Ebook Katastrofa posmoleńska mobi,epub

�ch lat na stałym poziomie liczba osób przekonanych, że katastrofa była efektem zamachu, co pokazują zgodnie różne sondaże (Ipsos dla z lutego 2020 r.[4] i Kantara dla TVN z 2018 r.[5]). Aż 26 proc. ankietowanych, czyli ponad jedna czwarta dorosłych Polaków, przyjmuje wersję o zamachu, czyli niemal dokładnie tyle samo co w 2016 r. Kolejne 15 proc. pytanych nie potrafiło powiedzieć, co było przyczyną katastrofy. W tym kontekście opinia 59 proc. Polaków, że nie może być mowy o zamachu, tylko o wypadku, i że ideę zamachu popierają głównie wyborcy PiS, to jednak marne pocieszenie. Tym bardziej że PiS odniósł jeszcze jeden spektakularny sukces w walce o postrzeganie smoleńskiej katastrofy, którego badania nie wychwytują. Udało mu się zawłaszczyć pamięć o wszystkich ofiarach, bez względu na to, kim były i z jakich środowisk się wywodziły, wręcz wmówić, że wszyscy, którzy zginęli, byli związani z PiS. To w dużej mierze efekt przepełnionych cynizmem działań zespołu parlamentarnego, a potem tzw. podkomisji smoleńskiej kierowanych przez Macierewicza i jego ludzi. To także zasługa Jarosława Kaczyńskiego i jego pomysłu organizowania niekończących się ,,miesięcznic", które nie mają nic wspólnego z chrześcijańską tradycją przeżywania żałoby, za to wiele z politycznymi wiecami. Ale także Zbigniewa Ziobry i zastraszonej prokuratury, która od lat prowadzi śledztwo mające dowieść zamachu. A wreszcie sporego grona dziennikarzy (którzy samych siebie nazwali ,,niepokornymi") podsuwających i upowszechniających kolejne kłamliwe teorie. Ale to tylko część odpowiedzi na pytanie: kto za tym stoi? Bo przecież Macierewicz rozpoczął swoją działalność dopiero z końcem lipca 2010 r., a więc ponad trzy miesiące po katastrofie. Podobnie było z Kaczyńskim - obaj przez całą kampanię przed wyborami prezydenckimi oficjalnie unikali tematu jak ognia, byle nie zrazić umiarkowanych wyborców. Nie znaczy to jednak, że w tym czasie nic się nie działo, że nastawieni na pojednanie Polacy do czasu pojawienia się Macierewicza tylko budowali mosty i niwelowali podziały. Teorie spiskowe i polityczne gry, głównie związane z krzyżem ustawionym przed Pałacem Prezydenckim, wykorzystujące katastrofę do uderzenia w ówczesny rząd i jego zwolenników, pojawiły się już w pierwszych dniach po wypadku. Badałem tę sprawę przez kilka lat, a szczególnie intensywnie przez ostatnie pół roku przed dziesiątą rocznicą katastrofy, bo - podobnie jak w przypadku afery podsłuchowej - nie dawała mi spokoju. Z tych analiz wyłania się przygnębiający, a miejscami wręcz przerażający obraz ukrytej akcji prowadzonej przez nacjonalistyczne i prokremlowskie ugrupowania, powiązane z Antonim Macierewiczem i jego ludźmi, których celem była destabilizacja państwa oraz jego władz, co miało ułatwić przejęcie rządów. Znów, jak w sprawie podsłuchów, wyraźnie można dostrzec ingerencję Moskwy, zainteresowanej podgrzewaniem wojny polsko-polskiej i wzmocnieniem współpracujących z nią lub od niej zależnych środowisk. Najważniejszą rolę odegrały dwie grupy o radykalnym katolicko-narodowym profilu, z których jedna odwoływała się do przedwojennych tradycji endeckich, druga, bardziej skrajna, tkwiła korzeniami w powojennym narodowym komunizmie. To grono ludzi ceniących takie postaci, jak współpracujący z NKWD założyciel PAX-u Bolesław Piasecki; twardogłowy działacz PZPR z czasów schyłkowego PRL Albin Siwak; szef nacjonalistycznoantysemickiego Zjednoczenia Patriotycznego Grunwald i dawny działacz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej Bohdan Poręba; hojny sponsor Radia Maryja i antysemita Jan Kobylański czy oskarżani o współpracę z rosyjskimi służbami liderzy proputinowskiej partii Zmiana. Charakterystyczne dla tej grupy są ścisłe związki z Rosją oraz wyrażane bez żadnych zahamowań poparcie dla Kremla, jego ludzi i jego polityki w imię ,,sojuszu Słowian". To postaci niekiedy wręcz naśladujące kremlowską propagandę, atakujące ,,zgniły Zachód", ,,banderowską Ukrainę" i przedstawiające Polskę jako państwo służalcze wobec USA. Niektórzy uczestniczyli w finansowanych przez kremlowskiego oligarchę Konstantina Małofiejewa antyukraińskich demonstracjach. Cel jest jasny, wielokrotnie opisywany: odseparowanie nas od wspólnoty demokratycznego Zachodu i zwrócenie ku ,,suwerennej demokracji" sterowanej przez Kreml, który w tym celu z uporem i od lat wspiera prawicowych radykałów w całej Europie. Pierwsza wymieniona powyżej grupa - ,,neoendecka" - stała za postawieniem krzyża na Krakowskim Przedmieściu. Miał on być rzekomo symbolem pojednania, a prawie natychmiast stał się zarzewiem konfliktu. Prym wiodły w niej osoby związane ze środowiskiem Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, piewcy ,,żołnierzy wyklętych" i Narodowych Sił Zbrojnych, ludzie korzystający ze wsparci