Ebook Gdzie jest korona cara? mobi,epub

lekcjach Bossa panowała kompletna cisza. Część dzieciaków była autentycznie zasłuchana, a kto nie był - wolał nie przeszkadzać. Boss nie stosował żadnego przymusu, ale miał w sobie to coś, co pozwalało przykuć uwagę słuchaczy. Przyszedł jednak koniec i na niego. Zadzwonił dzwonek, czyli sygnał, który zwalnia dzieciaki w każdej szkole z jakiejkolwiek odpowiedzialności i wyzwala okrzyk radości. Tym bardziej że była to ostatnia lekcja. Przez ten okrzyk przedarł się jednak Boss: - Monika i Igor. Proszę, zostańcie na chwilę. Nikt z pozostałych nie zwrócił na to większej uwagi. Incydent sprzed godziny odszedł w zapomnienie w sytuacji, gdy zabrzmiał tego dnia ostatni dzwonek. Zebrali się i szybko wyszli, planując, jak mile spędzić popołudnie. Dwoje wezwanych zostało, nie kryjąc zdziwienia. Boss wyjął jakiś plik papierów. - Monika, Igor. Jedziecie razem na obóz i muszę z wami porozmawiać, bo jak wiecie, będę tam kierownikiem. - Razem? - Monika była zaskoczona. - Igor jedzie na obóz plastyczny? - Na jaki plastyczny? Przecież ja jadę na - Przepraszam. - Boss chyba pierwszy raz przy nich był trochę zbity z tropu. - Źle się wyraziłem. Oba obozy miały się odbyć w tym samych czasie w tym samym miejscu. To znaczy mieliśmy pojechać tym samym autokarem i na miejscu rozdzielić się do dwóch różnych hoteli, które są niedaleko siebie. Obóz wspinaczkowy miał się odbywać w Zamku Czocha, a plastyczny w Leśnej. - Miał..? - Igor zaniepokoił się. - No właśnie. - Boss zaczął tłumaczyć od nowa. - Nie ma wystarczającej grupy chętnych ani na jeden, ani na drugi obóz. Na każdy zgłosiło się po kilkanaście osób, ale to za mało. Nie wydaje się uzasadnione wynajmowanie dwóch miejsc noclegowych, dwóch ekip wychowawców i tak dalej. - Mam nadzieję, że nie proponuje pan, abym pojechał na obóz - Igor był bliski paniki. - właściwie proponuję Monice, aby pojechała na obóz wspinaczkowy. - Boss nabrał powietrza i zamienił się w prawdziwego sprzedawcę. - Zamek jest piękny i pięknie położony. Jest superobiektem dla plastykó - Zrozumiał, że argument nie jest najlepszy. - Ale niestety nie zabierzemy ekipy nauczycieli Będzie to obóz wspinaczkowy elementami plastycznymi. - Naciągane trochę... - zauważył chłopak. - Ale ja nawet z WF-u jestem zwolniona w - Monika otworzyła szeroko oczy. - Nie dam rady się wspinać. Nie ćwiczyłam od dwóch lat. Mama uważa, że to niepotrzebne nadwyrężanie kręgosłupa, który Dobra. Nie mam po co tłumaczyć. Nawet gdybym ja chciała pojechać, to mama się nie zgodzi. - Bardzo bym cię jednak namawiał - niepewnie próbował ratować sprawę Boss. - Ja będę tam wychowawcą i będę nad tobą czuwał. Nie będziemy z tobą i innymi osobami wykonywać zadań, które mogłyby być dla was zbyt trudne. - Nie - Monika westchnęła. - Przecież ja nie wiem, czy sama chcę. - Musimy w ciągu kilku dni przekonać uczestników wyjazdu plastycznego, aby przepisali się na wyjazd wspinaczkowy. Istnieje ryzyko, że oba będzie trzeba odwołać... - Boss walczył jak lew. - - Igor zajęczał. Na samą myśl, że obóz miałby zostać odwołany, zakłuło go w sercu. To miał być jego jedyny wyjazd w czasie całych wakacji. Ojca nie stać było na nic więcej. Reszta wakacji u wujka w Katowicach nie zapowiadała się tak ciekawie, a dwa tygodnie w Górach Izerskich i Karkonoszach miały być tym najlepszym okresem letniego wypoczynku. - Poproś tatę - zasugerował Igor, chcąc odsunąć od decyzji niesportową mamę. - Tatę? Co go to obchodzi w tym jego Dublinie? - U Moniki odezwał się jeszcze inny problem. - Nawet nie odpowie na takie pytanie. - Lublinie? - Igor stracił orientację w temacie. - Dublinie! Mój ojciec jest w Irlandii. Marcin Krygier, pan od historii, w lot zrozumiał wszystko. Wyprostował się. Sprawa Moniki była raczej przegrana. Mama się nie zgodzi. Jej mała córeczka, która może się zmęczyć na WF-ie i nadwyrężyć kręgosłup, nie pojedzie wszak na obóz, gdzie zawieszeni na linach młodzi ludzie będą się wspinać po skałkach, używając mięśni rąk i nóg. Jednak aby mieć spokojne sumienie, podjął ostatnią próbę. - Proszę. - Podał Monice kartkę z jakimś wydrukowanym tekstem. - To jest pisemna zgoda na udział w obozie wspinaczkowym. Osobno wyślemy to na e-mail mamy. Jeśli udałoby ci się ją przekonać, i samą siebie również, to proszę, przynieś ten dokument podpisany jutro lub pojutrze. Mówił to już bez przekonania. Popatrzył jeszcze na Igora. - Może spróbuj pomóc Monice w podjęciu decyzji, Igor? - Uniósł brwi. - Moż - Igor nie wiedział, jak mógłby to zrobić. Limit słów wypowiedzianych do Moniki chyba wyczerpał już wcześniej tego dnia. - Myślę, że powinniśmy jeszcze szukać innych osób, które mogłyby pojechać do tego fantastycznego zamku. - Boss uśmiechnął się kwaśno. Poklepa