Ebook Elementy filozofii przyrody mobi,epub

ka i filozofia nigdy nie stanowiły odrębnych płaszczyzn, które się nie przecinają, zaś wzajemne oddziaływanie pomiędzy tymi - pozornie odrębnymi - dziedzinami wiedzy zawsze było żywe i owocne. Oddziaływanie pomiędzy nauką i filozofią dokonywało się (i nadal się dokonuje) na kilka odmiennych sposobów[2]. Najpierw, idee filozoficzne wywierają istotny wpływ zarówno na powstanie teorii naukowych, jak i na ich dalszą ewolucję. Co prawda, wielu metodologów przyjmuje, że filozofia może wpływać jedynie na proces powstania teorii (kontekst odkrycia), ale samo uzasadnienie teorii naukowej i jej dalsza ewolucja (kontekst uzasadniania) dokonuje się już bez jakichkolwiek wpływów ze strony filozofii. Wiele jednak wskazuje na to, że nie istnieje wyraźna granica pomiędzy tymi kontekstami; dokładna analiza przykładów z historii nauki dowodzi, że idee filozoficzne nie stanowią dla ludzi nauki jedynie luźnej inspiracji, którą odrzucają oni w momencie stworzenia teorii naukowej - zazwyczaj pozostają oni pod wpływem takich idei przez całe swoje życie. Dalej, idee filozoficzne często w sposób nierozerwalny złączone są z teoriami empirycznymi. Najprostszym przykładem tego typu koncepcji filozoficznych, którym w niniejszym podręczniku poświęcimy sporo miejsca, są zagadnienia związane z czasem, przestrzenią, przyczynowością, determinizmem itp. Wreszcie, związek filozofii i nauki wyraża się w filozoficznych założeniach, jakie obecne są w naukach empirycznych. Do tego typu założeń należą przede wszystkim założenie matematyczności, idealizowalności, elementarności i jedności przyrody. Wskazane związki filozofii z nauką stanowią zasadniczą rację, która uzasadnia istnienie ,,filozofii w nauce". Program ,,filozofii w nauce" nie został przez nikogo ,,wymyślony" ani ,,zaplanowany" - program ten wyrósł z praktyki badawczej przedstawicieli wielu niezależnych nauk empirycznych, którzy w swoich dziedzinach odkrywali i nadal odkrywają zagadnienia o charakterze filozoficznym, wyrastające znacznie poza zakres metod, środków i narzędzi badawczych danej nauki. Twórczość ,,filozofujących przyrodników", którzy nie są przez nikogo indoktrynowani i którzy najczęściej nic nie wiedzą o samej ,,filozofii w nauce", stanowi najbardziej wymowny dowód na to, że nauki empiryczne faktycznie są przesiąknięte treściami filozoficznymi. Również historia nauki dowodzi, że program ,,filozofii w nauce" w rzeczywistości był realizowany od samego początku istnienia nauk empirycznych. Wyjaśnia to, dlaczego w tekście podręcznika tak chętnie odwołujemy się do historii nauki i dlaczego w wielu miejscach analizujemy teorie naukowe, które obecnie posiadają już tylko znaczenie historyczne. Jak w praktyce wygląda realizowanie programu ,,filozofii w nauce"? Najlepiej przekonać się o tym osobiście podczas lektury podręcznika. W jego czterech kolejnych rozdziałach zostaną zaprezentowane cztery wielkie teorie współczesnej nauki (szczególna teoria względności, mechanika kwantowa, ogólna teoria względności i teoria ewolucji), które staną się okazją do dyskusji najciekawszych i najbardziej charakterystycznych tematów, jakie od zawsze pojawiały się w filozoficznych debatach. Mamy nadzieję, że spotkanie z filozofią przyrody, jakie dokona się za sprawą naszego podręcznika, pomoże czytelnikowi dostrzegać w otaczającym go świecie to, co tylko na pozór wydaje się niewarte zauważenia. Rozdział 2 Czas i przestrzeń 1. Uwagi wprowadzające Zainteresowanie czasem i przestrzenią wynika niewątpliwie z czasoprzestrzennych ograniczeń ludzkiego życia: nie możemy znajdować się w dowolnej chwili w dowolnym miejscu, nie możemy cofnąć się do dnia wczorajszego i, nade wszystko, nie możemy wpływać na upływ czasu: jedną z niewielu rzeczy, które nie podlegają żadnej dyskusji jest to, że czas naszego życia kiedyś nieodwołalnie dobiegnie końca. Nic więc dziwnego, że od najdawniejszych czasów problematyka związana z czasem i przestrzenią znajdowała się w centrum filozoficznego i naukowego zainteresowania. W filozofii nowożytnej przyjął się zwyczaj - który utrwalił się również w naszym języku potocznym - mówienia o czasie i przestrzeni paralelnie (zwyczaj ten utrwalił się dzięki pojawieniu się w teorii względności pojęcia czasoprzestrzeni, por. niżej, podrozdział 11), ale w dawniejszych czasach paralelność ta nie była tak oczywista. Zagadnienia dotyczące czasu były obecne w rozważaniach filozoficznych niemal od samego początku, natomiast problematyka przestrzeni w filozofii starożytnej istniała pod postacią pytań związanych z pojęciem miejsca. Samo pojęcie przestrzeni (mniej więcej w potocznym dzisiaj rozumieniu) pojawiło się dopiero u progu czasów nowożytnych. 2. Platona koncepcja czasu Nie można zrozumieć koncepcji czasu Platona bez odwołania się do jego doktryny