Ebook Jak nie zostać moim pacjentem mobi,epub

ne: wiele zabu­rzeń sek­su­al­nych u męż­czyzn, tak jak wła­śnie zabu­rze­nia erek­cji - ma cha­rak­ter epi­zo­dyczny. Na przy­kład męż­czyzna jest nie­wy­spany, prze­pra­co­wany przez kilka ostat­nich dni. Ma spory stres w pracy, ale to zwy­kły epi­zod. W jego gło­wie nato­miast rodzi się prze­ko­na­nie: ,,To jest począ­tek końca". I zaczyna się nakrę­ca­nie - obser­wo­wa­nie się, spraw­dza­nie, sku­pia­nie uwagi na swo­ich reak­cjach. To zabu­rza funk­cje fizjo­lo­giczne - i epi­zod staje się czymś trwa­łym. Podajmy może kry­te­ria, co jest epi­zo­dyczne, a co trwałe i należy się tym moc­niej nie­po­koić. Kry­te­ria są jasne: jeżeli w ostat­nich kilku mie­sią­cach pod­czas więk­szo­ści prób współ­ży­cia, czyli powy­żej sie­dem­dzie­się­ciu pro­cent, mie­li­śmy do czy­nie­nia z nie­po­wo­dze­niem, to warto mówić o tym, że to już nie jest epi­zod. Ale jeżeli w cza­sie mie­siąca w poło­wie prób współ­ży­cia coś jest nie tak - praw­do­po­dob­nie nie ma tutaj żad­nej cho­roby. Może to być pewien kry­zys, który para po pro­stu roz­wią­zuje sama. W każ­dym razie edu­ka­cja, wie­dza na temat seksu, zmniej­szy­łaby liczbę moich pacjen­tów o połowę. Mówię to z pełną odpo­wie­dzial­no­ścią. Niby się dużo o sek­sie mówi: o tech­ni­kach, zabu­rze­niach, mani­pu­la­cjach, wyna­tu­rze­niach, por­no­gra­fii. Jeste­śmy prze­sek­su­ali­zo­wani, ale w jakimś kiep­skim wyda­niu. Warto chyba też myśleć o sek­sie jako czę­ści dobro­stanu, w któ­rym nie musimy się ści­gać ani nic sobie udo­wad­niać, tylko po pro­stu korzy­stać ze swo­jego ciała i ciała part­nerki/part­nera w naj­lep­szy i naj­bar­dziej czuły spo­sób. Powin­ni­śmy się też nauczyć korzyst­nie nim zarzą­dzać, ponie­waż jest on gwa­ran­cją naszego dobrego samo­po­czu­cia. Seksu nie można spro­wa­dzać do poziomu tylko fizjo­lo­gicz­nego. Bo seks to jest pano­rama zaspo­ka­ja­nia róż­nych potrzeb. Poza typowo fizjo­lo­gicz­nymi w grę wcho­dzą rów­nież samo­ocena, satys­fak­cja, męskość, kobie­cość, bli­skość, rela­cja, intym­ność. Teo­lo­dzy islam­scy mówią, że to przed­smak raju - i nawet jeżeli już to kilka razy mówi­łem, z lubo­ścią będę powta­rzał to sfor­mu­ło­wa­nie. Seks możemy upra­wiać przez całe życie - nie­prze­rwa­nie, jeżeli nie ma prze­ciw­wska­zań. Dla mnie, jako leka­rza, bar­dzo ważny w kon­tak­cie z pacjen­tem jest fakt, w jaki spo­sób on reaguje na zmy­sło­wość, sek­su­al­ność. Jest to oznaka zdro­wia i rów­no­wagi psy­chicz­nej. Moja sio­stra ma dzie­więć­dzie­siąt trzy lata. Reaguje na męską atrak­cyj­ność. Mówi: ,,Zobacz, jaka piękna twarz, jakie piękne ręce, jaki męski facet", poru­sza ją męska ener­gia. Jed­no­cze­śnie dba o swoją kobie­cość, pie­lę­gnuje ciało, cho­dzi na spa­cer w kape­lu­szu. To jest zacho­wa­nie mło­dzień­czej duszy, także w kon­tek­ście reak­tyw­no­ści na atrak­cyj­ność męską. A jak się to reali­zuje w jej życiu? Otóż kiedy zna­la­zła się w domu reha­bi­li­ta­cyj­nym, natych­miast urzą­dziła kawiar­nię we wnęce w dłu­gim kory­ta­rzu. Żeby panie, pano­wie mogli sobie tam usiąść, poroz­ma­wiać i napić się kawy. Dwa sto­liki, krze­sła, ser­wetki. Żad­nych szkla­nek, muszą być praw­dziwe fili­żanki. Pani kucharka podaje pen­sjo­na­riu­szom na tacy gorącą kawę w fili­żan­kach. I ci ludzie mają namiastkę luk­su­so­wego i nor­mal­nego zara­zem życia, gdzie kwitną rela­cje towa­rzy­skie. Naprawdę - jeste­śmy isto­tami sek­su­al­nymi do końca życia. Mam wra­że­nie, że myślimy o sek­sie tylko w kon­tek­ście aktów sek­su­al­nych, a nie jako o war­to­ści w jakiś spo­sób nas kon­sty­tu­ują­cej. Bo jeste­śmy sek­su­alni nie tylko wtedy, kiedy upra­wiamy seks. Siły sek­su­alne nie­ustan­nie nas napę­dzają w któ­rąś ze stron, a wcale o tym nie myślimy jako o czymś waż­nym, tylko wciąż wsty­dli­wym. Bra­kuje nam myśle­nia o sobie: ,,Jestem istotą sek­su­alną i moje potrzeby (nie tylko zmy­słowe) są ważne". Gdy­by­śmy myśleli o sobie holi­stycz­nie, może nie wsty­dzi­li­by­śmy się aż tak bar­dzo sek­su­alnego kon­tek­stu naszego ,,ja", czę­ściej i odważ­niej roz­wa­żali go w parze i w rezul­ta­cie nie miałby pan aż tylu nie­speł­nio­nych pacjen­tów. Ma pani cał­ko­witą rację. Uwa­żam, obser­wu­jąc pary, że bar­dzo istotny jest począ­tek związku. Musi być miej­sce na roz­mowę. I to wcale nie o lite­ra­tu­rze, sztuce czy o tym, kto jakie wina lubi. Jasne, że to ważne tematy. Ale ludzie muszą poroz­ma­wiać o sek­sie, cie­le­sno­ści, o