Ebook Kraina Światła mobi,epub

� to mówiło, o szczególnej mocy, każdego z nich. -- Ja też nie mogę na nich patrzeć, przydałyby się okulary przeciwsłoneczne -- powiedział Kevin -- Mimo wszystko czuję, że mają pokojowe zamiary. Najwyraźniej on też czuł tę samą życzliwość, co patrząca na nich Oliwia. -- Co my teraz zrobimy? Gdzie pójdziemy? -- pytał zmartwiony Sam, dalej dygocząc ze strachu. Wszyscy odetchnęli z ulgą, dopiero jak kroki zaczęły się oddalać i całkowicie ucichły. Rozdział II -- Na Wybranego czekamy już 10 lat, powoli tracę nadzieję, że nasz ród zostanie w końcu wyzwolony, spod władzy okrutnego Samala -- powiedział przywódca Świetlistych -- Arial do zebranych -- Musimy odzyskać dawny spokój, uznanie oraz naszą wspaniałą twierdzę. Nie pozwolimy już dłużej zajmować miejsca, które należy się nam! Czapka wybranego da nam mądrość Innych, dzięki temu staniemy do walki i poprowadzimy nasz naród do zwycięstwa, a Samal będzie musiał opuścić zamek w North Mountain i wrócić razem z pozostałymi Kamiennymi do Doliny Mroku. -- Panie, dziś idąc z pozostałymi Leśną Aleją, czułem jakiś dziwny, nieznany zapach, którego nigdy wcześniej nie miałem okazji doświadczyć, może to jakiś znak i jest jakaś nadzieja na to, że w końcu Wybrany się pojawi i nam pomoże -- rzekł Moro najmniejszy z ludzi światła, którego cechował nadzwyczaj wyczulony węch. -- Mam nadzieję, że się nie mylisz i wkrótce będziemy mieli co świętować w naszej krainie -- powiedział Arial i rozkazał zgromadzonym przeszukać okolicę. Grupa przyjaciół błąkała się bez celu po lesie, licząc na to, że uda im się znaleźć jakieś schronienie lub jaskinię, którą mogliby wrócić z powrotem do domu. Las mimo wiosennej pory, obfitował w owoce, którymi można się było nasycić, dzięki czemu nie odczuwali głodu. -- Dokąd idziemy? -spytała przejęta Oliwia -- Tutaj jest pięknie, ale chciałabym już wrócić do domu, rodzice na pewno się o nas martwią. -- A ja -- rzekł Ben -- gdyby nie to, że zostawiliśmy gdzieś w prawdziwym świecie nasze rodziny, chciałbym zostać tutaj na zawsze, bo znowu czuję, że wszystko mogę, że jestem wolny, jak ten ptak na niebie -- rozmarzył się -- I mam przy sobie przyjaciół, a zwłaszcza Ciebie Oliwio. Poza tym, wiosna, to moja ulubiona pora roku, w której wszystko budzi się do życia, a zawłaszcza kwitnie miłość -- spojrzał na nią i uśmiechnął się. Dziewczyna odwzajemniła uśmiech i oblała się rumieńcem nieco zawstydzona. Ben, też był jej bardzo bliski, w zasadzie znali się od zawsze, wspólne zabawy w dzieciństwie, rozmowy o życiu i śmierci, o uczuciach, przyjaźniach, spowodowały, że bardzo się ze sobą zżyli. Kiedy chłopiec po wypadku, był bardzo smutny, to ona najbardziej go wspierała i podnosiła na duchu, zachęcała do powrotu do szkoły, co początkowo było dla Bena nie do przyjęcia, gdyż czuł się gorszy, bał się odrzucenia ze strony kolegów i koleżanek. Pozostali widząc, że nie jest sam, również okazywali mu akceptację i swoje wsparcie. Ben był zawsze bardzo koleżeński więc teraz spotkał się z tym samym, ze strony kolegów, każdy chciał mu pomóc, jeśli tylko zaistniała taka potrzeba. Chłopiec był im za to bardzo wdzięczny i mimo tragicznych zdarzeń w swoim życiu, nie tracił pogody ducha. Kraina światła, niegdyś Królestwo Światłych, to szczególne miejsce, o które od dawna toczył się spór. Obecnie władały nią Kamienni Ludzie, którym podstępem udało się ją podbić i zająć twierdzę, dawniej należącą do króla Ariala. Były tam piękne, zielone lasy, w których można było spotkać niejednego elfa, potrafiącego spełniać życzenia lub wskazującego drogę, do osiągnięcia zamierzonych celów. Teraz Świetliści musieli się zadowolić mieszkaniem w lesie. Co innego im pozostało? Woleli to, niż opuszczenie na zawsze Krainy Światła i zamieszkanie Doliny Ciemności. W lesie zaprzyjaźnili się z elfami, szukali u nich wsparcia i pomocy w odzyskaniu swojego, dawnego domu. Królowa Elfów dała im wskazówkę, mówiąc, że tylko Wybrany może pomóc, a zwłaszcza jego mądrość, strategia i inny sposób myślenia, dlatego niektórzy też nazywali go Innym. Ta piękna Kraina pełna była jezior, kwiatów i kwitnących drzew, zima nigdy tu nie gościła, zawsze dało się słyszeć śpiew ptaków, w powietrzu czuć było piękny zapach wiosny, po prostu istny raj na ziemi. Zupełne przeciwieństwo Doliny Ciemności, gdzie słychać było tylko wycie nocnych zwierząt, a przeszywające zimno przenikało, aż do szpiku kości. Trudno było znaleźć pożywienie, a w powietrzu dało się odczuć strach, lęk i przerażenie. Kamienni byli z natury źli i podstępni, mieli siłę, która była dodatkowym atutem w walce. Jednak gdyby nie podstęp, nie udałoby się przejąć twierdzy w North Mountain, która była skrupulatnie chro