Ebook Kipiąca namiętność mobi,epub

ie i na to liczył. Plan zatrudnienia Isabelle jako gosposi był tylko przykrywką dla drugiego - prawdziwego. Przez cały długi rok ich romansu ta dziewczyna przyprawiała go o nerwicę seksualną: rozpalała go do białości, by za chwilę wylać kubeł zimnej wody, przypominając, że chciałaby zachować dziewictwo do ślubu. Kochał ją i szanował, więc stosował się do jej życzeń. A potem zerwała z nim bez słowa wyjaśnienia. Teraz zamierzał uwieść Isabelle, sprawić, że będzie błagała o seks, a potem ją odrzucić. Gdy za miesiąc z nią skończy, więzienie wyda jej się sanatorium. ROZDZIAŁ DRUGI - Czy oczy mnie nie mylą? To była osławiona pani Betts? Ta od piramidy finansowej? Emilio oderwał oczy od komputera i spojrzał na Adama Blaira, prezesa Western Oil, stojącego w drzwiach. Powinien przewidzieć, że wieść o jego gościu szybko się rozejdzie w biurowcu. Przebranie Isabelle - jeśli temu służyły niemodne ciuchy, brak makijażu i matowe włosy oraz fałszywe nazwisko, które podała recepcjonistce - nie pomogło ukryć jej tożsamości. Powinien ją odesłać z kwitkiem, ale ciekawość wzięła górę. Kiedy pojawiły się pierwsze plotki na temat Bettsów, Emilio uprzedził Adama, że wiele lat temu istniały powiązania między nim a Isabelle. Jednak nie przyszło mu do głowy, że właśnie od niego Isabelle będzie oczekiwała pomocy. W dodatku nie była przyzwyczajona do odmowy. - Owszem. Isabelle Winthrop-Betts złożyła mi wizytę. - Czego chciała? - Prosiła o pomoc w oczyszczeniu matki z zarzutów. Chciała, żebym porozmawiał w jej imieniu z moim bratem. - A o swoją opinię się nie martwi? - Prawie się przyznała do winy i powiedziała, że jest gotowa ponieść konsekwencje. - To dziwne. - Adam nie krył niedowierzania. Emilio też wątpił w szczerość jej skruchy. Od swego brata, prokuratora federalnego, słyszał dziesiątki najbardziej bzdurnych wykrętów, jakimi częstowali go oskarżeni. Dobrowolne przyznanie się do winy zdarzało się niezwykle rzadko. Ciekawe, co knuje Isabelle. Brał pod uwagę, że zamierza zabrać matkę i ulotnić się z ukradzioną forsą, ale dlaczego próbuje wcześniej oczyścić ją z zarzutów? Może uda się pozyskać jej zaufanie, dowiedzieć się, jakie ma plany, a potem donieść na nią na policję. - Pomożesz jej? - Obiecałem porozmawiać z Alejandro. - Wcale mu się do tego nie spieszyło. - Dziwne. Gdy ostatnio o niej rozmawialiśmy, odniosłem wrażenie, że nigdy jej nie wybaczysz. Adam był nie tylko jego szefem, ale jednym z najbliższych przyjaciół. Jednak nawet on nie był w stanie zrozumieć palącej potrzeby zemsty. Trudno to wytłumaczyć człowiekowi, który nie doświadczył zdrady. Emilio zamierzał zachować swój plan dla siebie. Adam byłby przeciwny narażaniu na szwank opinii firmy. - Powiedzmy, że stałem się sentymentalny. - Nic z tego, stary - roześmiał się Adam. - Sentymentalny to słowo nieistniejące w twoim słowniku, chyba że mowa o twojej matce. Obiecaj, że nie zrobisz nic głupiego. - Nie musisz się martwić. - W końcu głupota jest sprawą względną, a on zamierzał zachować wszystko w tajemnicy. Komórka Adama zabrzęczała. Uśmiechnął się, czytając esemesa. - Katy właśnie przyjechała - oznajmił. - Zostanie kilka dni w El Paso, potem razem pojedziemy na ranczo. Katy była narzeczoną Adama, a także siostrą jego pierwszej żony. Była w piątym miesiącu ciąży, choć rodzice nie byli pewni, czy zapłodnione jajeczko pochodzi od Katy, czy od nieżyjącej siostry. - Ustaliliście datę ślubu? - spytał Emilio. - Planujemy skromną ceremonię na ranczu jej rodziców między Bożym Narodzeniem a Nowym Rokiem. Dam ci znać, gdy wybierzemy dzień. Chcemy się pobrać przed narodzinami dziecka. - Adam spojrzał na zegarek. - Mam jeszcze kilka spraw do załatwienia. - Pozdrów Katy. - Czy na pewno wiesz, co robisz? - spytał na odchodnym Adam. - Nie martw się, mam wszystko pod kontrolą - zapewnił przyjaciela, choć nie mógł rozwiać wszystkich jego wątpliwości. Po wyjściu Adama podniósł słuchawkę i zadzwonił do brata. - Witaj stary. Dawno się nie odzywałeś - powitał go Alejandro, gdy sekretarka ich połączyła. - Dzieci tęsknią za swoim ulubionym stryjkiem. Ostatnio Emilio miał bardzo mało czasu dla bratanków, dziewięciolatka, sześciolatka i dwulatka. Traktował ich jak własne dzieci, bo swoich mieć nie zamierzał. - Przepraszam. Mamy urwanie głowy po wypadku. - Jakieś nowe ustalenia? - Jeszcze nie, ale coraz więcej wskazuje na sabotaż. Wdrożyliśmy wewnętrzne dochodzenie. To oczywiście powinno pozostać między nami. - Zrozumiałe. Gdybyś nie zadzwonił, ja odezwałbym się do ciebie. Alana była rano u lekarza. Mamy pewność. Znowu jest w ciąży. - Gratulacje! - ucieszył się Emilio. - Myślałem, że poprzestaniecie na tych trzech urwisach. - Ostatnie podejście do córeczki. Tłum