Ebook Geraint i Enida mobi,epub

Geraint i Enida romans arturiański przełożył Andrzej Sarwa Armoryka Sandomierz Projekt okładki: Andrzej Sarwa Na okładce: Rhead, George Wooliscroft and Louis, Enid and Geraint Reconciled (1898), (licencja public domain), źródło: Tytuł walijski: Geraint ac Enid Tytuł angielski: Geraint and Enid Copyright (C) 2013 by Wydawnictwo ,,Armoryka" Copyright (C) 2008, 2013 by for the Polish translation by Andrzej Sarwa Wydawnictwo ARMORYKA ul. Krucza 16 27-600 Sandomierz tel +48 15 833 21 41 e-mail: ISBN 978-83-7950-032-1 Geraint i Enida Dwór Artura przebywał w Caerlleonie nad Usk, gdzie jak to było we zwyczaju - spędzał pięć dni w okresie Świąt Wielkanocnych i pięć dni w okresie Bożego Narodzenia. Zbierał się on tam również w dzień Zielonych Świąt, ponieważ Caerlleon był w jego dobrach miejscem najbardziej dostępnym zarówno dla podróżujących lądem jak i morzem. Przyjeżdżało tam także zwykle dziewięciu królów ze swoimi ludźmi, hrabiami oraz baronami, i gościli oni u niego we wszystkie święta. A kiedy Artur przebywał ze swoim dworem w Caerlleonie, przygotowywano trzynaście kościołów dla odprawiania świątecznych nabożeństw: kościół dla Artura wraz z dziewięcioma królami i innymi jego gośćmi, drugi - dla Gwenhwyvar i jej dam, trzeci - dla kasztelana, zarządcy dworu i jego pomocników, czwarty - dla Odyar Franka i innych dowódców wojskowych, a dziewięć pozostałych - dla Gwalchmai i rycerzy, którzy wedle swego znaczenia i wojennych czynów przewodzili dziewięciu drużynom. I w każdym z kościołów mogli modlić się tylko ci, których tu wymieniono. Głównym odźwiernym był Glewlwyd Gavaelvawr, lecz on sam nie pełnił służby z wyjątkiem trzech najważniejszych świąt - robiło to za niego siedmiu jego podwładnych, którzy rozdzielili między sobą rok. A byli to nie kto inni jak: Grynn, Pen Pighon, Llaes Cymyn, Gogyfwlch, Gwrdnei Kocie Oko, który w nocy widział nie gorzej niż za dnia, Drem, syn Dremhitid, i Clust, syn Clustveinyd. Wszyscy oni pełnili obowiązki odźwiernych na dworze Artura. W dzień Zielonych Świąt, kiedy król ucztował wraz ze swym dworem, do pałacowej sali wbiegł wysoki młodzieniec o kasztanowych włosach. Odziany był w lśniący jedwabny kaftan i buty ze znakomitego kurdybanu. U pasa wisiał mu miecz o bogato zdobionej rękojeści. - Witam cię, panie! - zawołał młodzieniec, zwracając się do króla. - Niech cię Bóg zachowa - odpowiedział mu Artur - a Jego łaska będzie z tobą. Czego ci trzeba? - Wiesz, kim jestem, panie? - zapytał młodzieniec. - Nie, nie wiem. - Jestem jednym z twoich leśników w lesie z Dean, a zowię się Madawc, syn Twrgadarna. - Mów, Madawcu, z czym przyszedłeś. - Ujrzałem w lesie jelenia niepodobnego do żadne- go z tych, jakie do tej pory dane mi było spotkać - odparł przybyły. - Cóż w nim takiego - zapytał Artur - co różni go od innych? - Jest on cały biały, panie, i jest tak dumny, że nie pasie się z żadnym innym zwierzęciem. Przyszedłem zapytać: co mam z nim czynić? - Najlepsze, co mogę zrobić, to pojechać jutro na polowanie w miejsce, gdzie pojawił się jeleń. I niech dowiedzą się o tym wszyscy moi ludzie - powiedział Artur, mając na myśli Arryfuerysa - wielkiego łowczego i Elivry - zwierzchnika giermków oraz wszystkich pozostałych. Rozkazał także młodzieńcowi, aby im towarzyszył. Gwenhwyvar zaś prosiła Artura: - O panie, pozwól mi jutro pojechać z tobą na polowanie i spojrzeć na jelenia, o którym mówił ten młodzieniec. - Oczywiście - odrzekł jej Artur - z radością wezmę cię ze sobą. - Zatem pojadę z wami - oznajmiła królowa. Potem zaś Gwalchmai rzekł do Artura: - Królu, jeżeli nie masz nic przeciw temu, pozwól jutro temu, kto zabije jelenia, czy to będzie rycerz na koniu, czy pieszy wojownik, odciąć mu głowę i ponieść ją w darze swojej damie serca. - Z radością zgadzam się na to - odpowiedział Artur, ciekaw niezwykłego zwierza. Wieczór minął im na ucztowaniu, słuchaniu pieśni i rozmowach - ile dusza zapragnie. Kiedy zaś nadszedł wieczór, udali się na spoczynek. Spis treści Okładka Strona tytułowa Strona redakcyjna Geraint i Enida