogami, sklepiki z pamiątkami - ale zbliżał się koniec sezonu i interes słabo się kręcił. Mieli prawie całą plażę dla siebie. W czasie jazdy Danny trzymał na kolanach podarowany mu prezent - podłużną, dość ciężką paczkę zawiniętą w srebrny papier. - Rozpakujesz to potem, najpierw trochę pogadamy - powiedział Dick. Szli tuż poza zasięgiem fal, po twardym, połyskującym piasku. Danny wolno stawiał kroki, bo Dick był już dość stary. Pewnego dnia umrze. Może nawet wkrótce. - Jeszcze parę lat pociągnę - zapewnił go Dick. - O to się nie martw. A teraz powiedz mi, co się stało w nocy. Niczego nie pomijając. Nie trwało to długo. Normalnie najtrudniej byłoby znaleźć słowa, żeby wyrazić ogarniające go przerażenie i to, jak mieszało się ono z duszącym uczuciem pewności: teraz, kiedy go odszukała, nigdy nie odejdzie. Ale ponieważ jego rozmówcą był Dick, Danny słów nie potrzebował, choć one też się znalazły. - Ona wróci. Ja to wiem. Będzie wracać i wracać, aż mnie dorwie. - Pamiętasz, jak się poznaliśmy? Choć zaskoczony zmianą tematu, Danny skinął głową. Hallorann oprowadził jego i jego rodziców po hotelu Panorama pierwszego dnia po ich przyjeździe. Wydawało się, że to było bardzo dawno temu. - I pamiętasz, jak pierwszym razem przemówiłem w twojej głowie? - Pewnie. - Co wtedy powiedziałem? - Zapytałeś, czy chcę pojechać z tobą na Florydę. - Właśnie. I jakie to było uczucie, dowiedzieć się, że już nie jesteś sam? Że nie jesteś jedyny? - Wspaniałe - powiedział Danny. - To było super. - Uhm - przytaknął Hallorann. - No jasne. Przez chwilę szli w milczeniu. Małe ptaszki - ćwirki, jak nazywała je matka Dannyego - wbiegały w fale i wybiegały z powrotem na brzeg. - Nie zdziwiło cię to, że zjawiłem się wtedy, kiedy mnie potrzebowałeś? - Dick Hallorann spojrzał w dół na Dannyego i uśmiechnął się. - Nie. Pewnie, że nie. Bo i niby dlaczego? Byłeś tylko dzieckiem, ale teraz jesteś już trochę starszy. Dużo starszy pod pewnymi względami. Posłuchaj mnie, Danny. Świat jest tak urządzony, żeby panowała w nim równowaga. Ja w to wierzę. Jest takie powiedzenie: kiedy uczeń jest gotowy, zjawia się nauczyciel. Ja byłem twoim nauczycielem. - Byłeś kimś dużo ważniejszym - powiedział Danny. Wziął Dicka za rękę. - Byłeś moim przyjacielem. Uratowałeś nas. Dick zignorował te sł przynajmniej pozornie. - Moja babcia też jaśniał pamiętasz, jak ci to powiedziałem? - Tak. Mówiłeś, że mogliście prowadzić długie rozmowy bez otwierania ust. - Zgadza się. Ona uczyła mnie. Ją uczyła jej prababcia, jeszcze w czasach niewolnictwa. Pewnego dnia, Danny, przyjdzie kolej na ciebie, żebyś został nauczycielem. Zjawi się uczeń. - Chyba że wcześniej dorwie mnie pani Massey - powiedział Danny ponuro. Doszli do ławki. Dick usiadł. - Dalej nie odważę się pójść; potem mógłbym nie mieć siły wrócić. Usiądź. Opowiem ci pewną historię. - Nie chcę żadnych historii. Ona wróci, nie rozumiesz? Będzie wracać i wracać, i wracać. - Zamknij usta i otwórz uszy. Może się czegoś nauczysz. - Dick uśmiechnął się szeroko, obnażając nową, błyszczącą protezę. - Myślę, że zrozumiesz, o co chodzi. Głupi to ty nie jesteś, kochany. 7 Matka jego matki - ta jaśniejąca - mieszkała w Clearwater. Była Białą Babcią. Nie dlatego, że była białej rasy, oczywiście, ale przez wzgląd na jej dobroć. Ojciec jego ojca mieszkał we wsi Dunbrie w stanie Missisipi, niedaleko Oxford. Owdowiał długo przed narodzinami Dicka. Jak na człowieka kolorowego żyjącego w tym miejscu i czasie, był bogaty. Prowadził dom pogrzebowy. Mały Dick Hallorann przyjeżdżał tam z rodzicami cztery razy w roku i nienawidził tych wizyt. Bał się Andyego Halloranna i nazywał go - tylko w myślach, gdyby powiedział to na głos, dostałby w gębę - Czarnym Dziadkiem. - Słyszałeś o pedofilach? - spytał Dannyego Dick. - Facetach, którzy chcą uprawiać seks z dziećmi? - Trochę - pow