Ebook Irlandia Jones poszukiwany wynurzenia ciała z bagien mobi,epub

i się tak po­god­ną i peł­ną śmie­chu kra­iną. ,,Na shle­da­nou" zna­czy ,,Do wi­dze­nia". Ten etap mia­łem już daw­no za sobą. Kil­ka po­dró­ży po Re­pu­bli­ce Cze­skiej, w tym jed­na ro­we­ro­wa, wie­le mnie na­uczy­ło. Mie­sza­jąc pol­ski z cze­skim, by­łem w sta­nie spo­ro wy­ra­zić i wie­le zro­zu­mieć. Wie­dzia­łem na przy­kład, że bi­let to lístek, a květen to maj. I że się mówi w knaj­pie dvie piva, a nie dwa piwa. Nie mo­głem się do­wie­dzieć tyl­ko jed­ne­go: co to jest ,,Uto­pe­nec". Wie­dzia­łem, że to jest do je­dze­nia, bo wy­stę­po­wa­ło w kar­tach dań. Ja­koś dłu­go nie mo­głem się zde­cy­do­wać, żeby to za­mó­wić. A kie­dy raz się od­wa­ży­łem, to aku­rat nie było. Na­sze pra­skie wy­ko­pa­li­ska to była taka mię­dzy­na­ro­do­wa szko­ła ar­che­olo­gicz­na or­ga­ni­zo­wa­na przez Cze­ską Aka­de­mię Nauk. Ję­zy­kiem urzę­do­wym był an­giel­ski. Tro­chę ko­pa­li­śmy, tro­chę wę­dro­wa­li­śmy. Z na­szy­mi cze­ski­mi prze­wod­ni­ka­mi wcho­dzi­li­śmy tam, gdzie zwy­kli tu­ry­ści nie mogą. Wspi­na­li­śmy się na naj­wyż­sze wie­że, scho­dzi­li­śmy do naj­głęb­szych pod­zie­mi. Do tego los zrzą­dził, że je­den z naj­słyn­niej­szych ba­da­czy pra­skie­go śre­dnio­wie­cza na­zy­wał się Ivan Bor­ko­vski i wszy­scy mnie py­ta­li, czy je­stem jego krew­nym. Da­wa­łem mgli­ste od­po­wie­dzi. Pa­da­ło wła­ści­wie co­dzien­nie. Któ­re­goś razu mie­li­śmy ra­zem z Sha­ron coś wy­ko­pać. Zro­bi­li­śmy zdję­cia, po­tem roz­ło­ży­łem ta­śmy i zna­la­złem me­trów­kę. Ir­land­ka przy­kle­iła ar­kusz pa­pie­ru mi­li­me­tro­we­go do de­ski i za­tem­pe­ro­wa­ła ołó­wek. - Go­to­we - po­wie­dzia­ła. - Mo­że­my za­czy­nać. Ja mie­rzy­łem, ona ry­so­wa­ła. Po kil­ku mi­nu­tach za­czę­ło pa­dać. Ry­su­nek nie był zbyt skom­pli­ko­wa­ny. Chcie­li­śmy go szyb­ko skoń­czyć, a po­tem schro­nić się pod da­chem. Deszcz się wzma­gał. Wkrót­ce pa­pier mi­li­me­tro­wy wy­glą­dał jak szma­ta, a ołó­wek nie ry­so­wał po nim, tyl­ko ro­bił dziu­ry. Da­li­śmy so­bie spo­kój i po­szli­śmy do ba­ra­ku. - Ja nie ro­zu­miem - po­wie­dzia­ła Sha­ron - dla­cze­go tu się nie uży­wa nie­prze­ma­kal­nej kal­ki tech­nicz­nej! Zu­peł­nie nie wie­dzia­łem, o co jej cho­dzi. Za­wsze ry­so­wa­li­śmy na pa­pie­rze. Je­śli pa­da­ło, cze­ka­li­śmy aż prze­sta­nie. Mi­nę­ło po­nad dzie­sięć Roz­ło­ży­łem ta­śmy, zna­la­złem me­trów­kę. Lu­kaš przy­kle­ił do de­ski ar­kusz nie­prze­ma­kal­nej kal­ki tech­nicz­nej i za­tem­pe­ro­wał ołó­wek. Pa­da­ło od rana. Z prze­rwą, kie­dy mie­li­śmy prze­rwę śnia­da­nio­wą. Sta­łem na dnie rowu po kost­ki w bło­cie i mie­rzy­łem. Lu­kaš usiadł na od­wró­co­nym wia­drze i ry­so­wał. Mie­li­śmy na so­bie cały nie­prze­ma­kal­ny rynsz­tu­nek: ka­lo­sze, gu­mo­we spodnie i żół­te, nie­prze­ma­kal­ne kurt­ki. Wszyst­ko to uma­za­ne było bło­tem, ale od daw­na prze­sta­ło to ro­bić na kim­kol­wiek wra­że­nie. - Skur­we­ne po­cza­si - po­wie­dzia­łem we­so­ło, po­ka­zu­jąc na nie­bo. - Po­patrz na te mra­ki! - Mam to w per­de­li - od­parł Lu­kaš. - Dnes je pa­tek na szczę­ście. Tak so­bie ga­wę­dzi­li­śmy. Zna­czy­ło to mniej wię­cej, że po­go­da jest pa­skud­na, ale to nic, bo już jest pią­tek. Lu­kaš był ze Zli­na na Mo­ra­wach. Za ko­mu­ny mia­sto na­zy­wa­ło się Got­twal­dov. Przed woj­ną sły­nę­ło z bu­tów Bata. Pra­co­wa­li­śmy ra­mię w ra­mię przez parę mie­się­cy. Roz­ma­wia­li­śmy mie­sza­nym cze­sko-pol­skim. Kie­dy to nie wy­star­cza­ło, uży­wa­li­śmy an­giel­skie­go. Kie­dy an­giel­ski oka­zy­wał się zbyt ubo­gi, wra­ca­li­śmy do na­sze­go slan­gu. Po kil­ku ty­go­dniach pra­cu­ją­cy w po­bli­żu ro­da­cy mó­wi­li mi, że w ogó­le nie ro­zu­mie­ją, co my z tym Cze­chem ga­da­my. Przy­da­wał się ko­lo­nij­ny po­byt w Na­cho­dzie, pe­da­ło­wa­nie po gór­skich dro­gach i pra­wie mie­siąc wy­ko­pa­lisk w Pra­dze. Tyl­ko Szy­mon wie­dział, o co cho­dzi, bo jest z Cie­szy­na. Oni tam tak cały czas. Czech, Szwed, dwo­je Sło­wa­ków, trój­ka Ir­land­czy­ków i czter­dzie­stu Po­la­ków. Taka była struk­tu­ra na­ro­do­wa ze­spo­łu ar­che­olo­gów na sta­no­wi­sku Boy­er­stown 1 koło Na­van w hrab­stwie Me­ath w Re­pu­bli­ce Ir­lan­dii w 2007 roku. Szan­se na roz­wi­ja­nie zna­jo­mo­ści an­giel­skie­go w ta­kim śro­do­wi­s