Ebook Lekarz, celebryta, uwodziciel mobi,epub

ące oceny na uniwersytecie medycznym, obecnie pracuje jako lekarz rodzinny w centrum Londynu. Dyplom wyższego stopnia z psychoterapii, członkostwo w wielu organizacjach medycznych. Kariera medialna: początkowo współprowadził audycje radiowe o tematyce medycznej, potem został prezenterem własnego wieczornego programu, emitowanego trzy razy w tygodniu. Częsty gość programów telewizyjnych. Autor dwóch poczytnych książek, patron rozlicznych inicjatyw zdrowotnych. A jeśli jego życie towarzyskie jest choć w połowie tak interesujące, jak informowały gazety, facet ma nadprzyrodzone siły i zdolności. - To co? - Wskazał ręką na fotel po przeciwnej stronie stolika. - Porozmawiamy o interesach? - Jasne. - W końcu po to tu przyszła. Nie po to, by gapić się na jego uśmiech. Położyła płaszcz i torebkę na wolnym krześle i usiadła. - Dobra. Chcę być z tobą całkowicie - patrzył, jak tępawo kiwnęła głową - ale muszę mieć obietnicę, że to, co powiem, zostanie między nami. Informacja i tak wkrótce zostanie podana do wiadomości publicznej, nie chcę jednak, żeby któreś z nas było jej źródłem. - Rozumiem, ode mnie nic nie wyjdzie. - Dziękuję. - Jego wzrok zapowiadał, że konsekwencje złamania przyrzeczenia byłyby surowe. - Jak wiesz 2KZ, moja stacja radiowa, w lutym prowadzi doroczną kampanię charytatywną. A twoja fundacja ubiegała się o współuczestnictwo, jako partner. - Tak. Powiedziano nam przed Bożym Narodzeniem, że wybraliście kogoś innego. - Owszem. - Zrobił pauzę dla większego efektu. - Ale fundacja, która wygrała, ma kłopoty. Wspieraliśmy ich tak długo, jak długo zarzuty przeciw nim były niepotwierdzone. Teraz jednak są dowody i nie mamy wyboru. Musimy znaleźć nowego partnera. - Czy to znaczy, że mamy szanse? - Alex zastanawiała się, na kogo padł pierwszy wybór i jaka jest natura zarzutów, ale przewidywała, że Leo zachowa się profesjonalnie i nic nie ujawni. - Rozważaliśmy całkowite wycofanie się z tegorocznej kampanii, ale lepszym rozwiązaniem byłby nowy partner, To plan awaryjny. Format programów trochę by się zmienił, zamiast nagranych audycji - bo na to nie ma już czasu - proponujemy programy na żywo z telefonicznym udziałem słuchaczy. Interesowałoby to was? Alex przełknęła ślinę. - Jeżeli się zaangażujemy, będziemy musieli w ten projekt włożyć znaczną część naszych środków. Czy możesz mi powiedzieć, jak nisko byliśmy na waszej liście? Nie miało znaczenia, jak bardzo zabolało ją to, że to nie na nich padł pierwszy wybór. Ale musiała wiedzieć, czy 2KZ jest wystarczająco zainteresowane jej fundacją, by ich odpowiednio wypromować. - Nie byłoby właściwe, żebym to ujawniał. Ale mogę cię zapewnić, że jesteśmy gotowi na pełną współpracę i przekonani, że jesteście odpowiednim partnerem. A twoją odpowiedź muszę poznać przed końcem spotkania. Innymi słowy, miała mu zaufać. Gdyby to był dawny Leo, pewnie byłoby łatwiej. Ale nie mogła sobie pozwolić na stratę takiej okazji. - Tak, jesteśmy zainteresowani. To dla nas wspaniała szansa. Dziękuję. Wyrazy wdzięczności zbył zdawkowym uśmiechem. Kiwnął na kelnera. - Napijemy się herbaty? Zamówimy Tamtej nocy w kawiarence nie narzucał jej wyboru. - Wolałabym lady gray, jeżeli tu podają... Dostrzegła na jego twarzy cień uśmiechu. - Oczywiście, lady gray, czajniczek dla dwojga. - Coś do zjedzenia, może ciastka? - Kelner zwrócił się do niej. - Ja dziękuję. Leo był wyzwaniem, które wymagało koncentracji. Uznała, że nie potrafi jednocześnie skupiać się na rozmowie i na jedzeniu bez narobienia okruchów. Przerzucał papiery. - Twoja fundacja nazywa się ,,Sprawni Razem". Nie używacie akronimu? Czegoś bardziej wpadającego w ucho? - Nie. - Nastroszyła się. Jeżeli mają współpracować, nie może pozwolić, by przejechał się po niej jak walec. - Chcemy, żeby padała pełna nazwa. To jest nasz szyld. - Rozumiem. A - podniósł kartkę z jej CV - jesteś w pełni wykwalifikowaną fizjoterapeutką i założyłaś fundację, żeby pomagać niepełnosprawnej młodzieży w uprawianiu sportu. - Tak, przyniosłam trochę zdjęć... Nawet na nie nie spojrzał. - Może później. Najpierw chciałbym się dowiedzieć trochę więcej, jak funkcjonujecie. Z tego, co widzę, budżet macie skromniutki. Pracujesz jako terapeutka trzy razy w tygodniu i nie pobierasz pensji ze swej fundacji. Macie tylko jedną pracownicę, i to na pół etatu. Rhona. To ona oddzwoniła wczoraj, by umówić to spotkanie. Wygląda na to, że pracuje w większym wymiarze godzin niż ta połówka posady. - Nasi darczyńcy wolą, żeby pieniądze szły na statutowe cele, a nie na pokrycie kosztów własnych. Z Rhoną mamy układ: luźne godziny pracy w zamian za zaangażowanie. I mamy sieć entuzjastycznych wolontariuszy. - Macie własne biuro? - Tak, na poddaszu. Budynek jest