Ebook Droga królów mobi,epub

Gdzie szukać udanego połączenia średniowiecznej rzeczywistości z elementem przenikania się nadnaturalnych sił? Brandon Sanderson z pewnością uzyskał ten efekt w swojej powieści z gatunku fantasy pt. ,,Droga królów. Archiwum burzowego światła". Muszę poinformować na wstępie, że ta recenzja zawiera spoilery, więc najlepiej zachęcam do zapoznania się z nią tuż po lekturze tej powieści jako podsumowanie.
Autor wytypował czterech głównych bohaterów, których w pierwszym tomie cyklu można uzać za samodzielnych i od siebie niezależnych. Każdy z nich musi wypełnić karkołomne zadanie narzucone samemu sobie lub z cudzego rozkazu: Dalinar Kholin pragnął zjednoczyć zwaśnione ze sobą księstwa; Kaladin zamierzał udowodnić, że bezwzględu na dawną niesłuszną krzywdę nadal reprezentuje sobą wzór charyzmatycznego dowódcy, natomiast Shallan Davar poprzysięgła uratować rodzinę za wszelką cenę, a czwarty z nich - Szeth - jako znany skrytobójca musi zabijać wbrew własnej woli i zgorszenia wobec tego, co czyni innym.
W kreacji Dalinara Kholina można dostrzec nawiązania do średniowiecznego wzorca idealnego władcy, poza kwestią duchową w pełni. W tej epoce ceniono sprawiedliwych, szczodrych i kultywujących tradycje zwierzchników, co charakteryzuje właśnie powyższego bohatera, ale jego stosunek do wiary jest bardziej skomplikowany niż bezwarunkowe wynoszenie religii państwowej do roli nadrzędnej; uważano wówczas, że władzę nadaje następcy tronu sam Bóg, toteż król winien być godnym entuzjastą Kościoła. Sanderson na potrzeby powieści stworzył wiodący nurt religijny zwany vorinizmem. Według prymarnej zasady tego wierzenia człowiek musi rozwijać swoje predyspozycje w stronę jednego konkretnego kierunku, z kolei równie istotny nakaz stanowi o odrzuceniu mistycyzmu, w tym wizji przyszłości. Z drugim przykazaniem Kholin pozostaje w sprzeczności, doznaje bowiem objawień podczas groźnych anomalii pogodowych, otóż arcyburz, w których pojawiają się legendarni Świetliści Rycerze, polecający mężczyźnie przywrócić dawne jedność i współpracę między rodami ojczystego Alethkaru. Starszy władca, pomimo bliskiej abdykacji, ufa wizjom wbrew nieprzychylności wyznawców vorinizmu, niemniej świadczy to o jego poczuciu odpowiedzialności za dobro królestwa, rozumie wagę problemu i nie zamierza ignorować treści widzeń ze względu na wiarę.
Zwiększona świadomość o swojej roli wynika również z fascynacji Dalinara tytułową ,,Drogą królów", czyli niedocenionego vademecum dla władców, zawierającego porady skutecznego kierowania państwem. Konsekwentne oddanie się sprawie, niekiedy wymagającej podjęcia radykalnych działań, negatywnie wpływa na relacje omawianego bohatera z synami. Szczególnie najstarszy z rodzeństwa - Adolin - spiera się z ojcem o jego nadopiekuńczość i niepokojące zachowanie; wizje uznaje za oznaki obłąkania.
Na uwagę zasługuje też nieodłączny atrybut każdego rycerza, mianowicie jego zbroja. Dalinar Kholin jako jeden z niewielu, którym powiodło się przejęcie najbardziej wytrzymałego i pożądanego opancerzenia w wyniku zwycięskiego pojedynku z rycerzem tzw. Odpryskowym, ma respekt wobec mocy pancerza. Z wiedzą, że zbroja zwiększa siłę jej użytkownika, czasem nachodzi go myśl o praktycznym zastosowaniu osłony, nietylko w zakresie bojowym, ale też w budownictwie. Kierowało nim współczucie dla strudzonych pracowników, chciał usprawnić ich robotę i przyczynić się w konsekwencji do rozwoju królestwa na korzyść obywateli.
Drugi bohater powieści - Kaladin - to postać o wręcz niespotykanej woli walki. Czytelnik poznaje go w momencie zesłania na Strzaskane Równiny, gdzie w ramach kary musi wraz z resztą współwięźniów uczestniczyć w transportowaniu mostu numer cztery jako jedynej drogi przez przepaście dla walczącego na równinach wojska. W grupie skazańców ugruntował się przesąd na temat właściwego Kaladinowi mostu, zgodnie z którym ma reputację najbardziej podatnego na straty w ludziach, jednak pojawienie się wspomnianego już bohatera gruntownie odmieniło morale drużyny. Jego postawa budziła powszechny podziw i niedowierzanie, gdyż stał się dla mostowych dowódcą, gorliwie zaangażował się w obmyślaniu ,,taktyk" przetrwania, dbał o kondycję fizyczną swoich podopiecznych czy też starał się wypracować w nich zarówno dyscyplinę, jak i odruchową, wzajemną pomoc. Nikt nie rozumiał, dlaczego tak mu zależy na każdym członku z jego grupy, dopiero retrospekcje z młodości Kaladina dostarczają nam informacji o uwarunkowaniu jego zachowania, powziętych działań czy związanych z tym emocjonalnych względów.
Sanderson zadbał o profil psychologiczny dowódcy mostowych, dlatego wizerunek mężczyzny jest bardziej wiarygodny, adekwatny do ludzkiej natury. W samotności rozmyśla o swoich osiągnięciach i zastanawia się, czy za cały jego wysiłek zdoła odkupić dawną stratę, za którą się obwiniał; miewa chwile słabości i zwątpienia w sensowność usilnych starań udowodnienia przed samym sobą własnej wartości, a także dotrzymywania obietnic, których nie zrobił w przeszłości. Początkowo Kaladina wspiera tylko tajemnicza istota, niewidoczna dla innych. Nie poddał się jednak, gdy drużyna mostowych nabrała znaczenia w jego życiu jako grupa najbliższych przyjaciół i ludzi, za których warto walczyć.
Shallan Davar - trzecia główna bohaterka ,,Drogi królów" - jest przykładem osoby postawionej w sytuacji bez wyjścia, przez co desperacja popycha ją do podjęcia ryzyka, którego wynik można już z góry przewidzieć. Jej rodzinie zagrażają podejrzani wierzyciele zmarłego ojca, lecz obecny niedostatek uniemożliwia Davarom spłacić długów. Dziewczyna wyrusza do znanej uczonej w celu kradzieży jej urządzenia zwanego Dusznikiem, pozwalającego wytwarzać potrzebne desperatce pieniądzę. Stara się zdobyć zaufanie nauczycielki, aby nie podejrzewała nowej podopiecznej o przestępstwo.
Interesujące są dyskusje Shallan z Jasnah na temat wiary i obalania jej tez, z którymi uczona nie może się zgodzić, w efekcie zyskując rozgłos swoją jawną herezją. Między kobietami zacieśnia się specyficzna więź, niemniej obie mogą otwarcie wymieniać się swoimi spostrzerzeniami, jak równy z równym.
Adeptka Jasnah głównie przekonała do siebie heretyczkę za sprawą swoich artystycznych zdolności i ciekawości świata przyrody. Rysowanie to wielki atut bohaterki, stanowi bowiem formę utrwalania wspomnień. Obserwacja fikcyjnych zwierząt i wymyślonych przez autora powieści gatunków roślin wzbogadza i nadaje charakteru światu przedstawionemu.
Ostatnim ważnym bohaterem debiutu Brandona Sandersona jest zabójca na zlecenie. Do Szetha należy przede wszystkim usuwać albo jednostki o znacznych wpływach, strategicznie uniemożliwiających realizację planów zleceniodawcy najemnika-niewolnika albo mimowolnie uśmiercać niewinne ofiary nowego pana z przypadku. W ten sposób nie ma prawa kwestionować życzeń posiadacza Kamienia Przysięgi, który automatycznie wiąże go z jego posiadaczem aż do śmierci zwierzchnika.
Nikt nie zważa na ludzkie odruchy Szetha przez pryzmat pełni władzy nad nim. To jednak nadal człowiek, co szczególnie wyraża się w jego wewnętrznie przyznawanych odrazie, rozpaczy i świadomości popełnianych zbrodni. Tylko własną skruchą może przed samym sobą usprawiedliwiać bezwolnym udziałem w morderstwach.
Fakt, książki Brandona Sandersona mają to do siebie, że ich objętość bardziej przytłacza czytelnika niż go zachęca, niemniej z drugiej strony powoduje to głównie próba opisania czterech bohaterów ze współmiernym skupieniem się nad każdym z osobna, a to pociąga za sobą właśnie wrażenie upakowania wszystkiego w jednym tomie.
Może czasem potrzeba podjąć wyzwanie, aby przekonać się, że niektórzy bohaterowie literaccy w ,,Drodze królów" stanowią wzorce osobowe, którymi warto się kierować: m. i. Dalinar Kholin przekazuje uniwersalną prawdę, iż własne przekonania, wynikające z posiadanego rozsądku i przeczucia, są podstawą do stwierdzenia, co uważamy za słuszne, z kolei postawa Kaladina obrazuje błądzenie człowieka i podatność na zapadanie w przygnębienie, które, choć złudnie jawią się jako ostateczna kapitulacja, to tylko własna wytrwałość i docenianie już tego, co do tej pory udało się osiągnąć, powinny uzyskać pożądany efekt końcowy.