Ebook I ty możesz zrozumieć Biblię mobi,epub

adawali pytania. 6.Nie myl rozumienia z ocenianiem. To znaczy nie mieszaj interpretacji z krytyką. Najpierw zrozum, potem oceniaj. Zapewne wydaje się to proste, ale jest trudniejsze, niż myślisz. Na przykład wielu czytelników interpretuje opowieści o cudach biblijnych jako mity, ponieważ nie wierzy w cuda. Jest to jednak po prostu zła interpretacja. Niezależnie od tego, czy cuda naprawdę się wydarzyły czy nie, pierwszym pytaniem jest to, co autor chciał powiedzieć. Czy opowiadał przypowieść, bajkę czy mit? A może opowiadał historię, która jego zdaniem naprawdę się wydarzyła? To, czy zgadzasz się z nim czy nie, jest drugim pytaniem, a nie pierwszym. Zaczynaj od tego, co na początku. Nie mów: ,,Nie wierzę, że Jezus dosłownie powstał z martwych, dlatego interpretuję Zmartwychwstanie jako mit". Autorzy Ewangelii nie zamierzali opisywać mitu, lecz fakt. Jeśli Zmartwychwstanie się nie wydarzyło, to nie jest mitem. Jest kłamstwem. A jeśli się wydarzyło, to nie jest mitem. Jest faktem. 7.Pamiętaj więc o tych czterech pytaniach i zadawaj je w tej kolejności: Po pierwsze, o czym mówi fragment? To są dane. Po drugie, co on oznacza? Co miał na myśli autor? To jest interpretacja. Po trzecie, czy to jest prawda? To jest sprawa wiary. Po czwarte, co z tego wynika? Jak wpływa na mnie, na moje życie - teraz? To jest sprawa zastosowania. 8.Patrz na ,,ogólny obraz", na główną ideę. Niech szczegóły nie zasłaniają ci istoty rzeczy. Nie zatrzymuj się na kilku szczegółowych punktach czy fragmentach. Interpretuj każdy fragment w jego kontekście, łącznie z kontekstem całej Biblii. 9.Po przeczytaniu fragmentu cofnij się i przeanalizuj go. Zrób ogólny szkic. Sprecyzuj. Wyjaśnij. Nie zadowalaj się miłym, niejasnym uczuciem. Odnajdź myśl i jej konstrukcję. 10.Bądź uczciwy - czytając dowolną książkę, a szczególnie tę, gdyż ona cała tego od ciebie wymaga. Istnieje tylko jeden uczciwy powód, by wierzyć Biblii: ponieważ jest prawdziwa, a nie dlatego, że jest pomocna, piękna, pocieszająca, wymagająca czy użyteczna, czy nawet dobra. Jeśli nie jest prawdziwa, nikt uczciwy nie powinien jej wierzyć, nawet gdyby cała reszta była prawdą. A jeśli jest, każda uczciwa osoba powinna jej uwierzyć, nawet gdyby cała reszta nią nie była. Szukaj prawdy, a ją znajdziesz. Zostało to obiecane (zob. Mt 7,7). CZĘŚĆ PIERWSZA. Stary Testament ROZDZIAŁ PIERWSZY. Wprowadzenie do Starego Testamentu Pierwsza i o wiele dłuższa część Biblii zwana jest przez chrześcijan ,,Starym Testamentem" (lub ,,Starym Przymierzem"). Żydzi nazywają ją po prostu swoją Biblią lub Pismem Świętym. Oni także wierzą, że jest natchniona przez Boga, ale - poza ,,Żydami mesjańskimi (chrześcijańskimi)" - nie sądzą tak o Nowym Testamencie. Żydzi czczą tego samego Boga co chrześcijanie, ale nie czczą tego samego Mesjasza (Chrystusa). Historia zawarta w Starym Testamencie odróżnia judaizm (i chrześcijaństwo) od wszystkich innych religii świata na dwa główne sposoby. Po pierwsze, znajdujemy tutaj religię opartą na faktach historycznych, a nie tylko na abstrakcyjnych wyobrażeniach i ideałach lub doświadczeniach mistycznych. Po drugie, Bóg Starego Testamentu różni się od bogów innych religii pod co najmniej czterema ważnymi względami: 1.Tylko kilka osób w świecie starożytnym, jak Sokrates w Grecji i Echnaton w Egipcie, wznieśli się ponad politeizm (wiara w wielu bogów) swojego społeczeństwa, przechodząc do monoteizmu (wiara w jednego Boga) jak Żydzi. 2.Tylko Żydzi znali Boga, który stworzył cały wszechświat z niczego. 3.Inne ludy oddzielały od siebie religię i moralność. Tylko Bóg Biblii był doskonale dobry, sprawiedliwy i święty, a jednocześnie był Dawcą prawa moralnego, wymagającym dobra moralnego od wszystkich ludzi 4.Te różnice wyjaśnia czwarta z nich: chociaż inne ludy czasami docierały do głębokich prawd o Bogu przez swoją wyobraźnię (mit), rozum (filozofia) i doświadczenie (mistycyzm), mieszały jednak te prawdy z fałszem, gdyż nie posiadały słowa pochodzącego od samego Boga. Inne religie mówią o poszukiwaniu Boga przez człowieka; Biblia mówi o poszukiwaniu człowieka przez Boga. Inne religie opowiadają ponadczasowe prawdy o Bogu; Biblia opowiada o czynach Boga dokonywanych w czasie, w historii. Bóg objawia siebie zarówno przez słowa (szczególnie prawo dane Mojżeszowi oraz słowa proroków, rzeczników Boga), jak i uczynki. Uczynki te mają charakter nadprzyrodzony (cuda) i naturalny (opatrzność: Bóg wspomagający swój lud). Przez całą historię Starego Testamentu Bóg wybiera swoje specjalne narzędzia: Abla (a nie Kaina), Noego (a nie resztę świata), Abrama (a nie Lota), Izaaka (a nie Izmaela), Jakuba (a nie Ezawa), Józefa (a nie jego braci) i ogólnie Żydów (a nie pogan) - aż w