Ebook Mabinogion Cztery gałęzie Mabinogi mobi,epub

Bendigeid Vrana, i nie mogę być szczęśliwy pod jednym z nim dachem. - Czy życzysz sobie mojej rady? - zapytał go Pryderi. - Tak, teraz jest mi potrzebna rada - odpowiedział Manawyddan - co chcesz zaproponować? - Siedem części Dyved mnie przypadło w udziale - powiedział Pryderi (oznacza to, iż Pryderi był księciem, albo raczej zarządcę cantref - przyp. tłum.) - i tam jest teraz moja matka, Rhiannon. Oddam ci ją, a z nią władzę nad całym Dyved. (W odległej przeszłości istniało prawo, że syn mógł wydać matkę za mąż, w rzeczywistości jednak kobieta sama decydował o swym losie - przyp. tłum.). I choć nie będzie u ciebie innych posiadłości, prócz tych siedmiu tylko, to lepsze owo, niż nic. Moją żoną jest Kicva, córka Gwynn Gloyw, i chociaż królestwo należy do mnie, chcę, by należało do ciebie i Rhiannon. Więc jeśli potrzebne ci dobra, to ziemia Dyved nie jest gorsza od innych. - Nie pragnę lepszych - powiedział Manawyddan - i wdzięczny ci jestem za twe dobro i za twoją przyjaźń. - Wszystko, co ci mogę dać, będzie twoim, jeżeli tylko sobie tego życzysz - powiedział Pryderi. - Przyjmuję twoją radę, przyjacielu - powiedział Manawyddan - i udam się z tobą, by zobaczyć Rhiannon, i jej dobra. - Dobrze uczynisz - powiedział Pridieri - a ja jestem pewny, że nigdy nie widziałeś rozumniejszej kobiety. Ponadto w rozkwicie lat nikt nie mógł się z nią równać, a nawet i teraz się nie rozczarujesz, gdy ją ujrzysz. I nie zwlekając wyruszyli w drogę, i rychło przybyli do Dyved. W Narberth zaś była już dla nich przygotowana uczta, którą urządzili Rhiannon, i Kicva. A Manawyddan z Rhiannon usiedli i rozpoczęli rozmowę, ona zaś pokazała swój rozum i rozsądek tak, iż pomyślał, że nigdy nie spotkał kobiety, podobnej do niej. - Pryderi - rzekł - pójdę za twoją radą. Math, syn Mathonwy A oto - czwarta Gałąź Mabinogi: Math, syn Mathonwy (Math, syn Mathonwy uważany był za wielkiego czarownika - przyp. tłum.) był panem Gwynedd (Gwynedd - królestwo w północnej Walii, centrum oporu przeciw normańskiemu podbojowi, zdobyte przez Edwarda I w 1282 r. - przyp. tłum.), a Pryderi, syn Pwylla, był królem dwudziestu i jeden części południa. A były to: siedem części Dyved, siedem części Morganwc, cztery części Ceredigiawn i trzy - Ystrad Tywi. A w tym czasie Math, syn Mathonwy, nie mógł przeżyć bez tego, żeby kiedy siedział, jego nogi nie spoczywały na kolanach dziewczyny (,,Trzymacz nóg" to jeden z dworskich urzędów we wczesnośredniowiecznej Walii. Do jego obowiązków należało mycie i rozcieranie nóg swego pana, jak również kosztowanie pożywienia, które podawano władcy. ,,Trzymaczem nóg" zawsze bywał mężczyzna. W tym przypadku jednak w tej roli występuje dziewica. Być może pełniła ona jednocześnie jakąś wyjątkowo ważną rolę w podtrzymywaniu sił życiowych i magicznych mocy czarodzieja - przyp. tłum.), z wyjątkiem czasu, kiedy udawał się na wojnę. A dziewczynę, która wtedy z nim była, wołali Goewin, córka Pebina z Dôl Pebin w Arvon, a w owym czasie była ona najładniejsza spośród wszystkich z panien. Four Branches of the Mabinogi Pwyll Prince of Dyfed Pwyll Prince of Dyved was lord of the seven Cantrevs of Dyved; and once upon a time he was at Narberth his chief palace, and he was minded to go and hunt, and the part of his dominions in which it pleased him to hunt was Glyn Cuch. So he set forth from Narbeth that night, and went as far as Llwyn Diarwyd. And that night he tarried there, and early on the morrow he rose and came to Glyn Cuch, when he let loose the dogs in the wood, and sounded the horn, and began the chase. And as he followed the dogs, he lost his companions; and whilst he listened to the hounds, he heard the cry of other hounds, a cry different from his own, and coming in the opposite direction. And he beheld a glade in the wood forming a level plain, and as his dogs came to the edge of the glade, he saw a stag before the other dogs. And lo, as it reached the middle of the glade, the dogs that followed the stag overtook it and brought it down. Then looked he at the colour of the dogs, staying not to look at the stag, and of all the hounds that he had seen in the world, he had never seen any that were like unto these. For their hair was of a brilliant shining white, and their ears were red; and as the whiteness of their bodies shone, so did the redness of their ears glisten. And he came towards the dogs, and drove away those that had brought down the stag, and set his own dogs upon it. And as he was setting on his dogs he saw a horseman coming towards him upon a large light-grey steed, with a hunting horn round his neck, and clad in garments of grey woollen in the fashion of a hunting garb. And the horseman drew near and spoke unto him thus. ˝Chieftain,˝ said he, ˝I know who thou art, and I greet thee not.˝ ˝Peradventure,˝ said Pwyll