Ebook Gulistan, to jest ogród różany mobi,epub

kładanych Mu dziękach jest pomnożenie łask Jego. Każde tchnienie co do piersi zstępuje, życie przedłuża, a kiedy się z piersi wznosi, całe jestestwo nasze rozwesela; a zatem w każdym oddechu dwa dobrodziejstwa zawarte, a za każde dobrodziejstwo dziękczynienie jest należne. Wiersz perski. Czyjeż dłonie i język na to się zdobędą, By z winnych Mu dziękczynień uiścić się dało? Czyńcie dzięki, rodzino Dawida! a jakże mało jest między sługami moimi - wielce wdzięcznych! w. p. Otóż lepiej, że sługa za swe uchybienia, Pójdzie przed tron Wszechwładcy przebaczenia błagać; Bo jeśli nie, to, godnej Jego Majestatu, Nikt na świecie nie zdoła złożyć Mu ofiary. Deszcz Jego miłosierdzia bez granic, każdego dosięga, a stół nieskąpionych łask Jego, wszędzie zastawiony; On zasłony sromu sług swoich, za sprośną jaką winę, nie rozdziera; On chleba powszedniego, za naganne jakie przestępstwo, nie pozbawia. w. p. O Wspaniały! Ty co z Twej tajemnej skarbnicy, Żywisz ognia czcicieli, żywisz chrześcijanina, Jakże kiedy przyjaciół zawiedziesz nadzieje? Ty co na nieprzyjaciół względne rzucasz oko? Pachołkowi swemu zefirowi zalecił, aby szmaragdowy kobierzec (na ziemi) rozesłał, a mamce-chmurze przykazał, córeczki-rośliny w kolebce ziemi pielęgnować; drzewom, jako noworoczny podarek zieloną szatę liścia na pierś rzucił2; a dziatwie-gałązkom, za przybyciem pory wiosennej, kołpaczek kwiecia na główki włożył. Sok trzciny, jego mocą, stał się wyśmienitym miodem, a pestka daktylowa, jego pieczołowitością, na niebotyczną palmę wyrosła. w. p. Słońce, księżyc, wiatr i chmura i niebiosa w ruchu, Byś ty kąsek chleba zyskał i gnuśnie go nie jadł; Wszystko w pędzie jak szalone, rozkazom powolne, Nie słusznie to, byś ty jeden rozkazów nie pełnił. Stoi w przekazanych podaniem słowach tego, który jest naczelnikiem wszech jestestw, chlubą wszech stworzeń, miłosierdziem boskićm nad ludźmi, dopełnieniem obiegu czasów, w słowach Mohammeda Mustafy3 (Niech Go Bóg uwielbi i pozdrowi!). w. arabski. On to jest pośrednikiem od ludzi u Boga, Rozkazy jego pełnią i ludzie i dżynny4, On to prorok szlachetny, nadobnego lica, Okazały postawą, powabny uśmiechem, A piętno Mu prorocze jaśnieje z oblicza. w. p. Nie zna troski, mur Narodu, gdy ty jesteś mu podporą, Ten się morskich fal nie lęka komu Noe jest sternikiem. w. ar. Doskonałością szczytu dosięgnął5, Ciemność rozproszył blaskiem piękności6; Piękne są wszystkie jego przymioty, Hołd Mu i jego nieście rodzinie! Stoi, mówię, w słowach Proroka, że kiedy który z grzeszników w strapienie popadłych, ręce żalu za grzechy, z nadzieją wysłuchania, do tronu Wszechmocnego podniesie, Bóg z razu na niego ani spojrzy, a ów Go jeszcze błaga, i Bóg jeszcze się od niego odwróci, a ten Go znowu pokornie i z płaczem wzywa, Bóg na koniec tak rzeknie: <>, to jest <> w. p. Patrzaj jaka jest dobroć i wspaniałość Pana: Sługa winę popełnił a Pan się zawstydził! Ci co u Kaby7 Jego Majestatu bez ustanku przebywają, wyznają całą niedostateczność oddawanej Mu czci, i mówią: <>8, a ci co wdzięki Jego piękności opisują, jakby za obłąkanych uchodzą i mówią: <>. w. p. Jeśli kto żądać będzie bym mu Go opisał... Cóż powie kto bez zmysłów o Tym co nieznany? Kochający padają ofiarą kochanych, Ich zabito; z zabitych głos się nie podniesie. Jeden myślący człowiek z naszego grona9 głowę w zanadrze rozwagi był zanurzył i w oceanie widzeń się zatopił, a gdy z tego stanu osłupienia do siebie przyszedł, jeden z towarzyszy żartobliwie rzekł do niego: <> A ów rzecze: <>.10 w. p. Ptaszku ranny, milczenia ucz się od motyla: On zgorzał, duszę oddał, a głosu nie wydał.11 Próżno się chełpią wiedzą ci co jej nie mają, Bo od tych co ją mieli żadna wieść nie doszła. O ty, wyższy nad pomysł, domysł, wyobraźnię, Nad to co mówią, cośmy czytali, słyszeli! -- Zamknięte posiedzenie, życie kresu doszło, A my jeszcze u wstępu tylko twoich pochwał. POCHWAŁA MONARCHY ISLAMU. (Niech Bóg jego panowanie uwieczni!) Że pochwały Sadego są w ustach ludu, że sława jego stylu po całej przestrzeni ziemi się rozeszła, że słodkie