Ebook Kartki z notesu mobi,epub,pdf

Jerzy Broszkiewicz KARTKI Z NOTESU OPOWIADANIA Wydawnictwo Estymator Warszawa 2020 ISBN: 978-83-66719-23-1 Copyright (C) Estymator Jacek Chołoniewski 2020 Tekst: Czytelnik, 1955 Spis treści LEGENDA O CAŁUJĄCEJ SIĘ DZIEWCZYNIE BLUŻNIERSTWO PRZYJAŹŃ WALC FRANCOIS OPOWIADANIE CHIRURGA GOŁOLEDŹ MORDERCA PREZENT TALENT PUZON I PIES PIĘKNO CZAJKA PODRÓŻE KSZTAŁCĄ OJCZYZNA NADZIEJA POŻEGNANIE LIST MATKA CHOPIN WYPRACOWANIE MIŁOŚĆ ŚLUBNA FOTOGRAFIA RÓWIEŚNICY LEGENDA O CAŁUJĄCEJ SIĘ DZIEWCZYNIE W roku 1274, w drodze z Neapolu na sobór do Lyonu, zmarł dominikanin zwany Tomaszem z Akwinu, autor dzieła ,,Summa theologiae", dzielącego się na trzy części, sześćset dwanaście kwestyj i trzy tysiące artykułów. W roku 1301 brat Bernard z opactwa pod wezwaniem ,,Brasier Ardent" rozpoczął przepisywanie owego dzieła. Powierzono mu tę pracę, bo umiał w niezwykle piękny sposób oplatać inicjały krwawą świetnością i złotym męczeństwem ojców Kościoła. Powierzono mu ją z tego też powodu, że zamówienie miało być wykonane w niezwykle krótkim przeciągu czasu, brat Bernard zaś słynął z pracowitości. Opowiadają wprawdzie, że nie była to pracowitość. Opowiadają bowiem, że brat Bernard po prostu wołał spędzać dni i noce nad wysokim pultem przepisywacza, niż oglądać w oczach ludzkich wstręt, litość, pogardę i współczucie, które budziła jego straszliwa brzydota. Nikt nie musi jednak wierzyć tym opowieściom. Była to wiosna 1301 roku, kiedy brat Bernard rozpoczął przepisywanie pierwszego z trzech tysięcy artykułów ,,Summa theologiae" dominikanina Tomasza z Akwinu. Siedemnasty z nich ukończył u góry wielkiej pergaminowej karty i los sprawił, że w chwili, w której postawił ostatnią literę, na nie zapisany jeszcze pergamin padł promień słoneczny. Promień przedarł się przez kolorowe, małe, ułożone w witraż szybki. Był zatem zielony i niebieski. Brat Bernard przetarł zmęczone oczy. A ponieważ zatęsknił za prawdziwą, zwykłą barwą słonecznego promienia, podszedł do okna i uchylił jedno z jego skrzydeł. Stanął przy uchylonym skrzydle okiennym i patrzył. Wpierw patrzył spokojnie -- patrzył, mądrze mrugając zaczerwienionymi powiekami. W pewnej jednak chwili pochylił się nieco ku przodowi. Potarł dłonią czoło i na czole pozostał czarny ślad splamionego inkaustem palca. Druga dłoń uchwyciła zawór okna, by je przymknąć. Ale pozostała na nim długą chwilę bez ruchu. Cóż ujrzał brat Bernard? Kogóż ujrzał w słonecznej dolinie ? W końcu -- a była to, jak wiadomo, wiosna 1301 roku -- brat Bernard przymknąwszy okno powrócił do pulpitu. Promień zniknął już z połyskliwej powierzchni pergaminu. Mimo to brat Bernard nie mógł przystąpić do przepisywania osiemnastego artykułu, traktującego, jak cała część pierwsza, o Bycie, Bogu i Jego Naturze. Nie mógł. Trzykrotnie maczał ostry, jak ptasi dziób, pędzelek w inkauście i -- nie mógł zacząć. Dopiero wtedy, gdy na marginesie, tym samym cudownym charakterem pisma, tą samą głęboką czernią inkaustu, z tym samym spokojnym namysłem w oczach, jak dotychczas, zapisał te słowa: -- ,,O doulce mois de may" -- -- ,,O słodki miesiącu maju" -- dopiero wtedy podjął na nowo swą pracę, poświęconą sprawom Bytu, Boga i Jego Natury -- i takie jest zakończenie legendy o całującej się dziewczynie.