Ebook Letnia kryjówka mobi,epub

zos. Komuś, kto przez całe życie mieszkał na przedmieściach, a potem na Manhattanie, porośnięte lasami wzgórza i skaliste szczyty wydawały się krajobrazem z innej planety. - Poza tym dobrze jest mieć dużo rzeczy do zrobienia - dorzuciła. - Człowiek się wtedy nie nudzi. Roześmiał się. - W takim razie mamy przed sobą bardzo pracowite lato. - Co tylko zechcesz. Westchnął, przeglądając strony. - Szkoda, że nie pomyślałem o tym, zanim dowiedziałem się, że umrę. - Wszyscy kiedyś umrą - zauważyła. - Miałem cholerne szczęście, że trafiła mi się opiekunka z takim słodkim usposobieniem. - Podejrzewam, że słodkie usposobienie doprowadziłoby cię do szału. - Dopiero się poznali, ale Claire potrafiła od razu rozpoznać charakter drugiego człowieka. Ta umiejętność pozwalała przeżyć. Kiedyś popełniła błąd i to wywróciło całe jej życie do góry nogami. Już w pierwszej chwili zorientowała się, że George jest rozważny i oczytany. A jednocześnie wydawał się samotny, jakby szukał... no właśnie, czego. Tego jeszcze nie udało jej się odkryć. W sumie wiedziała o nim niewiele. Przed emeryturą był korespondentem zagranicznym znanej gazety. Przez niemal całe dorosłe życie mieszkał w Paryżu, zdążył objechać cały świat. A mimo to teraz postanowił odwiedzić miejsca leżące z dala od światowych metropolii. Ludzie żegnają się ze światem rozmaicie - tak samo zresztą jak żyją. Jedni cicho i spokojnie, inni dramatycznie i z fanfarami, niektórzy z poczuciem spełnienia, ale wielu odchodzi z żalem i goryczą. A te uczucia są jak trucizna, która powoli niszczy wszystko to, co dawało kiedyś szczęście. Wielokrotnie patrzyła ze zdziwieniem, jak niewielka porcja żalu potrafi zniszczyć w sumie udane i szczęśliwe życie. Miała nadzieję, że George znajdzie na końcu swojej podróży akceptację. Czasem mogłoby się wydawać, że osoby umierające znają odpowiedzi na najważniejsze pytania, że są mądrzejsze czy bardziej uduchowione niż ci, którzy żyją normalnie. Claire przekonała się jednak, że to nieprawda. Jej śmiertelnie chorzy pacjenci byli różni - mądrzy, głupi, przepełnieni szczęściem, zrozpaczeni, logicznie myślący, nie w pełni władz umysłowych, przerażeni. Tak naprawdę niewiele różnili się od zdrowych. Mieli jedynie krótszy okres ważności. I więcej problemów z własnym ciałem. Jechali coraz dalej na północ, w kierunku rezerwatu Catskills. W końcu pojawiła się duża, drewniana tablica z napisem: ,,Witajcie w Avalonie. W małym miasteczku o wielkim sercu". Niemal odruchowo zacisnęła dłonie na kierownicy. Jeszcze nigdy nie mieszkała w takiej miejscowości. Już sama myśl, że nawet na krótko stanie się częścią małej, zwartej społeczności, przyprawiała ją o dziwny niepokój. Nie popadała w paranoję, a nawet jeśli, to miała swoje powody. Tak naprawdę nigdzie nie czuła się bezpiecznie. W dzieciństwie, kiedy mieszkała jeszcze z mamą, każdy dzień oznaczał niepewność, nie dało się przewidzieć, co może się wydarzyć. Matka uciekła z domu jako nastolatka. Nie była zła, ale wpadła w nałóg. Pewnego dnia, kiedy kupowała narkotyki na South Orange Avenue w Newark, coś poszło nie tak, zrobiło się zamieszanie, ktoś zaczął strzelać. Zostawiła dwunastoletnią córeczkę. Claire zaczęła nowe życie w rodzinach zastępczych. Jej kuratorka dokładała wszelkich starań, żeby dziewczynka trafiała naprawdę pod dobrą opiekę. W tamtym okresie niemal każda chwila była dla Claire dowodem, jak wielkim błogosławieństwem jest wzajemna miłość najbliższych. Widziała ją wszędzie. W oczach przybranej matki, gdy jej mąż wracał do domu. W dotknięciu matczynej ręki na rozpalonym gorączką dziecięcym czole. W śmiechu sióstr opowiadających sobie żarty. W opiekuńczości brata wobec młodszego rodzeństwa. Rodzina kojarzyła się jej z siatką ochronną łagodzącą wszystkie upadki i niepowodzenia, z niewidzialną tarczą broniącą przed ciosami losu. Claire odważyła się nawet marzyć o lepszym życiu, o własnej rodzinie i dzieciach. Ale gdy skończyła siedemnaście lat, wszystko się rozpadło. Była świadkiem zbrodni, po której musiała się ukrywać, i to przed osobą, której ufała najbardziej na świecie. Małe miasteczko to groźne miejsce dla kogoś, kto ma coś do ukrycia. Każdy czytelnik Stephena Kinga doskonale o tym wie. No cóż, gdyby doszło do najgorszego, musiałaby po prostu zniknąć. Tę umiejętność opanowała bardzo dobrze. Już dawno przekonała się, że pokazywany w filmach program ochrony świadków to fikcja. Zwyczajne morderstwo nie było przestępstwem federalnym, więc nie mogła zostać objęta programem federalnym, profesjonalnie prowadzonym i otrzymującym odpowiednie fundusze. Osoby takie jak ona pozostawały pod opieką władz stanowych, którym brakowało niezbędnych środków. Poda