Ebook Góry Stołowe mobi,epub

�szym udziałem drzewostanów świerkowych. Regionalizacja geobotaniczna Według tradycyjnej regionalizacji Pawłowskiego (1972) Góry Stołowe wchodzą w skład Podokręgu Sudetów Środkowych, Okręgu Sudetów Zachodnich w Dziale Sudeckim Podprowincji Hercyńsko-Sudeckiej. Podokręg ten traktowany jest jako przejściowy między właściwymi Sudetami Zachodnimi i Sudetami Wschodnimi. Zdaniem Pawłowskiego (1972) o przejściowym charakterze terenu świadczy obecność kilku grup gatunków roślin mających tu swoje wschodnie lub zachodnie granice zasięgów. Zgodnie z najnowszym i najbardziej szczegółowym podziałem regionalnym opartym na kryteriach geobotanicznych (Matuszkiewicz 1993) Góry Stołowe tworzą samodzielnie Podokręg () w Okręgu Wewnętrznych Pasm Sudetów Środkowych, który wchodzi do Podkrainy Sudetów Zachodnich, Krainy Sudeckiej, Działu Sudeckiego, Podprowincji hercyńsko-czeskiej, Prowincji subatlantyckiej górskiej. Pod względem zróżnicowania roślinności potencjalnej w odniesieniu do podokręgów sąsiednich Góry Stołowe wyróżniają się: w stosunku do Gór Bystrzyckich i Orlickich () brakiem: grądu (Galio sylvatici-Carpinetum), łęgu (Astrantio-Fraxinetum), kwaśnej dąbrowy (Luzulo-Quercetum petreae) i dobrze wykształconego boru wysokogórskiego (Plagiothecio-Piceetum hercynicum) oraz obecnością specyficznych borów sosnowych (Betulo-Pinetum). W stosunku do podokręgu Kudowskiego () Góry Stołowe wyróżniają się również brakiem grądu (Galio sylvatici-Carpinetum) i kwaśnej dąbrowy (Luzulo-Quercetum petreae), oraz obecnością żyznej buczyny (Dentario enneaphylidis-Fagetum), a także zbiorowisk z podzwiązku Acerenion i innych. Regiony fizycznogeograficzne w/g J. Kondrackiego 332 - Sudety; 332,4/5 - Sudety Środkowe; 332,48 - Góry Stołowe; 332,47 - Obniżenie Broumowskie; 332,54 - Kotlina Kłodzka. Szczeliniec Wielki. Podział administracyjny Schemat funkcjonowania systemu przyrodniczego w Parku Narodowym Gór Stołowych. Na fotografiach - północne obrzeżenie Pasterki. 3. Funkcjonowanie systemu przyrodniczego Gór Stołowych Marek Zgorzelski Przewodnie czynniki funkcjonowania ekosystemów Gór Stołowych Teza I - Cztery podstawowe cechy warunkują funkcjonowanie systemu przyrodniczego Gór Stołowych, są to: o położenie w obszarze wododzielnym; o aktywna tektonika; o właściwości fundamentu geologiczno - morfologiczno - glebowego; o właściwości sfery zasilania systemu. Łącznikiem pomiędzy sferą zasilania systemu i jego fundamentem jest sfera krążenia wody, a tym samym związków chemicznych, która stymuluje życie czterech podstawowych sfer funkcjonalnych: o sfery fizycznej migracji materii; o sfery chemicznej migracji materii; o sfery krążenia biomasy; o sfery łańcucha pokarmowego. System przyrodniczy Gór Stołowych spełnia rolę zasilającą dla systemów obszarów sąsiednich. Na opisany układ naturalny nakłada się sfera antropopresji. Teza II - System przyrodniczy Gór Stołowych podlega stałej, naturalnej ewolucji wynikającej między innymi z działania: o współczesnej tektoniki; o denudacji fizycznej i chemicznej ścian skalnych oraz stoków i powierzchni podstokowych; o erozji i akumulacji rzecznej; o procesów glebowych; o fizycznych i chemicznych zjawisk kształtujących atmosferę; o fizycznych i chemicznych zjawisk kształtujących hydrosferę. Teza III - Ogniwa przestrzenne systemu przyrodniczego Gór Stołowych charakteryzują się bardzo ścisłymi związkami funkcjonalnymi wynikającymi przede wszystkim z zależności hipsometrycznych. Teza IV - Naturalny system funkcjonowania przyrody Gór Stołowych uległ silnemu przekształceniu w konsekwencji bezpośredniej lub pośredniej antropopresji. Teza V - Stopień przekształcenia poszczególnych sfer funkcjonalnych systemu jest różny, njwiększe zmiany zaistniały w sferze krążenia wody, w sferze krążenia biomasy i w łańcuchu pokarmowym. 4. Przewodnie cechy funkcjonalne ekosystemów Gór Stołowych Marek Zgorzelski Góry Stołowe, z racji swego ukształtowania, stanowią kaskadę ekosystemów, w której każde ogniwo pełni określone funkcje wynikające ze śnieżnego typu zasilania tego terenu w wodę. Rolą wierzchowin, czyli głównych ekosystemów, jest nagromadzenie jak największej ilości wody pośniegowej i opadowej, po to by zretencjonowany tam jej nadmiar mógł przemieszczać się w kolejnych sezonach roku do położonych niżej ekosystemów podporządkowanych. Zatem naturalną, choć od kilkudziesięciu lat niszczoną przez człowieka właściwością Gór Stołowych jest istnienie na ich rozległych i płaskich wierzchowinach licznych mokradeł będących strefami żródliskowymi dla wielu strumieni oraz rezerwuarami zaopatrującymi wodonośne horyzonty śród oraz podpokrywowe. W obrębie wierzchowin występują swoiste centra dyspozycyjne, tzw. węzły hydrograficzne zarządzające zasilaniem ekosys