Ebook Kompas zen mobi,epub,pdf

�opiec z okolicznej wioski zbliżył się do niego i pokłonił: ,,Szczęśliwego Dnia Narodzin Buddy, Sunim!". ,,Dziękuję, tobie również." Ze złożonymi z szacunku dłońmi, chłopiec powiedział: ,,Sunim, mam do ciebie " ,,Cóż to za pytanie?" ,,Dziesięć tysięcy dharm powraca do " ,,Oczywiście - powiedział Man Gong Sunim. - Dziesięć tysięcy dharm powraca do Jednego. Rozumiem to." ,,Moje pytanie brzmi: dokąd powraca Jedno?" Man Gong Sunim nie był w stanie nic odpowiedzieć. Jego usta otworzyły się, ale nie wyszło z nich nawet jedno słowo. Mały chłopiec patrzył się na niego z uśmiechem, podczas gdy Man Gong Sunim próbował znaleźć jakąś odpowiedź. Minęło kilka sekund, ale usta Man Gong Sunima milczały jak grób. Jego twarz zrobiła się czerwona, potem biała, aż w końcu pociemniała! ,,Ha! - powiedział chłopiec. - Nie rozumiesz tego. W ogóle nic nie rozumiesz. Co z ciebie za mnich?" Następnie chłopiec odwrócił się na pięcie, i zniknął tak samo nagle, jak się pojawił. Teraz Man Gong Sunim nie był zbyt szczęśliwy! ,,Dokąd powraca Jedno? Dlaczego nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie? Nie " Wrócił do swojego pokoju i położył się na podłodze, z oczami utkwionymi w suficie. Nie był w stanie nic jeść. Chociaż był zmęczony, nie mógł zasnąć. ,,Dokąd powraca Jedno? Nie " Minął dzień. Dwa dni. Trzy dni. Wciąż, od rana do wieczora i znowu do rana, Man Gong Sunim tkwił pogrążony w tym pytaniu. Nie zostawiało go ono nawet na chwilę. ,,Ten mały chłopiec zadał mi pytanie, a ja nie potrafię na nie odpowiedzieć. To straszne!" W międzyczasie opat świątyni zaczął się o niego niepokoić. Man Gong Sunim nie jadł ani nie spał przez kilka dni. Jego twarz stała się żółta jak makaron, a pod jego pustymi oczami skóra układała się w grube fałdy. Opat przywołał Man Gong Sunima do swojego pokoju. ,,Co się z tobą ostatnio dzieje? Czyżbyś myślał o pieniądzach? Zakochałeś się w kobiecie? Jeśli przywiązałeś się do kobiety albo pieniędzy, będziesz musiał opuścić tą świątynię!" Man Gong Sunim nic nie odpowiedział, tylko wbił wzrok w podłogę. To jeszcze bardziej rozgniewało opata. ,,Co się z tobą dzieje? Odpowiedz mi!" Po kilku chwilach Man Gong Sunim powoli otworzył usta i przemówił: ,,Nie lubię pieniędzy. Nie interesuje mnie również żadna kobieta. W ogóle na niczym mi już nie zależ". ,,W takim razie, dlaczego nie jesz ani nie śpisz od kilku dni?" ,,Mistrzu, mam wielkie pytanie, które nie zostawia mnie w spokoju nawet na chwilę." ,,Co to za pytanie? Zapytaj mnie! Odpowiem na każde pytanie." Man Gong Sunim powiedział: ,,Dziesięć tysięcy dharm powraca do Jednego. Dokąd powraca Jedno?". Słysząc to, opat głośno się roześmiał. ,,Co mnie to obchodzi, dokąd powraca Jedno! Te słowa nie są ważne. Dlaczego to cię tak niepokoi?". Opat próbował przemówić mu do rozsądku, ale żadne słowa nie były w stanie zmienić nastroju Man Gong Sunima. Opat spoglądał na młodego mnicha, siedzącego przed nim w tak opłakanym stanie. ,,Aha, kolejny dobry mnich został złamany - powiedział opat, kręcąc głową. - Teraz musi on stać się hipisowskim mnichem." W Korei mówi się, że ,,osoba-śmieć zostaje mnichem; mnich-śmieć zostaje mnichem zen; mnich zen-śmieć staje się buddą". Man Gong Sunim nie przedstawiał żadnej wartości dla społeczeństwa, dlatego został mnichem. Ale to jedno pytanie małego chłopca chwyciło go tak mocno, że już nie było z niego żadnego pożytku w zabieganej ceremonialnej świątyni. Opat wiedział już, że dla tego młodego ucznia pozostała już tylko jedna droga: do sali medytacyjnej zen. Następnego dnia Man Gong Sunim przeprowadził się do klasztoru zen. Od rana do nocy utrzymywał tylko to pytanie: ,,Dziesięć tysięcy dharm powraca do Jednego. Dokąd powraca Jedno? ". Przez całe dnie siedział w medytacji, utrzymując tylko to pytanie. Jadł tylko raz dziennie; nie spał, tylko siedział w medytacji przez całą noc. Z nikim nie rozmawiał. Pewnego dnia, kiedy siedział w medytacji, w ścianie przed Man Gong Sunimem pojawiła się dziura, tak jakby ściana nagle zamieniła się w szkło. Mógł zobaczyć wszystko, co dzieje się na zewnątrz: skały i drzewa, ptaki i chmury. Widział pana Lee, jak pracuje w klasztornym ogródku, i panią Kim idącą w stronę głównej sali Dharmy. Zobaczył ludzi pijących wodę z kamiennego zbiornika. ,,Ooojej! - pomyślał Man Gong Sunim. - Osiągnąłem oświecenie! Osiągnąłem oświecenie!" Kiedy spojrzał do góry na sufit, widział tylko niebo, białe chmury sunące z lewa na prawo, ptaki latające tu i tam. Kiedy spojrzał się za siebie, zobaczył tylko sosny, które rosły za tylnią ścianą sali medytacyjnej. ,,Ooojej! Osiągnąłem oświecenie! Osiągnąłem oświecenie!" Man Gong Sunim zerwał się ze swojej poduszki; nieopisywalne szczęście promieniowało z jego u