Ebook Ekonomia moja prywatna mobi,epub

mu. Najogólniej mówiąc ,,entropia" to miara uporządkowania lub nieuporządkowania układu. Wyraża się matematycznie uproszczonym wzorem odpowiadający (w cybernetyce) ujemnemu logarytmowi z prawdopodobieństwa. Najwyższe uporządkowanie zatem to ujemny logarytm ze stanu pełnej pewności, czyli z ,,jeden". Im niższa entropia tym większe uporządkowanie. Spotyka się też pojęcie negentropii. Pojęcie entropii wprowadził do nauki w termodynamice Rudolf Clausius, a w cybernetyce Robert Wiener. Entropia dotyczy termodynamiki i cybernetyki, lecz możne to pojęcie odnieść do opisu zjawisk ekonomicznych. Oba zjawiska, to jest homeostaza i entropia, w obrębie podmiotu współdziałają ze sobą i tworzą wspólny mechanizm ,,zarządzający" podmiotem. Homeostaza jest stanem, entropia jest procesem. Funkcjonalność podmiotu Wychodząc z pozycji tych dwóch właściwości można już zdefiniować funkcjonowanie podmiotu. Podstawą jego funkcją jest konieczność utrzymania stałości własnej homeostazy, to jest równowagi fizjologicznej i strukturalnej oraz stanu entropii. Podmiot obdarzony jest mechanizmami, gwarantującymi mu zachowanie takiej równowagi. Uzyskuje ją między innymi poprzez interakcje z otoczeniem, to jest z przedmiotami, czy to będzie ciało materialne, czy zespół cech środowiska, czy samo otoczenie przyrodnicze oraz interakcje z innymi podmiotami. Podmiot musi posiadać mechanizmy, które mu zapewnią tę bieżąca homeostazę, lecz i pozwolą na zahamowanie wzrastającej entropii. Najprostszym przykładem dla człowieka jest utrzymanie homeostazy w wyniku spożywania pokarmu, a przeciwdziałanie wzrostowi entropii poprzez leczenie choroby. Ten najprostszy przykład obrazuje w sposób dokładny istotę zagadnienie. Jedną z podstawowych potrzeb podmiotu jest więc konieczność utrzymania entropii na stałym poziomie i/lub jej stałego uzyskiwania niższej entropii. Wartość W świetle powyższego można pokusić się o zdefiniowanie pojęcia wartości. W ekonomii, jako nauce - w naszym rozumieniu - o wzajemnych interakcjach między podmiotami, funkcjonuje szereg pojęć, które wraz z innymi elementami, w sumie można uznać, po ich zestawieniu, za tkankę ekonomii. Takimi pojęciami są np. potrzeba, użyteczność, praca, wydajność, sprawność pracy, dążenia, szereg pojęć wysoce specjalistycznych i technicznych: kapitał, koniunktura, recesja, kryzys no i jedno ze znaczących: pojęcie ,,wartości" dobra. Rozważymy zatem pojecie wartości, które funkcjonuje w nauce ekonomii od samego jej powstania i zaprzątało umysły wielu ekonomistów z Adamem Smithem na czele. Dyskutowanie nad tym pojęciem, czy zjawiskiem ekonomicznym nie jest łatwe, ponieważ na ten temat napisano wiele, co dowodzi, że jest to pojecie niejednoznaczne i nie do końca zdefiniowanego. Określenie wartości Mając na uwadze pojęcia omówione powyżej (homeostaza, entropia), można w przybliżeniu ustalić, czym jest ,,wartość" przedmiotu, czy dobra, które zostaje przez podmiot zaabsorbowane. Cechę tę, to znaczy wartość, ma zatem każdy przedmiot, który pozwala utrzymać homeostazę absorbującego go układu na stałym poziomie lub przeciwdziałać wzrostowi entropii szeroko pojętej tego układu, lub obniżyć entropie układu, który jest tego przedmiotu absorberem. Udokumentować to można szeregiem przykładów. Przedmiot (lub podmiot), który nie spełnia tych funkcji, nie posiada dla podmiotu wartości. Przedmiot, który burzy homeostazę lub podwyższa entropie podmiotu, uznamy za nie tylko nie posiadający wartości, lecz przypiszemy mu ,,wartość ujemną" (np. bakterii, czy wirusowi.). Teza ta jest bardzo względna, ponieważ prawie wszystkim przedmiotom realnego świata można przypisać cechę użyteczności, a więc i wartości. Przykładem może być przedmiot o nazwie ,,krajobraz", który może cieszyć oko, a wiec stanowić obiekt handlu, jako element turystyki, ma więc cechę wartości w naszym rozumieniu. Poszczególni ekonomiści w różny sposób definiowali pojęcie wartość przedmiotu. Próbowali ustalić źródło powstawania wartości. Uznawali, że tym źródłem jest ludzka praca. Ludzka praca przenosi na przedmiot wartość. Czy te ich poglądy były słuszne? Należ więc rozważyć to zagadnienie bardziej szczegółowo. Praca jako generator wartości Co może przenieść na przedmiot, jako wytwór działalności produkcyjnej, praca? Ekonomiści operowali pojęciem czasu pracy (Smith, Marks,) jakiego należy użyć, by uczynić z substancji przedmiot użyteczny i jego wartość oceniali według ilości pracy potrzebnej do jego wytworzenia. W potocznym zrozumieniu, wartość przedmiotu byłaby więc większa, gdyby zastosowano więcej czasu na produkcje przedmiotu, a więc wolniejsza praca nadawałby przedmiotowi większą wartość. Ekonomiści omijali te trudność, postulując tzw. społ