Ebook Lech Kaczyński mobi,epub

ar­dą zwra­ca­no mu przy­zna­ne or­de­ry. W każ­dym ,,do­brym" to­wa­rzy­stwie do do­bre­go tonu na­le­ża­ło wy­śmie­wa­nie się z gło­wy pań­stwa, to wa­run­ko­wa­ło przy­na­leż­ność do ,,eli­ty". Pre­zy­denc­kie po­sza­no­wa­nie hi­sto­rii i tra­dy­cji, jego od­wo­ła­nia do mo­ral­nych prawd, na­ro­do­wej dumy czy pol­skiej ra­cji sta­nu przed­sta­wia­no jako sia­nie nie­na­wi­ści, kse­no­fo­bię i za­ścian­ko­wość. Ko­lo­ro­wy ,,dy­wan" kwia­tów i zni­czy na Kra­kow­skim Przed­mie­ściu przed Pa­ła­cem Pre­zy­denc­kim Wy­su­wa­ne ar­gu­men­ty szyb­ko prze­nio­sły się w że­nu­ją­ce re­jo­ny kpin z wy­glą­du ze­wnętrz­ne­go, dyk­cji czy uro­dy mał­żon­ki. Z wy­gła­sza­nych pod ad­re­sem Pre­zy­den­ta RP in­wek­tyw moż­na by utwo­rzyć gru­bą księ­gę. Kie­dy w koń­cu lu­te­go w pra­wy­bor­czej kam­pa­nii pa­dły ra­do­sne sło­wa, że oto już za 297 dni bę­dzie moż­na po­wie­dzieć: ,,były pre­zy­dent Lech Ka­czyń­ski", ich au­tor nie przy­pusz­czał za­pew­ne, że jego ma­rze­nia sta­ną się rze­czy­wi­sto­ścią dużo szyb­ A po­tem coś się od­mie­ni­ło. Me­dia prze­sta­ły mon­to­wać pro­gra­my skła­da­ją­ce się w trzech czwar­tych z do­cin­ków na te­mat pol­skie­go pre­zy­den­ta. Uci­chły dys­ku­sje o jego rze­ko­mym al­ko­ho­li­zmie, nikt za­pew­ne nie po­wie już: ,,jaki pre­zy­dent, taki za­mach". W cią­gu kil­ku dni od owej tra­gicz­nej so­bo­ty usły­sze­li­śmy o tym po­gar­dza­nym po­li­ty­ku wię­cej cie­płych słów niż przez po­nad czte­ry lata spra­wo­wa­nej ka­den­cji. Trze­ba było śmier­ci czło­wie­ka, i to śmier­ci po­nie­sio­nej w tra­gicz­nych oko­licz­no­ściach, aby moż­na było do­ce­nić jego za­słu­gi dla kra­ju. Do­pie­ro po ka­ta­stro­fie sa­mo­lo­tu pre­zy­den­ta pod Smo­leń­skiem za­czę­to przy­po­mi­nać jego dzia­łal­ność w opo­zy­cji, zwią­za­ną z Ko­mi­te­tem Obro­ny Ro­bot­ni­ków, któ­ry po­wstał po wy­da­rze­niach ra­dom­skich już w 1976 roku. Na­gle przy­wró­co­no w ludz­kiej pa­mię­ci fakt, że to wła­śnie Lech Ka­czyń­ski, zna­ko­mi­ty spe­cja­li­sta od pra­wa pra­cy, wal­czył o ochro­nę praw pra­cow­ni­czych jako współ­au­tor po­ro­zu­mień sierp­nio­wych, a po­tem je­den z naj­waż­niej­szych do­rad­ców So­li­dar­no­ści. Jego ko­le­dzy z opo­zy­cji po­ko­na­li amne­zję i przy­po­mnie­li so­bie rap­tow­nie, jak to ra­zem wal­czy­li o wol­ną Pol­skę, cho­ciaż jesz­cze tak nie­daw­no nie po­tra­fi­li wy­krztu­sić z sie­bie jed­ne­go cho­ciaż­by życz­li­we­go sło­wa. Ga­ze­ty po­cho­wa­ły gdzieś pu­bli­ko­wa­ne do­tąd z lu­bo­ścią zdję­cia pre­zy­den­ta, na któ­rych wy­glą­dał wręcz od­py­cha­ją­co, a wy­cią­gnę­ły ze swych ar­chi­wów skrzęt­nie po­cho­wa­ne fo­to­gra­fie pre­zen­tu­ją­ce sym­pa­tycz­ne­go, cie­pło uśmie­cha­ją­ce­go się czło­wie­ka. ,,Był po­li­ty­kiem, więc jako po­li­tyk sam nie­raz ostro ata­ko­wał i by­wał ata­ko­wa­ny - za­czę­to mó­wić. - To atry­but po­li­ty­ki w ogó­le, a pol­skiej, nie­ste­ty, w szcze­gól­no­ści. War­to jed­nak mieć świa­do­mość, że do­cze­pia­ny mu wi­ze­ru­nek oso­by wy­nio­słej i mści­wej nie miał wie­le wspól­ne­go z rze­czy­wi­sto­ścią. Świę­tej pa­mię­ci Lech Ka­czyń­ski był im­pul­syw­ny, nie po­tra­fił cza­sem wy­trzy­mać stre­su zwią­za­ne­go z po­li­tycz­nym star­ciem, ale miał wiel­kie ser­ce". Jak cho­ciaż­by wte­dy, gdy wo­jo­wał z mi­ni­strem spraw we­wnętrz­nych Lu­dwi­kiem Do­rnem o to, by ra­to­wać sta­do ła­bę­dzi, któ­re­mu gro­zi­ła li­kwi­da­cja w związ­ku z epi­de­mią pta­siej gry­py. Oka­za­ło się na­gle, że był po­li­ty­kiem cał­ko­wi­cie po­świę­ca­ją­cym swo­je ży­cie od­bu­do­wie nie­pod­le­głe­go pań­stwa pol­skie­go, za­rów­no w jego wy­mia­rze mię­dzy­na­ro­do­wym, jak i w wy­mia­rze kształ­to­wa­nia ładu spo­łecz­no-go­spo­dar­cze­go oraz kształ­tu praw­ne­go Rze­czy­po­spo­li­tej. Wy­szło na jaw, że był czło­wie­kiem do grun­tu uczci­wym, kon­se­kwent­nym w swo­ich dzia­ła­niach i peł­nym pa­trio­tycz­nych uczuć. Przy­po­mnia­no spo­łe­czeń­stwu, że nie­zwy­kłą tro­ską ota­czał lu­dzi wy­klu­czo­nych, któ­rzy nie ze swo­jej winy nie we­szli w pro­ces trans­for­ma­cji ustro­jo­wej po 1989 roku i któ­rzy nie­rzad­ko na­wet sta­li się jej ofia­ra­mi. Przy­zna­no z za­dzi­wia­ją­cą szcze­ro­ścią, że dzia­łal­ność pr