Ebook Dudek i Lodzia mobi,epub,pdf

Anna Mikler-Chwastek Dudek i Lodzia (C) Copyright by Anna Mikler-Chwastek & e-bookowo Projekt okładki: e-bookowo ISBN 978-83-7859-077-4 Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowo Kontakt: Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości bez zgody wydawcy zabronione. Dudek śpiewak Siedzi Dudek na czereśni i śpiewa pieśni ududududududu. Zobaczyła go Lodzia i pyta: - Dudeczku, dlaczego tak głośno śpiewasz? Wszyscy jeszcze śpią, nie można tak krzyczeć, bo możesz kogoś obudzić. A to nic miłego wstawać tak wcześnie tylko dlatego, że ktoś inny śpiewa na cały głos. Na to Dudek odpowiada: - Lodziu, ja nie krzyczę. Śpiewam, bo jestem słynnym śpiewakiem, muszę trenować mój głos. Jeśli nie będę o niego dbał, nie będę mógł występować i koncertować. - Oj, Dudeczku, Dudeczku. Tak nie można, trzeba myśleć o sobie, ale trzeba też pamiętać o innych. Wtedy wszystkim będzie się lepiej żyło. Jeśli chcesz śpiewać, musisz sobie znaleźć odpowiednie miejsce. - Czego tu szukać, Lodziu? Ja mam wspaniałe miejsce do śpiewu. Ta czereśnia jest doskonała. Ma wygodne gałęzie, owoce na przekąskę, gdybym zgłodniał. Liście chronią mnie od wiatru i słońca. Siedzę na niej jak na scenie. - To prawda, pięknie wyglądasz na tej czereśni, ale pomyśl: w domu obok śpi mama, tata, Zuzia i Robercik. W budzie śpi Burek, a tam na sianie kot Mruczek. Jeśli obudzą się przez ten hałas, nie będą zadowoleni i wcale nie pomyślą sobie: O! jak ten Dudek pięknie śpiewa, tylko raczej: Och, dlaczego ten Dudek tak okropnie hałasuje. - O tym nie pomyślałem. Chyba masz rację, Lodziu. - Chodź, Dudku, poszukamy lepszego miejsca na poranne treningi głosu. Dudek i Lodzia długo szukali, aż wreszcie znaleźli dobre miejsce, w którym hałasy Dudka nie będą nikomu przeszkadzać. Był to strych domu Ciotki Bobrówki. Ciotka Bobrówka wstawała skoro świt, jeszcze wcześniej niż Dudek. Całe dnie spędzała w polu pieląc truskawki albo nad stawem, gdzie wędkowała. Poranne śpiewy Dudka z pewnością nie będą jej przeszkadzać. Zadowolony Dudek znalazł sobie wygodną deskę, na której siadał co rano i śpiewał ile sił aż do samego południa. Po czym szedł spać. Śniło mu się, że śpiewa w operze, a Ciotka Bobrówka, mama, tata, Zuzia, Robercik, pies Burek i kot Mruczek siedzą w pierwszym rzędzie i klaszczą głośno. Och, chyba za głośno! Dudek i zima Siedzi Dudek na sośnie i marzy o wiośnie. Trzęsie się z zimna, piórka stroszy, ale to nic nie pomaga. Przyszła Lodzia i pyta: - Dudku, co robisz? Dlaczego się tak trzęsiesz? - Och, Lodziu, zimno mi przez ten mróz i śnieg. Kiedy już przyjdzie wiosna? Siedzę tu na gałęzi i czekam, ale jej nie ma. - Dudku, Dudku. - Lodzia pokiwała z politowaniem głową. - Tak nie można, zobacz, ja mam ciepłe buty z futerkiem, mam ciepłą kurtkę, rękawiczki, szalik, czapkę, a ty? Ty jesteś ptakiem ciepłolubnym, powinieneś jesienią lecieć na południe z innymi ptakami. Tam nie marznąłbyś tak jak tutaj. - Nigdzie nie poleciałem, bo tu mi się podoba. Tylko co zrobić z tym mrozem? - Wiesz, Dudku, skoro nie chcesz lecieć na południe, do ciepłych krajów, musimy znaleźć ci zimowe mieszkanie. Na strychu Ciotki Bobrówki jest chyba za zimno, a mróz może ci zaszkodzić. - To gdzie ja mam sie podziać? O, ja biedny, zmarznięty mały ptaszek! - Dudek zaczął lamentować. - Nie smuć się, tylko pomyśl. Od smutku się nie rozgrzejesz. - Ale co tu wymyślić? Szalika nie ubiorę, bo nie będę mógł latać. Czapka jest dla mnie za duża, rękawiczki też, a kurtek dla dudków nie szyją. - Dudku, pomyśl! Gdzie mieszkają inne ptaki? - W dziuplach albo gniazdach, ale tam też jest zimno. Ja nie mam przecież zimowych piórek i co ja teraz zrobię? - Pomyśl! - Myślę, myślę i nic! - A gdzie mieszkają nasze ptaki podwórkowe? - Lodziu, czy my mamy jakieś ptaki podwórkowe? - Kury, kaczki, gę - Ach, to też są ptaki? - Tak, mają pióra, choć nie potrafią zbyt dobrze latać - to też są ptaki! Dudek się rozpromienił. - Już wiem, wprowadzę się do kurnika! - Świetny pomysł, Dudku. Chodźmy, zapytamy kur, czy się zgodzą. Kury na szczęście zgodziły się przygarnąć Dudka na zimę. Od tej pory Dudek już nie marznie. O AUTORCE Anna Mikler-Chwastek, adiunkt w Katedrze Pedagogiki Małego Dziecka Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Zajmuje się dotykowym poznawaniem otoczenia przez niemowlęta i małe dzieci, preferencjami dotykowymi (skonstruowała narzędzie autorskie służące do diagnozy preferencji dotykowych i społecznych niemowląt) oraz kształtowaniem się samodzielności życiowej niemowląt, dzieci w wieku poniemowlęcym i przedszkolnym. Prywatnie pisze bajki dla małych dzieci.