Klejnot z Bizancjum - Audiobook mp3

rzez krytyków? Wszystko będzie wiadomo już jutro. - Spagna - uscita lato destro - rozbrzmiała jeszcze raz zapowiedź przystanku na placu Hiszpańskim, przy którym stoi kamienica Azzurrich. Mieszkają tu od samej przeprowadzki Giovanniego z rodziną do Rzymu. - Samolot z Palermo jeszcze nie wylądował - Ambra sprawdziła w telefonie rozkład lotów na lotnisku Fiumicino. Mam trochę czasu - pomyślała. Odczuwała lekkie napięcie przed wielką próbą i zamiast udać się prosto do domu, postanowiła nadłożyć drogi i przespacerować się Via Condotti, przy której mieści się główny sklep rodzinnej firmy. Było tuż przed osiemnastą, gdy stanęła przed drewnianą dziewiętnastowieczną witryną Azzurri Gioielli, świadectwem mistrzostwa ówczesnych snycerzy. Na intarsjowanej ramie okna wystawowego widniała data: ,,Anno 1871" - ,,Rok 1871". Firma Azzurrich była świadkiem prawie całej historii zjednoczonych Włoch. Patrząc na tę datę, Ambra poczuła dumę i respekt. - Tradycja zobowiązuje - powiedziała do siebie. Nie rozczaruję was i przede nie rozczaruję samej siebie - zadecydowała. Sklep jak zawsze prezentował się idealnie. Zarówno Giovanni Azzurri po przeprowadzce do Rzymu, wybierając to miejsce na pierwszy salon swej firmy, jak i jego następcy nigdy nie żałowali środków i uwagi, aby najmniejszy szczegół wystroju sklepu przedstawiał się nienagannie. Zewnętrzna fasada prezentowała się bardzo klasycznie, co wpisywało ją w charakter całej ulicy najbardziej ekskluzywnych sklepów w Rzymie. Wnętrze zaskakiwało jednak klientów nowoczesnym wystrojem - choć w rzeczywistości było dziełem słynnego architekta Carlo Scarpy jeszcze z lat sześćdziesiątych. Mozaikowa posadzka, charakterystyczne ,,lewitujące" schody, surowy beton połączony z najszlachetniejszymi marmurami, miedziane listwy gablot, w których eksponowana jest biżuteria - każdy znawca architektury, przekraczając próg tego sklepu, od razu rozpoznawał styl mistrza. Azzurri, inwestując w projekt przebudowy, wiedzieli, co robią. Mimo że wydatek był ogromny, zwrócił się bardzo szybko. Do dziś wnętrze sklepu Azzurrich prezentowane jest w magazynach i programach poświęconych architekturze wnętrz, przyciągając z całego świata kolejnych klientów. Trudno wyobrazić sobie lepszą reklamę! Zamykający właśnie salon pracownicy zauważyli stojącą po drugiej stronie idealnie czystej szyby wystawowej Ambrę. Pozdrowiła ich uśmiechem, za co odwzajemnili się, pokazując skrzyżowane palce - na znak trzymania kciuków za sukces jutrzejszego pokazu. Ambra poczuła się silniejsza. Przed nią wielka próba, ale wiedziała, że przystępuje do niej przygotowana, że zrobiła wszystko co w jej mocy, aby pierwsza autorska kolekcja nie rozczarowała odbiorców. Wiedziała też, że jest otoczona kochającą rodziną i oddanymi pracownikami, na których może liczyć. To zawsze dodawało jej skrzydeł, ale na razie ,,na skrzydłach" prosto z Sycylii, specjalnie na jutrzejszy pokaz miał przylecieć ktoś bardzo ważny w jej życiu - przyspieszyła kroku i czym prędzej skierowała się do domu. Stojąc w zachodzącym majowym słońcu u stóp Schodów Hiszpańskich, zaczerpnęła jeszcze głęboko powietrza. Otworzyła drzwi rodowej kamienicy i przeskakując po dwa stopnie, wbiegła na taras znajdujący się na dachu Palazzo Azzurri. W całym Rzymie nie było drugiego takiego miejsca! Widok z góry zapierał dech - było widać całe miasto! Wzdłuż otaczającej go balustrady stały terakotowe donice z drzewkami owocowymi. A pośrodku pod przykrytą ażurowym zadaszeniem z drobnych gałązek altaną, wokół niskiego stolika rozstawione były kanapy z poduchami obitymi białą egipską bawełną. Wielu w Rzymie chciałoby choć raz doznać zaszczytu wypicia aperitifu na tym tarasie! Na jednej z kanap siedziała starsza kobieta ubrana w nieskazitelny letni kostium ze spodniami z białego lnu. Przód bluzy zdobił bogaty haft z wizerunkiem owoców pomarańczy wśród soczyście zielonych liści. Na stopach miała złote płaskie sandały idealnie komponujące się z resztą stroju. Złote były również kolczyki w kształcie małych pszczół, kontrastujące ze szlachetną siwizną jej krótkich włosów. Sveva Leonforte była jedną z tych kobiet, które jako pierwsze wylansowały przed laty modę na niefarbowanie włosów, zasługując sobie tym na miano pierwszej ,,srebrnej pantery" Włoch. - Nonna! - zawołała od progu Ambra, wybiegając na spotkanie babci. - Carissima nipotina! - odpowiedziała Sveva, tuląc ukochaną wnuczkę w ramionach. - Babciu, nawet sobie nie wyobrażasz, jak bardzo się cieszę, że tu jesteś! Dziękuję, że przyleciałaś! - Nie mogłoby mnie zabraknąć. W takim dniu moje miejsce jest przy tobie. Po długim, intensywnym uścisku Ambra i Sveva, trzymając się za ręce, nie mogły przestać wpatrywać się w swoje oczy - identyczne, o dokładnie takim