Ebook Kleopatra mobi,epub

e byłoby, przy­naj­mniej w naj­bliż­szej przy­szło­ści, wynie­sie­nia Okta­wiana do naj­wyż­szej god­no­ści, nie byłoby imie­nia-atry­butu August, nie byłoby naro­dzin impe­rium zbu­do­wa­nego cier­pli­wie i mądrze, nie byłoby cur­sus publi­cus (nie­zwy­kle sku­tecz­nej poczty stwo­rzo­nej w epoce impe­rial­nej), nie byłoby liczą­cej sobie 80 tysięcy kilo­me­trów sieci dróg, z któ­rych korzy­stamy do dziś, nie byłoby wpro­wa­dzo­nych przez Augu­sta praw i reform. Czy kto­kol­wiek inny mógłby tego wszyst­kiego doko­nać zamiast niego? Być może, ale nie zro­biłby tego tak jak Okta­wian, który dzięki swo­jej nie­zwy­kłej dłu­go­wiecz­no­ści (zmarł w wieku 77 lat, co było wów­czas rzad­ko­ścią, choć nie wyjąt­kiem) miał mnó­stwo czasu, aby solid­nie zbu­do­wać swoje pań­stwo. Cezar, będący już w pode­szłym wieku, nie miałby tyle czasu do dys­po­zy­cji. Jed­nak nawet jeśli się pomi­nie ten szcze­gół, gdyby żył dłu­żej, jego świat byłby inny, ukształ­to­wa­łyby go jego reformy i jego siła. Kto wie, jacy byli­by­śmy dzi­ Z pew­no­ścią w naj­bliż­szych godzi­nach zosta­nie wpra­wiony w ruch potężny motor histo­rii i wywoła efekt domina, wpły­wa­jący na przy­szłe wieki, przy­szłe poko­le­nia, a osta­tecz­nie nawet życie każ­dego z nas współ­cze­snych. To naprawdę osza­ła­mia­jące, gdy się pomy­śli, że grecki filo­zof trzyma w swo­ich spo­co­nych dło­niach losy miliar­dów ludzi, któ­rzy jesz­cze się nie uro­dzili. Nie­wia­ry­godne. Z pod­ręcz­ni­ków histo­rii dobrze wiemy, jak poto­czyły się wyda­rze­nia, a gdy pamięta się o 23 cio­sach szty­le­tem, które już kilka godzin póź­niej otrzy­mał dyk­ta­tor, natu­ral­nym byłoby uznać, że do Cezara nie dotarła prze­zna­czona dlań wia­do­mość. A jed­nak było ina­czej. Arte­mi­dor wypeł­nił swoją misję i dostar­czył zwój Ceza­rowi. Trudno uwie­rzyć w to, co wyda­rzyło się póź­niej. Toa­leta Kle­opa­try Kle­opa­tra ma zamknięte powieki. Naprę­żają się tylko odro­binę, gdy jej maki­ja­żystka Eiras deli­kat­nie opiera złotą pałeczkę, aby nary­so­wać koh­lem długą czarną linię, która bie­gnie od oczu aż do skroni. To być może naj­słyn­niej­sza i naj­bar­dziej cha­rak­te­ry­styczna cecha egip­skiego maki­jażu. Ruch jest powolny, ale zde­cy­do­wany i płynny. Pałeczka prze­suwa się po dol­nej powiece, a następ­nie rysuje ścieżkę na skó­rze. Słu­żąca powta­rza ten gest kil­ka­krot­nie, aż do chwili, gdy utwo­rzy dosko­nale ciemny pasek pozba­wiony smug. Eiras jest z pew­no­ścią tajną bro­nią Kle­opa­try: dzięki koh­lowi, który wyeli­mi­no­wał lub ukrył wszel­kie nie­do­sko­na­ło­ści, oczy wład­czyni wydają się teraz oprawne w czerń niczym księ­życ w pełni na noc­nym nie­bie. Kiedy kró­lowa znów je otwiera, jej i tak fascy­nu­jące spoj­rze­nie zyskuje zaska­ku­jącą moc. Mówiono, że gdyby Kle­opa­tra miała krót­szy nos, inne byłoby obli­cze ziemi (to zna­czy ludzka histo­ria). Sprawą nosa kró­lo­wej zaj­miemy się w naszej opo­wie­ści nieco póź­niej. Pewne jest jed­nak, że egip­ski maki­jaż, tak mocny i intry­gu­jący, sta­nowi (prze­mil­czany lub rzadko wspo­mi­nany) ele­ment legen­dar­nego uroku i sek­sa­pilu Kle­opa­try, być może istot­niej­szy, niż się przy­pusz­cza. Eiras jest naj­lep­szą maki­ja­żystką na egip­skim dwo­rze, a jeśli się weź­mie pod uwagę jej codzienny kon­takt z Kle­opa­trą, być może także kimś wię­cej: to praw­do­po­dob­nie kobieta, która umie słu­chać, a zwie­rze­nia wład­czyni zacho­wuje w tajem­nicy. Wiemy, że kró­lowa chciała zawsze mieć ją przy sobie. Kilka lat póź­niej Eiras będzie obecna pod­czas słyn­nej bitwy pod Akcjum i pozo­sta­nie u boku Kle­opa­try, cicha jak zawsze, aż do samego końca: to w jej ramio­nach umrze wład­czyni. Jest zatem bar­dzo praw­do­po­dobne, że ulu­biona maki­ja­żystka towa­rzy­szy swej pani rów­nież tutaj, w Rzy­mie. Ale jak wygląda toa­leta Kle­opa­try? Jaki maki­jaż nosi kró­lowa? Nie różni się on zasad­ni­czo od maki­jażu innych egip­skich kobiet (pomi­ja­jąc jakość kosme­ty­ków, per­fum i instru­men­tów, naj­lep­szych i naj­droż­szych w tam­tej epoce). W Egip­cie kobiety uży­wają kre­mów do twa­rzy wyko­na­nych z natu­ral­nych tłusz­czów, do któ­rych doda­wany jest orga­niczny pig­ment, nada­jący skó­rze odro­binę koloru. Ina­czej niż dziś ide­ałem jest skóra pozba­wiona śla­dów opa­le­ni­zny: cera ma być jak naj­ja­śniej­sza. W tym celu sto­suje się biały pod­kład wyko­nany na bazie róż­nych rodza­jów kredy. Trzeba powie­dzieć, że po