Ebook Fałszywa guwernantka mobi,epub

przepadały za sobą. - Theo - Kyria zwróciła się do brata, obejmując go ramieniem - wszędzie cię szukałam. Obiecałam ci przecież następny taniec. - Tak - rozjaśnił się. - To prawda. - Skłonił się lady Scarle. - Wybaczy - Naturalnie. - Nie miała wyboru, musiała przyjąć wymówkę z uśmiechem. Theo sprowadził Kyrię po schodach na dół, na parkiet. - Jesteś moim dłużnikiem. - Nie miałem pojęcia, co robić. Starałem się wymigać od rautu w przyszłym tygodniu. Nie wiem, co mnie podkusiło, żeby tu przyjść. - Zdziwiłam się na twój widok. - To wszystko z nudów. - Chyba dojrzałeś do kolejnej wyprawy. Theo, najstarszy syn księcia Broughtona, prawie całe dorosłe życie spędził na eksploracji odległych zakątków świata. Fascynowała go egzotyka nowo odkrytych miejsc, lubił fizyczny wysiłek związany z udziałem w wyprawach, nie odstraszało go niebezpieczeństwo, które traktował jako dodatkową atrakcję każdej ekspedycji. Zaledwie kilka miesięcy temu przyjechał z ostatniej podróży do Indii i Birmy. Z przyjemnością wracał na łono rodziny, a czas z nią spędzony pozwalał mu zebrać siły niezbędne do zorganizowania kolejnej wyprawy. - Edward Horn przygotowuje ekspedycję do Konga. Chce, żebym z nim wyruszył. - Wygląda na to, że nie masz zbyt wielkiej ochoty. - Rzeczywiście. Powiedziałem Hornowi, żeby na mnie nie liczył. To dziwne. Z jednej strony, gna mnie w świat, a z drugiej, nie bardzo mam chęć ruszyć się z miejsca. Może jestem za stary na podróże. - Skończyłeś trzydzieści cztery lata. Jesteś prawie ramolem. - Kyria się roześmiała. - Mówiono mi, że nadejdzie dzień, kiedy zbrzydną mi podróże. Może to właśnie teraz nastąpiło. Kyria przyjrzała się bratu badawczo. Na jej twarzy odbiła się troska. - Co cię trapi? - Znasz mnie, nie należę do tych, którzy siedzą bezczynnie i rozmyślają o życiu, dzieląc włos na czworo. - Nie. Jesteś raczej człowiekiem czynu. Zazwyczaj wiesz, czego chcesz i do czego dążysz. - Dlatego mam wrażenie, że znalazłem się na rozdrożu. Czuję, że czegoś mi brak, ale nie wiem czego. Kyria zastanowiła się nad słowami brata. - Nie przyszło ci do głowy, że osiągnąłeś wiek, w którym powinieneś się ustatkować? Może potrzebujesz żony, domu i rodziny? - Wszyscy wokół chcą mnie o tym przekonać. - Potoczył wzrokiem po sali, pod której ścianami tłoczyły się matki i przyzwoitki, wpatrując się w tańczące podopieczne. - Zostałem dzisiaj przedstawiony licznym matkom panien na wydaniu i usłyszałem to samo: że czas się ustatkować. Czy to te same kobiety, które dotychczas krytykowały mnie za brak poczucia obowiązku i lekkomyślność, przejawiającą się w uganianiu się po świecie zamiast przygotowywaniu do odziedziczenia tytułu księcia? Te same, które nie nazywały mnie inaczej niż ,,ten zwariowany Moreland"? - Musisz wiedzieć, że nie ma znaczenia to, czy jesteś zwariowany, czy nie, jeśli któregoś dnia zostaniesz księciem. Tytuł rekompensuje wiele niedoskonałości. Im wyższy tytuł, tym więcej wad się wybacza. Jeśli na dodatek posiadasz majątek, mógłbyś nawet mieć dwie głowy. - Co za cynizm. - Szczera prawda. - Nie chodzi o to, że jestem przeciwny małżeństwu, ale nie mogę sobie wyobrazić, że mógłbym związać się z którąś z tych dziewcząt, nawet z taką ładną jak Estelle Hopewell. - Estelle Hopewell! Na Boga, tylko nie to! Ta dziewczyna nie splamiła się myśleniem. - A któraś z nich się splamiła? Może zachowują się tak tylko pod czujnym okiem matek, ale każda, z którą dzisiaj rozmawiałem, uśmiechała się i zgadzała ze wszystkim, o czym mówiłem. Żadna nie wyraziła samodzielnej opinii na jakikolwiek temat i nie okazała najmniejszego zainteresowania sprawami tego świata. Aha, są jeszcze chętne wdówki w rodzaju lady Scarle, która szczerze mówiąc, mnie przeraża. Czy potrafisz sobie wyobrazić którąś z nich w naszej rodzinie? - Nie! Może powinieneś rozejrzeć się wśród dziewcząt mieszkających na prowincji, tak jak to zrobił Reed. - Miał niespotykane szczęście. Anna jest rzeczywiście wyjątkowa. - Istotnie. Nie tracę nadziei, że ty także spotkasz taką kobietę. Pomyśl tylko, cała czwórka ,,zwariowanych Morelandów" napotkała miłość swojego życia. Przyjdzie kolej i na ciebie. - Myślisz? - Uśmiechnął się blado. - A teraz ruszam do tańca z najbardziej urodziwą kobietą w Londynie. Megan Mulcahey stała w oknie sypialni, którą zajmowały razem z Deirdre w wynajętym londyńskim domu. Oparła głowę o chłodną szybę. Upłynął miesiąc od opuszczenia Nowego Jorku. Wciąż nie bardzo wiedziała, jakie działania podjąć. Nie potrafiła wyperswadować ojcu i siostrze, aby nie jechali z nią do Anglii. Wolałaby zajmować się tą sprawą sama, ich udział był dla niej obciążeniem. Wszystkie jej obiekcje ojciec zbywał ar