Ebook Gwiazdka z brokatem mobi,epub

żyło jej plecy. - Czekają mnie jeszcze filcowe mikołaje. - Ano tak, pomogłabym ci. Może jutro się uda? - Nie, nie, wracaj do rodziny. Poradzę sobie. Uciekaj, no już! - No dobra, to spokojnej nocy! - Lena owinęła się ogromnym szalikiem robionym na drutach, wsunęła czapkę na niesforne kasztanowe loki, złapała patchworkową torbę i wyszła. Podmuch wiatru, który wkradł się do sklepu przez otwarte drzwi, poruszył dzwonkami w witrynie. Ich czysty dźwięk na chwilę ożywił to miejsce. Basia ziewnęła i zaczęła porządkować kartony, w które spakowano dostawę pudełek z puzzlami. 3 grudnia czwartek Ico o tym myślisz? - Basia wyjęła z torby kilka swoich dzieł. - Ależ ci się udają! Są małe, urocze i każdy będzie chciał takiego mieć. Wiesz, że mikołajki przypadają w niedzielę? Wczoraj dopiero zerknęłam w kalendarz. - Nie szkodzi, dobrze mi poszło, mam drugie tyle w mieszkaniu, a nie zamierzam na tym poprzestać. Mnie też się podobają. Są pomysłowe i łatwe w wykonaniu, a przy okazji dzisiaj rano nagrałam jeszcze jeden filmik, na którym pokazuję, jak się je robi. Zamieszczę w niedzielę, a od poniedziałku możemy je dokładać do zamówień. - Czy ty nie przesadzasz? To masa roboty. Poza tym myślałam, że chodzi tylko o jeden dzień, ewentualnie przed samym Bożym Narodzeniem, jak coś zostanie. - Pomyślałam, że to będzie miłe, gdy do paczki z zamówieniem internetowym dorzucimy taki drobiazg. - Jak chcesz, ale uważam, że to za wiele. Może wygospodaruję w weekend trochę czasu, pomogę ci. - Nie, akurat w weekend jadę do cioci. Chcę się z nią zobaczyć, zanim wyjedzie. - Fajnie, nie będziesz sama i nie będziesz non stop pracować, przynajmniej przez te dwa dni. - Wiesz, jak się lubi to, co się robi, to nie można tego uznać za pracę. - Jasne, dopóki ciało ci nie przypomni o upływającym czasie. Jako matka wiem coś na ten temat. Po trzecim dziecku leżenie na kanapie bywa wyzwaniem. Pięć minut rozkosz, po dziesięciu zaczynasz szukać lepszej pozycji, drętwiejesz, kręgosłup ci zaczyna dokuczać. Przekonasz się, jak będziesz w moim wieku. - Mówisz tak, jakbyś była o dwadzieścia lat ode mnie starsza, a nie o dziesięć. - Wbrew pozorom dziesięć lat to bardzo dużo. O, zobacz, chyba z hurtowni przyszło jakieś zamówienie. Przed witryną mignął im samochód dostawczy. Basia aż klasnęła w dłonie. Nie mogła się doczekać materiałów dekoracyjnych. Niestety Lena nie była w stanie jej pomóc w przyjęciu towaru, bo akurat zjawili się klienci. Przez chwilę w sklepie zrobiło się tłoczno. Basia ruszyła do wiecznie spóźniającego się kuriera. Na jej pozdrowienie odpowiedział prychnięciem. Z trudem pohamował chęć splunięcia, gdy wysiadł, by wyładować towar. Miała nadzieję, że nigdy nie stanie się tak zniechęcona jak on. Choćby nie wiadomo co jej się przydarzyło. Kochała papier i każdego dnia upewniała się, że dobrze zrobiła, wiążąc z nim swoją drogę zawodową. Obawy, czy w tak małym miasteczku jak Lazury będzie zainteresowanie sklepem papierniczym, kiedy wszystko można dostać w pobliskim markecie, okazały się nieuzasadnione. Od pierwszego dnia sklep cieszył się zainteresowaniem, a ona nie ustawała w wysiłkach, by miejsce było jak najbardziej atrakcyjne i odpowiadało potrzebom klientów. Skupiła się na akcesoriach do pakowania prezentów, ale po namowach Leny zgodziła się, by w ofercie sklepu znalazły się również zwykłe zeszyty, papier do drukarek, pakowy i tak dalej. Kompromisy były nieodzowne, ale dzięki nim mogła robić to, co chciała. Uwijały się do samego wieczora. Początek grudnia okazał się dla ich małego sklepu papierniczego bardzo lukratywny, ale i wyczerpujący. Lena paplała, że nie może się doczekać weekendu, i wyszła wcześniej z pracy. Basia musiała sama stanąć na posterunku i odłożyć wystawianie nowego towaru na inny czas. Nie narzekała, chociaż ból w nogach dawał o sobie znać. Nie rezygnowała z uśmiechu, nawet gdy burczało jej w brzuchu i marzyła, by na chwilę usiąść. Pomagała klientom w wyborze interesujących ich produktów, cierpliwie odpowiadała na każde pytanie i dla każdego miała dobre słowo. Mimo zmęczenia pamiętała o wdzięczności. To dzięki wszystkim, którzy odwiedzali jej sklep, miała wymarzoną pracę. Gdy wybiła osiemnasta, zgasiła światło, zostawiając tylko rozświetloną lampkami witrynę, zamknęła drzwi i ruszyła do swojego mieszkania. Wystarczyło przejść kilka kroków, wejść do klatki schodowej, wspiąć się po drewnianych skrzypiących schodach pomalowanych na bordowo i już była w domu. Niewielkie mieszkanie na pierwszym piętrze kamienicy zachowało klimat minionych lat. Żeliwne zdobione kaloryfery, wysokie okna i sufity udekorowane stiukami. W jednym pokoju na stole ustawionym pośrodku czekała na nią sterta ścinków. To tutaj nagrywała swoje f