Ebook Komunikacja a rozwój społeczności lokalnych mobi,epub

nych dla jakości życia ob­sza­rach. Dla­te­go też rozwój określa się jako ,,ogół pro­cesów, w wy­ni­ku których rośnie do­bro­byt społeczeństwa"2. Pojęcie do­bro­by­tu zaś nie ozna­cza tyl­ko zamożności i siły na­byw­czej lu­dzi. Istot­ny­mi składo­wy­mi do­bro­by­tu są też ta­kie war­tości, których nie da się nabyć na ryn­ku. Wska­zać tu można na wy­so­kiej jakości prze­strzeń pu­bliczną, in­fra­struk­turę tech­niczną i społeczną, czy­ste po­wie­trze i wodę, bez­pie­czeństwo, zdro­wie, dostępność dóbr kul­tu­ry, edu­kację, jakość usług pu­blicznych, itp. Tak ro­zu­mia­ny rozwój sta­je się naj­istot­niej­szym ce­lem po­li­ty­ki. Kreu­je to na­wet sa­mo­dzielną jej dzie­dzinę zwaną po­li­tyką roz­wo­ju. Po­li­ty­ka roz­wo­ju w na­szym kra­ju zo­stała zde­fi­nio­wa­na w usta­wie z 6 grud­nia 2006 roku o za­sa­dach pro­wa­dze­nia po­li­ty­ki roz­wo­ju. Według ar­ty­kułu 2 ,,przez po­li­tykę roz­wo­ju ro­zu­mie się zespół wza­jem­nie powiąza­nych działań po­dej­mo­wa­nych i re­ali­zo­wa­nych w celu za­pew­nie­nia trwałego i zrówno­ważone­go roz­wo­ju kra­ju, spójności społecz­no-go­spo­dar­czej, re­gio­nal­nej i prze­strzen­nej, pod­no­sze­nia kon­ku­ren­cyj­ności go­spo­dar­ki oraz two­rze­nia no­wych miejsc pra­cy w ska­li kra­jo­wej, re­gio­nal­nej lub lo­kal­nej"3. Usta­wa wska­zu­je, że po­li­ty­ka roz­wo­ju kra­ju pro­wa­dzo­na jest na pod­sta­wie stra­te­gii roz­wo­ju przy współpra­cy z jed­nost­ka­mi sa­morządu te­ry­to­rial­ne­go, part­ne­ra­mi społecz­ny­mi i go­spo­dar­czy­mi oraz z Ko­misją Wspólną Rządu i Sa­morządu Te­ry­to­rial­ne­go. Mia­ry oce­ny do­bro­by­tu społeczeństwa nie są pro­ste. Opie­rają się na różnych przesłan­kach teo­re­tycz­nych. Jedną z nich jest uty­li­ta­ryzm, według którego miarą za­spo­ko­je­nia po­trzeb ludz­kich jest po­ziom osiągniętego przez społeczeństwo za­do­wo­le­nia i sa­tys­fak­cji. Mamy już jed­nak świa­do­mość, że w miarę za­spa­ka­ja­nia po­trzeb za­do­wo­le­nie lu­dzi z osiągniętego sta­nu wca­le nie wzra­sta. Oce­na sa­tys­fak­cji i za­do­wo­le­nia społecz­ne­go jest więc złudnym spo­so­bem po­mia­ru do­bro­by­tu i po­ziomu osiągniętego roz­wo­ju. Do­sko­nal­szym mier­ni­kiem oka­zu­je się suma dostępnych szans in­dy­wi­du­al­ne­go i zbio­ro­we­go roz­wo­ju. Nie jest to więc oce­na po­zio­mu za­spo­ko­je­nia po­trzeb, a ist­niejący zasób po­ten­cjału ich za­spo­ko­je­nia. To czy jed­nost­ka lub zbio­ro­wość sko­rzy­sta z tych szans, to rzecz inna i nie­za­leżna od sa­me­go po­ten­cjału. Istotą jego po­mia­ru sta­je się zasób roz­wiązań in­sty­tu­cjo­nal­nych, praw­nych, tech­nicz­nych, or­ga­ni­za­cyj­nych, po­ten­cjał ka­pi­tału ludz­kie­go, siła więzi społecz­nych, war­tości i idee, wszyst­ko to, co stwa­rza wa­run­ki dla osiąga­nia do­bro­by­tu, a nie samo jego spełnie­nie. No­bli­sta w dzie­dzi­nie eko­no­mii, Amar­tya Sen, twier­dzi, że ,,rozwój można poj­mo­wać jako pro­ces po­sze­rza­nia wol­ności, którą cieszą się lu­dzie"4. Miarą jakości życia jest w tej kon­cep­cji nie bo­gac­two, a wol­ność. Wy­da­je się, że rze­czy­wi­stość po­twier­dza te słowa. Społeczeństwa de­mo­kra­tycz­ne o naj­większych za­so­bach wol­ności w różnych ob­sza­rach życia cie­szyć się mogą naj­wyższy­mi wskaźni­ka­mi do­bro­by­tu. Nie ist­nieją w teo­riach roz­wo­ju społecz­ne­go do­wo­dy bez­pośred­nie na to, że de­mo­kra­cja po­wo­du­je rozwój. Jed­nak two­rzo­ne przez nią in­sty­tu­cje i me­cha­ni­zmy funk­cjo­no­wa­nia lu­dzi, bu­dując po­ten­cjał możliwy do wy­ko­rzy­sta­nia przez oby­wa­te­li, po­zwa­lają na od­no­sze­nie suk­cesów w pro­ce­sach roz­wo­jo­wych. Czynni­ka­mi tych suk­cesów nie jest to, co zbyt często tra­dy­cyj­nie poj­mo­wa­ne jest jako źródło roz­wo­ju, a więc twar­da in­fra­struk­tu­ra i za­so­by siły ro­bo­czej, podążające za ka­pi­tałem in­we­sty­cyj­nym. Zgod­nie z kon­cep­cja­mi Alvi­na Tof­fle­ra5, w no­wo­cze­snych społeczeństwach in­for­ma­cyj­nych za­ni­ka zna­cze­nie prze­mysłu w pro­ce­sach roz­wo­jo­wych na rzecz usług opar­tych na wie­dzy, czyn­ni­ka­mi roz­wo­jo­wy­mi sta­je się suma tej wie­dzy i wy­so­kich kwa­li­fi­ka­cji pro­fe­sjo­nal­nych. Współcze­sne ba­da­nia nad roz­wo­jem lo­kal­nym w mia­stach ame­ry­kańskich, pro­wa­dzo­ne przez Ri­char­da Flo­ridę, wska­zują, że wie­dza, pra­co­wi­tość i kom­pe­tent­na, pro­fe­sjo�