Ebook Hidyba mobi,epub

umiał, a wyjaśnienia starca nie dawały żadnej odpowiedzi. - Jak mierzycie czas? Jaki jest dzień i która godzina? - Nasz czas różni się od waszego. Liczymy go w kalendarzach. Każdy kalendarz ma 2922 wschodów słońca. Michał szybko przeliczył, ile może to być lat. - To osiem lat - krzyknął. - Ile tutaj już jestem? - Cztery wschody słońca - odparł Hlawin. Chłopak odetchnął z ulgą. - Nie jest ź - pomyślał w duchu. - Wiedz jednak, chłopcze - ciągnął starzec - że nasz dzień nie jest równy twojemu dniu. Czas płynie tu dwa razy szybciej. Nasza planeta obraca się wokół Histora dwa razy szybciej niż wasza. - Opowiedz mi coś o waszej kulturze. Jak tu żyjecie? - Każdy z nas, mędrców, ma rodzinę. W rodzinie mędrców może urodzić się dowolna liczba dzieci. Mędrcy rządzą krainami, a każda kraina ma swojego mędrca. Z naszych rodzin wybierani są kolejni mędrcy. Zostaje nim zawsze najstarszy z rodu, gdy osiąga 160. rok życia. - Czyli niebawem zastąpi cię ktoś z twojej rodziny. Co wtedy z tobą? Hlawin się roześmiał. - Czyżbyś się o mnie martwił? Zostało mi jeszcze 360 wschodów słońca. To także twój czas. Nasze życie nie różni się od życia w innych krainach - ciągnął mędrzec. - Pracujemy, jemy, śpimy, Wiedz jednak, że nie znamy uczucia gniewu, złości, zawiś Nie znamy złych emocji. Prościej będzie ci to wszystko zrozumieć, gdy zobaczysz nasz świat na własne oczy. - Czemu więc nie mogę zobaczyć go teraz? - Nie jesteś jeszcze gotowy. Pytaj dalej, Ocalenie. - Skąd wiesz, kim jestem? I co z tą przepowiednią, o której wczoraj wspominałeś? - Nasze położenie jest bardzo złe. Jak już mówiłem, są dobre i złe krainy. Złych przybywa w szybkim tempie. Nie wiemy, jak to powstrzymać. To zło nie z tego świata i dlatego tylko człowiek nie z tego świata może je pokonać. To, co się właśnie dzieje, przepowiedziano kilkaset kalendarzy temu. Niestety, tylko jeden człowiek w nią uwierzył. Był to poczciwy stary mędrzec, nazywamy go pierwszym mistrzem. To on miał dar jasnego umysłu. Na tyle jasnego, by uwierzyć w przepowiednię. Przepowiednia zaś głosi, że zło będzie pokonywać dobro. Będzie działo się to w tak szybkim tempie, że wystarczy życia jednego mika, by zobaczyć początek i koniec na własne oczy. Zło pochłonie dobro, nasza kraina zostanie ,,zjedzona" przez zło, a my sami staniemy się jego sługami. Nasz kraj zniknie jako ostatni. Hidyba to kraina nadziei. Tutaj właśnie miałeś się pojawić - przepowiednia mówiła prawdę. Gdy nasz kraj zniknie pochłonięty przez zło, zniknie także twój świat. - Jak to? - zaniepokoił się Michael. - Nasz świat i twój świat powiązane są niewidocznymi nićmi kosmosu. Jeżeli zniknie nasz świat, twój zginie także. Nie umiem ci tego wyjaśnić i nie pora na to. Później zrozumiesz! Przepowiednia głosi, że z czasem zrozumiesz wszystko oraz odzyskasz spokój serca, i utracone szczęście. - A co przepowiednia jeszcze mówi o mnie? - Przepowiednia głosi, że pokonasz zło. Nie będzie to walka na śmierć i życie. Pokonasz je siłą mądrości. U twego boku stanie wielu. Wielu też zginie, ale to dzięki ich ofierze świat ocaleje. To nie koniec. Przepowiednia głosi, że masz w sobie dar. Każdy z nas, Hiboków, ma swój dar. Ja dostałem dar rozumienia ciebie - to mój największy dar, dlatego też zostałem twoim przewodnikiem. Ty też masz swój dar. Ujawni się on, gdy zobaczysz naszą krainę za dnia. Dlatego nie możesz na razie jej zobaczyć. Nikt nie wie, jaki to dar i jak się w tobie urodzi. Mój urodził się naturalnie, dary wielu innych Hiboków rodziły się w bólach, w gorączce, a nawet agonii. Musisz się przygotować, byś przeżył narodziny daru. Gdy posiądziesz dar, wszystko stanie się dla ciebie jasne. Nie będziesz musiał pytać, bo będziesz znał odpowiedzi. Dzięki temu darowi pokonasz zło. - A to zło? Kim lub czym ono jest? - Zło pojawiło się z zewnątrz. My sami, jak już ci mówiłem, jesteśmy dobrzy. Dobro jest w nas na tyle zakorzenione, że z własnej woli nigdy nie staniemy się źli. Jednak zło - my nazywamy je Popapi - znalazło sposób, by nas zniewolić. Gdy nas znajdzie, poddajemy się mu bezwładnie. Robimy wtedy straszne rzeczy, o których nie chcę nawet myśleć. Hlawin zmarszczył brwi. Zamknął oczy. Wyglądał tak, jakby coś sprawiało mu niesamowity ból. Jego twarz posmutniała. Nie trwało to długo, po chwili się otrząsnął. - Widzisz, chłopcze. Jesteś naszą jedyną... ostatnią nadzieją... - zawiesił głos. - Myślę, że teraz czas na moje pytanie. Jaką podjąłeś decyzję? Pomożesz nam, wypełnisz przepowiednię? - Chyba nie mam wyjścia, jeśli to ma być moja droga do domu. - Tak, przepowiednia głosi, że gdy zwyciężysz zło, otworzą się drzwi do twojego świata, będziesz mógł wrócić do siebie. Jednak musisz być uważny - twoja nie