Ebook Lipsk 1813 mobi,epub

nku Marienbergu i Chemnitz, cały czas jedną drogą. Ponieważ duża część kawalerii lekkiej operowała w postaci oddziałów partyzanckich na tyłach Francuzów na południe od Lipska, armia nie miała zbyt dużo jednostek do prowadzenia rozpoznania54. Dnia 28 września francuskie oddziały Lefebvre-Desnouettesa zostały zaskoczone przez awangardę kozaków Płatowa w Altenburgu. Francuzi wycofali się do Weissenfels, gdzie przekroczyli Soławę. Mimo niepowodzenia zdołali przechwycić list rosyjskiego generała saskiego pochodzenia Thielmanna, skierowany do generała von Paumgarttena. Ten ostatni dowodził brygadą awangardy w austriackim IV korpusie. Lefebvre-Desnouettes wyczytał w korespondencji, że nieprzyjaciel bardzo stara się uniemożliwić mu odwrót na Bornę, tzn. najkrótszą drogą do Lipska. ,,Ten list pokazuje nam także, że chodzi o coś więcej, niż tylko o działania partyzanckie" - napisał do Napoleona. Jeden z jeńców - oficerów deklarował, że w Marienbergu nie ma już zakładów. Oznaczało to, że przynajmniej część Armii Czech już maszeruje55. Belliard i Murat dowiedzieli się o przekroczeniu Łaby przez Blüchera w Wartenburgu z listu Marmonta56. Teatr operacyjny, który mieli nadzorować, był ogromny. Pogoda była bardzo zła. Murat był chory i do 5 października miał gorączkę57. Tego dnia w Marienbergu Radetzky zredagował projekt operacji, w którym zawarł jako zasadę myśl, że należy unikać wielkiej bitwy i spaść na korpusy francuskie dopóki pozostają one w izolacji. Bał się, żeby Napoleon nie przybył szybko od strony Drezna i zalecał, aby nie dać się wciągnąć w generalną bitwę w okolicach Chemnitz. Brano pod uwagę różne hipotezy i od razu było widać, że sprzymierzeni cierpią na brak rozpoznania58. Radetzky nie wspominał jeszcze o skonfrontowaniu się z Napoleonem pod Lipskiem. Maszerujące w deszczu i po błotnistych drogach oddziały sprzymierzone miały rozkaz ciągłej gotowości bojowej, co utrzymywało je w stanie stresu, jak pisał pułkownik Puszin z siemionowskiego pułku rosyjskiej gwardii59. Murat nie miał już wątpliwości co do kierunku marszu Armii Czech. ,,Zgodnie z przekazanymi mi informacjami - pisał do szwagra 6 października o 16-ej - dwaj cesarze i król Prus znajdują się dzisiaj w Marienbergu; austriacki IV korpus Klenaua był w Chemnitz, a przybyły stamtąd w tym momencie chłop zapewnia, że widział także Rosjan [...] Myślę, że Wasza Wysokość nie ma chwili do stracenia, żeby podjąć decyzję"60. Alianccy dowódcy otrzymali informacje o przekroczeniu Łaby przez Blüchera i skłoniło to ich do działania. Dnia 7 października Schwarzenberg wydał rozkaz, aby za wszelką cenę zdobyć Penig, co miało ułatwić atak rosyjskiego generała Wittgensteina na Altenburg. Bronili się tam przed dwukrotną przewagą liczebną Polacy generała Sokolnickiego. W celu skupienia uwagi adwersarzy symulowali ataki i około godziny 10-ej udało im się oderwać od przeciwnika ,,tak z braku ludzi, jak i amunicji, z wyczerpaną piechotą i artylerią"61. Rada wojenna sprzymierzonych odbyła się 8 października na zamku Augustusburg i spowodowana była informacją o opuszczeniu Drezna przez Napoleona. Zgodzono się, iż nadszedł czas decydujących operacji i należy kierować się zdecydowanie na Lipsk62. Nazajutrz Schwarzenberg zainstalował w Chemnitz swoją kwaterę główną. Jak pisał Jomini: ,,Oczywistymi intencjami kwatery głównej było zmuszenie Napoleona do opuszczenia Niemiec poprzez odcięcie jego linii odwrotu nad Ren, a w wypadku wydania generalnej bitwy - manewrowanie w taki sposób, aby wszystkie cztery armie mogły wziąć w niej udział. Rezultat trudny do osiągnięcia w obliczu tak twardego gracza jak Napoleon, którego wszystkie zwycięstwa wskazywały na umiejętność wyciągania korzyści z pozycji centralnej"63. Jomini dokładnie przedstawił zamysły Schwarzenberga, przedkładającego manewrowanie nad toczenie bitew, ponieważ świetnie zdawał on sobie sprawę, że Napoleon jest w tym ostatnim mistrzem. Brytyjski generał Wilson był dołączony do kwatery głównej Armii Czech. Dnia 9 października napisał do lorda Aberdeena, ambasadora w Austrii, że feldmarszałek nie wyda decydującej bitwy i car to zaaprobował. Wróg koncentrował swoje siły. Szukał bitwy: taki był jego plan. Nie było zamiarem sprzymierzonych, aby mu w tym pomagać, chyba że zajdą okoliczności, które na razie nie miały miejsca i które tylko wspólna narada mogła zdefiniować. Jeśli pojawi się jakaś korzystna okazja, nie zostanie odrzucona: ,,To będzie gigantyczna bitwa"64. Perspektywa wielkiej batalii siedziała w głowach wszystkich. Walki odwrotowe toczone przez Murata były związane z postępami Armii Czeskiej, ale także z ewolucją kontekstu politycznego. Dnia 8 października król Neapolu dowiedział się, że król Bawarii ogłosił zbrojną neutralność. Przekazał również Nap