Ebook Jeśli tylko chcesz mobi,epub

a rodzeństwa. Były dla siebie jak siostry. Mimo że tak rzadko się widywały, zawsze były w stałym kontakcie. Wiktoria doskonale orientowała się w życiu Karoliny, bo gdy tylko miały wolną chwilę, rozmawiały ze sobą przez telefon. - Pewnie jesteś wykończona. Zaprowadzę cię teraz do twojego apartamentu, a jutro powiem ci na spokojnie co i jak. - Apartamentu? - Wiktoria zamknęła za sobą drzwi. - Myślałam, że zatrzymam się w naszym mieszkanku. - Twoja mama przygotowała dla ciebie coś specjalnego. Chodź! Zaprowadziła ją na poddasze, które dotąd nie było zaaranżowane. Kiedy otworzyła drzwi, Wiktoria zaniemówiła z wrażenia. Mama przeszła samą siebie. Przygotowała jej przepiękny apartament. Od razu wiedziała, że pokocha to miejsce! Niewielki salonik połączony z aneksem kuchennym wyspą, przy której stały dwa krzesła barowe. Całość urządzona w szarobiałej tonacji z dodatkami w pastelowych kolorach. W salonie królowała grafitowa kanapa z puchatymi, różowymi i miętowymi poduszkami. Na ścianie z białej cegły wisiał wielki telewizor. Całość dopełniały regały z książkami oraz innymi gadżetami, które sprawiały, że wnętrze to było naprawdę przytulne. Mama pomyślała nawet o wielkiej lampie przypodłogowej, bo wiedziała, że jej córka uwielbia spędzać wieczory na czytaniu. Wszystko zostało urządzone w stylu, jaki Wiktoria uwielbiała. Najbardziej zaskoczyło ją ogromne, czarno-białe zdjęcie wzburzonego morza. Było fantastyczne! Zatrzymała na nim wzrok na dłużej i dopiero po chwili zauważyła, że Karolina wpatruje się w nią z uśmiechem. - I jak? - zapytała kuzynka, zapalając lampę. - Kocham moją mamę! - roześmiała się Wiktoria. - Jest cudownie! Już czuję się jak u siebie. - Zapraszam do twojej sypialni i łazienki - odparła tajemniczo Karolina. Sypialnia była dokładnie w tym samym stylu. Na tle białej cegły stało szare, tapicerowane łóżko, a przy nim stolik nocny z przepiękną, szklaną lampką i srebrnym budzikiem w nieco starodawnym stylu. Głównym elementem pokoju była jednak ogromna szafa z mlecznego szkła. Mama wiedziała, że będzie jej potrzebować, miała słabość do gromadzenia ubrań. Przy ścianie ze skosem stała jeszcze niewielka, biała toaletka z krzesłem. - Strasznie się cieszę, że tu - powiedziała drżącym głosem, bojąc się, że za chwilę kompletnie się rozklei. - Ja też! Bardzo mi ciebie brakowało. Ale wszystko nadrobimy, prawda? - Oczywiście. Jak tylko się wyśpię, kochana. - Wiktoria przytuliła mocno kuzynkę. Chwilę później Karolina zostawiła ją samą, żeby mogła wziąć prysznic i odpocząć. Wiktoria wiedziała, że obecność kuzynki będzie jej tutaj bardzo potrzebna. Bo oprócz ogromnej radości z powrotu, bała się także swoich wspomnień, które czyhały na nią w tym miejscu i jego okolicach. Wspomnień o wielkiej i niespełnionej miłoś *** Ogromne zmęczenie dało o sobie znać, bo kiedy się obudziła, zegarek na nocnej szafce wskazywał południe. Po szybkim, orzeźwiającym prysznicu wskoczyła w spodnie dresowe, wybrała jeden z ulubionych luźnych T-shirtów i rozsiadła się na sofie, żeby zapoznać się z listem od mamy. Zostawiła jej wszystkie niezbędne pełnomocnictwa i instrukcje, pozostawiając jednak dość dużą swobodę działań. Wiedziała, że Wiktoria doskonale poradzi sobie w kierowaniu pensjonatem. W końcu w Warszawie była menadżerem dużo większego obiektu. Praca tutaj wydawała się być czystą przyjemnością! Jednak jeszcze przed wyjazdem z Warszawy, Wiktoria przygotowała sobie listę zadań, które zamierzała zrealizować w ciągu kilku najbliższych miesięcy. Chciała, żeby mama była z niej dumna. Kiedy kończyła kawę, jej uwagę przykuła niewielka karteczka znajdująca się w kopercie z dokumentami. - ,,Mam nadzieję, że odnajdziesz tutaj spokój i szczęście, córeczko" - przeczytała na głos. - ,,Twoje morze czeka! Przez pierwszy tydzień masz tylko odpoczywać, chodzić na długie spacery i niczym się nie przejmować. Odwiedź wszystkie swoje ulubione miejsca tutaj i w Kołobrzegu. A gdybyś chciała powspominać stare czasy, poproś Karolinę o pewne pudełko. Bardzo Cię kocham! Mama." Uśmiechnęła się, bo czytając te słowa, niemal słyszała swoją mamę. Bardzo za nią tęskniła. Ostatnio rzadko bywała w domu, częściej to właśnie rodzice odwiedzali ją w Warszawie. Swoją obecnością tutaj chciała im wynagrodzić swój nieustanny brak czasu. Wiedziała, że mama bardzo docenia jej pomoc i to, że dzięki niej mogła polecieć do Stanów z tatą. Wiktoria postanowiła na początek rozpakować wszystkie swoje rzeczy, żeby w pełni poczuć się jak w domu. Wnosząc kolejne walizki z samochodu, cały czas miała w głowie słowa mamy. Chyba nie była jeszcze gotowa na powrót do przeszłości. Musiała na nowo poskładać swoje życie, tego jednego była pewna. Chyb