Ebook Jezus syn Marii mobi,epub

ona większej wartości niż miedziany wąż. Miała ona prowadzić ich umysły ku Zbawicielowi. Czy to w kwestii uleczenia ich ran czy wybaczenia grzechów, nie mogli zrobić dla samych siebie nic poza okazaniem swej wiary w Dar Boży. Mieli patrzeć i żyć. Ci, którzy zostali ukąszeni przez węże, mogli zwlekać z patrzeniem. Mogli kwestionować skuteczność miedzianego symbolu i żądać naukowego wytłumaczenia. Jednak żadne wyjaśnienia nie zostały im udzielone. Musieli zaakceptować Słowo Boże przekazane im przez Mojżesza. Odmówienie patrzenia oznaczało zgubę. Duszy nie oświeci spór ani dyskusja. Musimy patrzeć i żyć. Nikodem odebrał ważną lekcję i zabrał ją ze sobą. Przeglądał teraz Pisma w nowy sposób, nie dla dyskusji o teorii, ale aby czerpać życie dla duszy. Kiedy poddał się prowadzeniu Ducha Świętego, zaczął dostrzegać królestwo niebios. Dzisiaj całe tysiące potrzebują nauczyć się tej samej prawdy, którą poznał Nikodem w historii o miedzianym wężu. Ludzie polegają na swoim posłuszeństwie prawu Bożemu, chcąc w ten sposób przypodobać się Bożej łasce. Kiedy prosi się ich, aby patrzyli na Jezusa i wierzyli, że On może ich zbawić jedynie swoją łaską, wykrzykują: ,,Jakżeż to się może stać?". Podobnie jak Nikodem, musimy być chętni wejść w życie tą samą drogą, którą wchodzi największy z grzeszników. Poza Chrystusem ,,nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni" (Dz 4,12). Przez wiarę odbieramy Bożą łaskę; jednak sama wiara nie jest naszym Zbawicielem. Sama w sobie niczego nie wnosi. Jest jedynie ręką, którą dosięgamy Chrystusa i przywłaszczamy sobie Jego zasługi, owo lekarstwo na grzech. Bez pomocy Ducha Świętego nie potrafimy nawet poczuć skruchy. Pismo mówi o Chrystusie: ,,Bóg wywyższył Go na [miejscu] po prawicy swojej jako Władcę i Zbawiciela, aby zapewnić Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów" (Dz 5,31). Skrucha pochodzi od Chrystusa, tak samo jak przebaczenie. Jak więc mamy być zbawieni? ,,Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni", tak został wywyższony Syn Człowieczy, aby wszyscy, którzy zostali oszukani i pokąsani przez węża mogli patrzeć i żyć. ,,Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata". Światło płynące z krzyża dowodzi Bożej miłości. Jego miłość przyciąga nas do Niego. Jeśli naprawdę nie będziemy się opierać temu przyciąganiu, zostaniemy doprowadzeni do stóp krzyża w żalu za grzechy, które ukrzyżowały Zbawiciela. Wówczas Duch Boży przez wiarę stwarza w duszy nowe życie. Myśli i pragnienia doprowadzone są do posłuszeństwa woli Chrystusa. Serce, umysł - stworzone są na nowo na obraz Tego, który działa w nas, aby poddać sobie wszystko. Wtedy prawo Boże zapisywane jest w umyśle i sercu, a my możemy powiedzieć razem z Chrystusem: ,,Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu" (Ps 40,9). W rozmowie z Nikodemem Jezus odsłonił plan zbawienia i swoją misję dla świata. W żadnej z Jego późniejszych wypowiedzi nie objaśnił On w takiej pełni, krok po kroku, dzieła, jakie musi zostać wykonane w sercach wszystkich, którzy odziedziczą królestwo niebios. Na samym początku swojej służby Jezus odsłonił prawdę członkowi Sanhedrynu, umysłowi tak dalece chłonnemu, wyznaczonemu na nauczyciela ludu. Ale przywódcy Izraela nie przyjęli światła. Nikodem ukrył prawdę w sercu i przez trzy kolejne lata jej owoce były właściwie niewidoczne. Jezus wiedział jednak, na jaką glebę rzucił ziarno. Słowa wypowiedziane nocą do jednego słuchacza na samotnym wzgórzu nie poszły na marne. Przez jakiś czas Nikodem nie przyznawał się publicznie do Chrystusa, ale obserwował Jego życie i rozważał Jego nauki. Na spotkaniach Sanhedrynu wielokrotnie udaremniał plany zniszczenia Go, podejmowane przez kapłanów. W końcu, kiedy Jezus został podniesiony na krzyżu, Nikodem przypomniał sobie lekcję z Ogrodu Oliwnego: ,,I jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny". Światło płynące z tej potajemnej rozmowy rozświetliło krzyż na Golgocie i Nikodem zobaczył w Jezusie Odkupiciela świata. Po wniebowstąpieniu Pana, kiedy uczniowie z powodu prześladowań pozostawali w rozproszeniu, Nikodem z odwagą wystąpił naprzód. Zaangażował swój majątek, aby wspierać młody kościół, który według przewidywań Żydów powinien przestać istnieć wraz ze śmiercią Chrystusa. W niebezpiecznym czasie ten, który do tej pory zachowywał się bardzo ostrożnie i miał wiele wątpliwości, teraz był nieugięty jak skała, wzmacniając wiarę uczniów i dostarczając środków, aby niesiono dalej dzieło Ewangelii. Był pogardzany i prześladowany przez tych, któ