Ebook Ewangelia dla nienormalnych mobi,epub

yraźnie widać w słowach właściciela winnicy. Mijają lata, a krzew ciągle powoduje przygnębienie gospodarza, może nawet budzi gniew i chęć usunięcia go z winnicy. To doskonały obraz wewnętrznego dialogu, jaki odbywa się w człowieku nienawróconym, który z biegiem czasu widzi bezowocność swoich wysiłków, który coraz bardziej doświadcza rozczarowania sobą i odrzucenia przez innych, który wreszcie może sam chcieć być usuniętym ze świata, nie znajdując już żadnej nadziei i nie spodziewając się znikąd ratunku czy jakiejkolwiek szansy na zmianę. Sytuacja byłaby zupełnie beznadziejna, gdyby nie ogrodnik, który, patrząc na uschnięty figowiec, widzi w nim coś, czego nikt, łącznie z samym figowcem, zupełnie nie dostrzega. Żeby to jednak dobrze zrozumieć, spójrzmy na historię innego uschłego drzewa, którą można znaleźć w Księdze Wyjścia: Gdy Mojżesz pasał owce swego teścia, Jetry, kapłana Madianitów, zaprowadził owce w głąb pustyni i przyszedł do góry Bożej Horeb. Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: ,,Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala?". Gdy zaś Pan ujrzał, że Mojżesz podchodził, żeby się przyjrzeć, zawołał do niego ze środka krzewu: ,,Mojżeszu, Mojżeszu!". On zaś odpowiedział: ,,Oto jestem". Rzekł mu Bóg: ,,Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą". Powiedział jeszcze Pan: ,,Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba". Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga. [...] Mojżesz zaś rzekł Bogu: ,,Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: <>. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?". Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: ,,JESTEM, który JESTEM". I dodał: ,,Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was". Mówił dalej Bóg do Mojżesza: ,,Tak powiesz Izraelitom: <>. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia". (Wj 3,) Niestety w związku z niezwykłością opisanych tu wydarzeń, z doniosłością objawionego w tym fragmencie Bożego imienia oraz początkiem jednej z najważniejszych historii w dziejach Izraela to wydarzenie z życia Mojżesza stało się tekstem mocno odrealnionym, a precyzyjniej mówiąc, wyniesionym na wyżyny idei i teologicznych pojęć, mających niewiele wspólnego z codziennym życiem zwykłego człowieka. Żeby jednak dobrze zrozumieć ten przeczytany urywek Pisma, musimy koniecznie zobaczyć, w jakim miejscu swojego życia znajduje się Mojżesz, ponieważ to wydarzenie wyrwane z konkretnej historii tego człowieka traci cały swój ciężar i dramatyzm. Otóż Mojżesz od kilkudziesięciu lat żyje na pustyni, która znajduje się w krainie Madianitów. Ten kraj to miejsce, gdzie z pewnością nikt z nas nie chciałaby mieszkać, ponieważ ziemie Madian były wypełnione poczuciem odrzucenia, przekonaniem, że inni nas nie chcą. Stało się tak dlatego, że początki tego miejsca i zarazem narodu wiążą się z niechcianym dzieckiem, które było protoplastą Madianitów. Jedna z tak zwanych drugorzędnych żon Abrahama, Ketura, zrodziła mu sześciu synów, a wśród nich między innymi Midiana. Niestety po narodzinach Izaaka Abraham postanowił oddalić wszystkich innych swoich synów, cały majątek przeznaczając dla syna Sary. Pozostali synowie patriarchy musieli zatem opuścić miejsce, w którym miał mieszkać Izaak, i udać się daleko na wschód, aby ten najbardziej kochany syn nie musiał martwić się o konkurencję. Madianici mieli więc w genach wpisane poczucie bycia gorszymi, zbędnymi. Ich rola miała polegać na przeszkadzaniu innym - tym, którzy w ich mniemaniu byli lepszymi oraz bardziej godnymi uznania i szacunku. Fakt zamieszkiwania Mojżesza w kraju Madianitów bardzo celnie obrazuje stan jego duszy. Wychowany w luksusach dworu faraona, dobrze wykształcony i pełen wielkich marzeń z młodości wiedzie życie człowieka niechcianego, odrzuconego przez własny naród. Kiedy był młody, zabił bowiem Egipcjanina, broniąc jednego ze swoich rodaków, i został przez to zmuszony do ucieczki. Musiał opuścić Egipt i Izraelitów, oskarżony przez nich o morderstwo. W tym kraju odrzucenia znalazł żonę. Co więcej, urodziło im się dwóch synów. Biblia jednak jest bardzo oszczędna w opowiadaniu o jakimkolwiek szczęściu tej rodziny, trochę tak, jakby nie było o czym opowiadać. Całe te czterdzieści lat opisane jest w sumie jednym zdaniem, w którym mowa tylko o tym, że Mojżesz w kraju Madian spędził po prostu czterdzieści lat. Trudno zatem o