Ebook Francuski kaprys pdf

� się z tobą. - Podczas kąpieli ktoś do mnie dzwonił, ale nie zdążyłem odebrać. Zaraz pogadam z Frankiem. Zamierzał natychmiast działać. Przez osiem, a właściwie dziewięć lat miał związane ręce, ale teraz czekanie się skończyło. - Mam do ciebie prośbę - powiedział cicho. - Moglibyśmy zamienić się mieszkaniami? Gdybym się znalazł w Ancient House, byłbym blisko Annie. Zapadło długie milczenie. - czy ta cisza oznacza ,,nie"? - To nie tak. - Ruth się uśmiechnęła. - Wszystko wskazuje na to, że i tak zamieszkam gdzie indziej. - Z Timem? - Tak. Znowu mi się oświadczył. Teraz, gdy mam Gaultiera z głowy, wreszcie poczułam się wolna. Spłaciłam dług i mogę zająć się swoimi sprawami. Kocham Tima. - To wspaniale. Będzie mi ciebie brakowało, ale nie mam zamiaru stawać na drodze twojego szczęścia. Przecież wiesz, że życzę ci jak najlepiej. Zdaję sobie sprawę, że oczekiwałem od ciebie zbyt wiele. - Michael, to działało w obie strony. Potrzebowałam twojego wsparcia, a ty potrzebowałeś mojego. Gdy zawalił się mój świat, pomogłeś mi dojść do siebie. Dzięki tobie znów zachciało mi się żyć. Będę ci dozgonnie wdzięczna, ale. - Dłużej nie jestem ci potrzebny - dokończył Michael, starając się, by nie zabrzmiało to zbyt dramatycznie. Ruth uśmiechnęła się ciepło. - Zawsze będzie mi potrzebna twoja przyjaźń i zawsze będziesz miał moją. Wiesz o tym, prawda? Ale teraz ważny jest Tim. Chcę z nim być. - Ile on wie? Ruth nieznacznie wzruszyła ramionami. - Tyle, ile trzeba, żeby mnie rozumiał. Po tamtych strasznych przejściach myślałam, że nigdy nie zaufam żadnemu mężczyźnie. Byłam też pewna, że po śmierci Davida nigdy już się nie zakocham. Lecz tak się stało, że zaufałam Timowi, dzięki niemu uwierzyłam, że mogę odciąć się od przeszłości i zacząć nowe życie. - Ogromnie się cieszę. Wiesz, jak bardzo pragnę, byś była szczęśliwa. - Dziękuję. Nadal będę ci pomagać... jeśli zechcesz. Michael uśmiechnął się krzywo. - Na razie nic nie wiem, bo wszystko się zmieniło. Już nie muszę pisać, żeby zarobić na kawałek chleba. Może popróbuję czegoś innego, na przykład kupię winnicę. Później pomówimy o tym. Musimy mieć trochę czasu, by spokojnie zastanowić się nad przyszłością. Pół roku urlopu, tego nam trzeba. - Dobre rozwiązanie. - Oczywiście będziesz otrzymywać pensję. - Michael. - Nie dyskutuj! Ruth się uśmiechnęła. - Kiedy mam się wyprowadzić? - Na pewno możesz to dla mnie zrobić? - Mogę. - Zacznę remont w moim domu i pod tym pretekstem się tam przeprowadzę. Dzięki temu będę miał sporo okazji, żeby porozmawiać z Annie. Kiedy najwygodniej byłoby ci się przenieść? - Pod koniec tygodnia. Im prędzej, tym lepiej, prawda? Zresztą już nie wyobrażam sobie życia bez Tima. Porozmawiam z nim jak najszybciej. - To znaczy kiedy? - Pojadę do niego po południu, bo ma wolne. - Jedź teraz. Spotkajmy się za kilka dni. Ruth objęła go i po przyjacielsku ucałowała, co bardzo zaskoczyło Michaela. Po traumatycznych przeżyciach zachowywała się z wielką rezerwą nawet wobec Michaela, z którym łączyła ją szczera przyjaźń. Teraz jednak była już innym człowiekiem. - Mam nadzieję, że z Annie i Stephenem ułoży ci się, jak tego pragniesz - powiedziała cicho Ruth. - Masz prawo do szczęścia. Tyle lat czekałeś... - Dla wszystkich to trwało zbyt długo. - A dla Davida jest za późno. - Niestety. - Spojrzał na Ruth. - Ale my żyjemy. Trzeba iść naprzód. - Czas uciekał, i to mogła być ostatnia szansa. Od dawna zastanawiał się, jak postąpić, ale odrzucał kolejne plany. Musiał zdać się na improwizację, lecz próba odzyskania Annie musi się udać. Stawka była zbyt wysoka, nie mógł przegrać. - Uważaj na siebie. I powiedz Timowi, że szczęściarz z niego. - Do widzenia. Po odjeździe Ruth usiadł przy oknie i zapatrzył się na pola ginące za horyzontem. Lecące w dali ptaki na tle błękitnego nieba wyglądały jak czarne kropki. Nadchodziła jesień, lecz w ciągu dnia nadal było ciepło i dlatego Michaelowi przypomniała się Francja. We wrześniu świeciło tam piękne słońce, a w październiku zachwycały gwiaździste noce. Oczyma wyobraźni ujrzał młodziutką, roześmianą, pełną życia Annie. Była urocza, wrażliwa i spontaniczna w emocjach, więc trudno było oprzeć się pokusie. Szczególnie tego wieczoru, gdy wiedział, że koniec jest bliski. Przeżyli niezapomniane chwile, a dziewięć miesięcy później urodziło się dziecko, którego nigdy nie widział. Zacisnął w dłoni pierścionek, który zawsze nosił na piersi na złotym łańcuszku. Przed laty Annie podarowała mu ten klejnocik na szczęście, aby strzegł go przed niebezpieczeństwem. Nigdy go nie zdejmował, był jego bezcennym skarbem i talizmanem. Podświadomie wierzył, że z tym magicznym p