Ebook Encyklika Ojca Świętego bł. Jana Pawła II VERITATIS SPLENDOR mobi,epub

oprzez moralność przykazań ujawnia się przynależność ludu Izraela do Pana, ponieważ tylko Bóg jest Tym, który jest dobry. Takie świadectwo daje Pismo Święte, którego każda stronica jest przeniknięta żywą świadomością absolutnej świętości Boga: ,,Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów" (Iz 6,3). Jeśli jednak tylko Bóg jest Dobrem, to człowiek sam, choćby najściślej przestrzegał przykazań, nigdy nie zdoła o własnych siłach ,,wypełnić" Prawa, to znaczy uznać Pana jako Boga i oddać Mu czci należnej tylko Jemu (por. Mt 4,10). ,,Wypełnienie" może nastąpić tylko jako dar Boży: jako dar uczestnictwa w Boskiej Dobroci, objawiającej się i udzielającej w Jezusie, którego bogaty młodzieniec nazywa ,,Nauczycielem dobrym" (por. Mk 10,17; Łk 18,18). To, co na razie młodzieniec być może tylko przeczuwa, zostanie przy końcu dialogu w pełni objawione przez samego Jezusa w wezwaniu: ,,przyjdź i chodź za Mną!" (Mt 19,21). ,,Jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania" (Mt 19,17) 12. Tylko Bóg może odpowiedzieć na pytanie o dobro, bo sam jest Dobrem. Ale Bóg już dał odpowiedź na to pytanie: uczynił to, gdy stworzył człowieka i gdy w swej mądrości i miłości nadał jego istnieniu cel, wpisując w jego serce prawo (por. Rz 2,15) -- ,,prawo naturalne". Nie jest ono ,,niczym innym jak światłem rozumu wlanym w nas przez Boga. Dzięki niemu poznajemy, co należy czynić i czego należy unikać. To światło i to prawo Bóg podarował nam w akcie stworzenia"19. Uczynił to później także w dziejach Izraela, zwłaszcza poprzez ,,dziesięć słów", czyli przykazań nadanych na Synaju, na których On oparł istnienie ludu Przymierza (por. Wj 24), powołując go, by był Jego ,,własnością pośród wszystkich narodów", ,,ludem świętym" (Wj 19,5-6), by ukazywał blask Jego świętości wszystkim ludom (por. Mdr 18,4; Ez 20,41). Dar Dekalogu jest obietnicą i znakiem Nowego Przymierza, w którym prawo zostanie na nowo i ostatecznie zapisane w sercu człowieka (por. Jr 31,31-34), zastępując prawo grzechu, które to serce skaziło (por. Jr 17,1). Zostanie więc dane serce ,,nowe", ponieważ zamieszka w nim ,,nowy duch", Duch Boży (por. Ez 36,24-28)20. Dlatego Jezus, podkreśliwszy najpierw, że ,,jeden tylko jest Dobry", odpowiada młodzieńcowi: ,,Jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania" (Mt 19,17). Stwierdza w ten sposób istnienie ścisłej więzi między życiem wiecznym a przestrzeganiem Bożych przykazań: to właśnie przykazania wskazują człowiekowi drogę życia i prowadzą do niego. Przez usta samego Jezusa, nowego Mojżesza, zostają raz jeszcze dane ludziom przykazania Dekalogu; On sam potwierdza je ostatecznie i nam przedstawia jako drogę i warunek zbawienia. Przykazanie wiąże się z obietnicą: w Starym Przymierzu przedmiotem obietnicy było objęcie na własność ziemi, która miała umożliwić ludowi życie w wolności i sprawiedliwości (por. Pwt 6, 20-25); w Nowym Przymierzu przedmiotem obietnicy jest ,,królestwo niebieskie". Stwierdza to Jezus na początku Kazania na Górze -- mowy zawierającej najszersze i najpełniejsze ujęcie Nowego Prawa (por. Mt 5-7) -- wyraźnie nawiązującego do Dekalogu przekazanego przez Boga Mojżeszowi na górze Synaj. Do tej samej rzeczywistości królestwa nawiązują słowa o ,,życiu wiecznym", które jest udziałem w życiu samego Boga; osiąga ono swą doskonałość dopiero po śmierci, ale dla wierzącego jest już teraz światłem prawdy, źródłem sensu życia, zalążkiem uczestnictwa w pełni naśladowania Chrystusa. W istocie, po spotkaniu z bogatym młodzieńcem Jezus mówi do uczniów: ,,każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy" (Mt 19,29). 13. Młodzieńcowi nie wystarcza odpowiedź Jezusa, pyta więc dalej Mistrza o przykazania, których należy przestrzegać: ,,Zapytał Go: <>" (Mt 19,18). Pyta, co ma czynić w życiu, aby świadczyło ono wyraźnie o uznaniu świętości Boga. Jezus, skierowawszy uprzednio uwagę młodzieńca ku Bogu, przypomina mu teraz przykazania Dekalogu dotyczące bliźniego: ,,Jezus odpowiedział: <>" (Mt 19,18-19). Z kontekstu rozmowy, a zwłaszcza z porównania zapisu Mateuszowego z paralelnymi fragmentami Ewangelii Marka i Łukasza wynika, że Jezus nie zamierzał wymienić poszczególnych przykazań, które trzeba zachowywać, aby ,,osiągnąć życie", ale raczej uświadomić młodzieńcowi centralne znaczenie Dekalogu w stosunku do wszystkich innych przykazań, jako wykładni tego, co dla człowieka oznaczają słowa: ,,Ja jestem Pan, twój Bóg". Trudno jednak nie zauważyć, które przykazania Prawa Jezus przypomina młodzieńcowi: są to niektóre przykaz