Ebook Historie niedocenione mobi,epub

­jem­ność ko­bie­cie. Tak na­praw­dę nie ma prze­cież żad­ne­go po­rów­na­nia mię­dzy męż­czy­zną a ko­bie­tą". Oto in­ter­pre­ta­cja tra­dy­cji, bluź­nier­cza być może, ale nie­ubła­ga­nie kon­se­kwent­na. Bi­blia, de­fi­niu­je En­cy­klo­pe­dia Ka­to­lic­ka, jest to ,,zbiór ksiąg uwa­ża­nych przez Ko­ściół za na­tchnio­ne oraz przy­ję­tych do ka­no­nu Pi­sma Świę­te­go z uwa­gi na za­war­te w nich ob­ja­wie­nie Boże (...). Bi­blia jako sło­wo Boże sta­no­wi naj­więk­szą świę­tość dla wy­znaw­ców mo­no­te­izmu ży­dow­skie­go i chrze­ści­jań­skie­go. Do­daj­my, że bi­blij­ną wi­zję raj­ską prze­jął też w znacz­nej czę­ści is­lam. Są ta­kie zda­rze­nia w dzie­jach ludz­ko­ści, któ­re da­to­wać trud­no. Włą­cze­nie prze­słań bi­blij­nych do tra­dy­cji i prak­ty­ki spo­łecz­nej to przy­pusz­czal­nie w krę­gu kul­tu­ry chrze­ści­jań­skiej kwe­stia III-IV wie­ku. Wte­dy też wy­rósł, by trwać przez wie­ki uświę­co­ny mi­zo­gi­nizm spo­łecz­ny i kul­to­wy. Rzecz o kon­se­kwen­cjach nie­po­rów­na­nie więk­szych niż sto­czo­ne ty­sią­ce bi­tew, zdo­by­te zam­ki i upo­ko­rzo­ne cho­rą­gwie. Do­pie­ro w XIX wie­ku, dzię­ki na­ci­skom or­ga­ni­za­cji fe­mi­ni­stycz­nych, zde­ter­mi­no­wa­nych po­nad po­wszech­ne ośmie­sza­nie i ad­mi­ni­stra­cyj­ne prze­szko­dy za­czę­ły ko­bie­ty do­cho­dzić drob­nej czę­ści swo­ich praw. W 1860 ko­bie­ty (po­wy­żej 30 lat) w Wiel­kiej Bry­ta­nii zdo­by­wa­ją pra­wo do gło­so­wa­nia (do kan­dy­do­wa­nia w 1907). Od 1864 mogą gło­so­wać w Ro­sji, od 1865 w Fin­lan­dii, 1867 w Au­stra­lii, 1886 w Szwe­cji, od 1901 w Nor­we­gii. We Wło­szech trze­ba było po­cze­kać do roku 1945, we Fran­cji do 1946, w Szwaj­ca­rii do 1971, w Por­tu­ga­lii do 1976, w Ku­wej­cie do 1999. Przy­po­mnij­my, iż w sta­ro­żyt­nym Rzy­mie ko­bie­ty mia­ły pra­wo wy­po­wia­dać się na Fo­rum w spra­wach po­li­tycz­nych i głos ich mu­siał być bra­ny pod uwa­gę, praw­da że mę­skie­go se­na­tu. O to i tyl­ko o to wy­stę­pu­je w re­wo­lu­cyj­nej Fran­cji w 1791 Olym­pe de Gou­ges. Co się dzia­ło od cza­sów rzym­skich po XIX wiek, a więc pra­wie dwa ty­siąc­le­cia? - Z Bi­blii wy­pełzł wąż, za­chę­cił głu­pią babę do zje­dze­nia jabł­ka, na sku­tek cze­go za­uwa­ży­ła, że męż­czy­zna jest goły, z cze­go wy­ni­kła śmierć... Ka­ry­ka­tu­ra za­war­ta w ta­kim stresz­cze­niu o tyle jest nie­god­na, że owa raj­ska wi­zja spo­wo­do­wa­ła spu­sto­sze­nie spo­łecz­ne dys­kry­mi­nu­ją­ce przez wie­ki po­ło­wę ludz­kiej po­pu­la­cji i w znacz­nej mie­rze trwa­ją­ce do dzi­siaj. Hi­sto­ria, któ­rą czy­ta­my rów­nież w pod­ręcz­ni­kach, jest hi­sto­rią męż­czyzn. Na mar­gi­ne­sie zja­wi się może ja­kaś kró­lo­wa, Jo­an­na dArc albo Emi­lia Pla­ter. Ko­biet jako współ­si­ły spraw­czej dzie­jów tam nie ma. A każ­dy chrze­ści­jań­ski sa­miec uwa­ża w głę­bi du­cha, że pa­no­wać bę­dzie nad sa­mi­cą. Amen. ZAMA 202 Han­ni­bal twier­dził skrom­nie, iż jest trze­cim naj­więk­szym wo­dzem w dzie­jach, po Alek­san­drze Ma­ce­doń­skim i Pyr­ru­sie. Hi­sto­ria woj­sko­wo­ści oce­ni­ła go wy­żej. Karl von Clau­se­witz uwa­żał go za ge­niu­sza, a pod­ręcz­ni­ki tak­ty­ki mi­li­tar­nej aż po lata pierw­szej woj­ny świa­to­wej przy­ta­cza­ły jego ma­new­ry jako wzór i przy­kład. Cho­dzi przede wszyst­kim o bi­twę pod Kan­na­mi sto­czo­ną 2 sierp­nia roku 216 W naj­więk­szym skró­cie: Han­ni­bal usta­wił swo­je woj­ska w kształt pół­ko­la wy­brzu­szo­ne­go w kie­run­ku ar­mii rzym­skiej. Prze­ciw­nik nie mógł ude­rzyć na skrzy­dła, gdyż zo­sta­wiał­by śro­dek pół­ko­la na swo­jej flan­ce. Lo­gicz­nie na­tarł więc na cen­trum, któ­re w za­cie­kłej wal­ce za­czę­ło się z wol­na co­fać, aż do mo­men­tu, kie­dy pół­ko­le wy­pię­ło się w prze­ciw­ną stro­nę niż na po­cząt­ku star­cia. Wte­dy jed­nak oba jego koń­ce zna­la­zły się na skrzy­dłach le­gio­nów Te­ren­cju­sza War­ru­sa i Emi­liu­sza Pau­lu­sa. Ru­szy­ły do przo­du i Rzy­mia­nie zna­leź­li się w ko­tle, z któ­re­go nie było już wyj­ścia. We­dług Po­li­biu­sza zgi­nę­ło 70 000 Rzy­mian, a 10 000 do­sta­ło się do nie­wo­li. Są to za­pew­ne licz­by prze­sa­dzo­ne, ale już sza­cun­ki Li­wiu­sza: 46 200 za­bi­tych i oko­ło 30 000 jeń­ców hi­sto­ry­cy uwa­ża­ją za bli­skie praw­dy. Były to stra­ty ogrom­ne. Oce­nia się, że Rz