Ebook Historia Napoleona mobi,epub

na Korsykę i zamiar opanowania Ajaccio. Napoleon usunięty z wojska. UDWIK XVI, król Fran­cji, pod­pi­sał 2 wrze­śnia 1785 roku pa­ten­ty no­mi­na­cyj­ne dla 58 pod­po­rucz­ni­ków ar­ty­le­rii. Nikt nie umiał­by wy­tłu­ma­czyć, w jaki spo­sób wia­do­mość ta, na­stęp­ne­go dnia ran­kiem prze­do­sta­ła się przez mury, lecz mó­wio­no o tym w ca­łej szko­le, po­czy­na­jąc od aresz­tu aż do ga­bi­ne­tu dy­rek­to­ra mar­gra­bie­go Tim­bur­ne-Va­len­cea. Wkrót­ce do­wie­dzia­no się też na­zwisk szczę­śliw­ców. W ich licz­bie był Na­po­le­on. Na eg­za­mi­nie prze­ści­gnął wszyst­kich ko­le­gów i za­słu­żył na po­chwa­łę słyn­ne­go uczo­ne­go, La­pla­cea, któ­ry za­sia­dał w ko­mi­sji eg­za­mi­na­cyj­nej. 10 paź­dzier­ni­ka pa­ten­ty na­de­szły do Szko­ły Woj­sko­wej i każ­dy z awan­so­wa­nych do­wie­dział się jed­no­cze­śnie, do­kąd ma się udać. Bo­na­par­te z De­sma­zi­sem i jesz­cze kil­ko­ma in­ny­mi otrzy­ma­li przy­dział do puł­ku ar­ty­le­rii La F?re. Pew­ne­go po­po­łu­dnia, w kil­ka dni póź­niej, dwaj ucznio­wie w to­wa­rzy­stwie sier­żan­ta in­struk­to­ra wy­szli ze szko­ły wo­jen­nej, zmie­rza­jąc na plac, skąd od­jeż­dża­ły dy­li­żan­se pocz­to­we zwa­ne tur­go­tin­ka­mi lioń­ski­mi, od na­zwi­ska mi­ni­stra Tur­go­ta, któ­ry je wpro­wa­dził za­miast bryk uży­wa­nych za Lu­dwi­ka XV. Wy­na­ję­ty chło­piec niósł za dwo­ma przy­ja­ciół­mi ich szczu­pły ba­gaż. Przy­byw­szy na sta­cję pocz­to­wą, od­jeż­dża­ją­cy uści­snę­li sta­re­go pod­ofi­ce­ra i wdra­pa­li się na wierzch dy­li­żan­su, któ­ry ru­szył dro­gą ku Fon­ta­ine­ble­au. Na pią­ty dzień dy­li­żans przy­był do Lyonu, gdzie mło­dzień­cy sta­nę­li w skrom­nym ho­te­lu. Mun­dur Szko­ły Woj­sko­wej, nad­to uwy­dat­nia­ją­cy szczu­płość niż­sze­go z na­szych przy­ja­ciół, był ko­lo­ru nie­bie­skie­go z od­kła­da­nym koł­nie­rzem ama­ran­to­wym, za­pię­ty na pier­siach srebr­ny­mi gu­zi­ka­mi. Ka­pe­lusz sto­so­wa­ny z małą srebr­ną pę­tli­cą bez ko­kar­dy, krót­kie spodnie z czer­wo­ne­go suk­na i na trze­wi­kach mała srebr­na sprzącz­ka. Ubiór ten zwra­cał w Lyonie ogól­ną uwa­gę, co nie­zbyt było miłe mło­dzień­com, z któ­rych je­den, Alek­san­der De­sma­zis, li­czył 17, a dru­gi, Na­po­le­on, le­d­wie 16 lat. Star­szy był przy­stoj­nym, zgrab­nym chłop­cem o mi­łych ry­sach, ró­żo­wej twa­rzy oraz ła­god­nym spoj­rze­niu, młod­szy, prze­ciw­nie, chu­dy i bla­dy, ni­skie­go wzro­stu o twa­rzy re­gu­lar­nej, wło­sach ciem­nych i gład­kich miał coś szcze­gól­ne­go w so­bie. Z oczu jego - ni to błę­kit­nych ni to czar­nych - pa­dał nie­kie­dy dziw­ny blask. Mó­wił gło­sem ła­god­nym, ale było w nim coś za­gad­ko­we­go. ...I wdra­pa­li się na wierzch dy­li­żan­ W Lyonie nasi mło­dzi po­rucz­ni­cy roz­po­czę­li ży­cie ofi­cer­skie, uczęsz­cza­li do te­atru i ka­wiar­ni. Obaj przy­ja­cie­le nie­zbyt wie­le mie­li pie­nię­dzy przy so­bie i obaj nie byli zbyt za­moż­ni. Jesz­cze kil­ka wi­zyt w ka­wiar­ni, a trze­ba było opu­ścić Lyon nie ku­piw­szy na­wet ksią­żek, któ­re na­być za­mie­rza­li. Los jed­nak im sprzy­jał. Oto spo­tka­li przy­pad­kiem zna­jo­me­go Na­po­le­ona z Kor­sy­ki, któ­ry, gdy się do­wie­dział, w ja­kich to ta­ra­pa­tach zna­leź­li się dwaj mło­dzień­cy, po­ży­czył im kwo­tę po­trzeb­ną na po­dróż do Wa­len­cji, gdzie stał pułk. Na­le­ża­ło na­tych­miast je­chać, lecz na­szym przy­ja­cio­łom zbyt po­do­ba­ło się w Lyonie, po­zo­sta­li tam więc jesz­cze przez kil­ka dni. Skoń­czy­ło się na tym, że wy­ru­szy­li na­resz­cie pew­ne­go ran­ka pie­szo, z gło­wą tro­chę cięż­ką, lecz z kie­sze­nią rów­nie lek­ką jak przed spo­tka­niem ze zna­jom­kiem. Tego dnia no­co­wa­li w Vien­ne, w Del­fi­na­cie. Na­za­jutrz wy­głod­nia­li i zmę­cze­ni po 10 go­dzi­nach mar­szu, prze­byw­szy sie­dem mil i po­si­liw­szy się le­d­wie ka­wał­kiem chle­ba i kub­kiem mle­ka, do­tar­li do Sa­int-Val­lier. Stąd było jesz­cze sześć mil do Wa­len­cji. Na­za­jutrz za­trzy­ma­li się w szko­le woj­sko­wej w To­ur­non, gdzie ich go­ścin­nie przy­ję­to. Spo­tka­li tu kil­ku zna­jo­mych, mię­dzy nimi swo­ich na­uczy­cie­li z Brien­ne - Da­bo­va­la od fech­tun­ku i na­uczy­cie­la ka­li­gra­fii. ...W dro­dze do Lio­nu. W dzie­więt­na­ście lat póź­niej do ce­sa­rza Na­po­le­ona w Sa­int-Clo­ud zgło­sił si�