Ebook Marionetka mobi,epub

Sławomir Dębski Marionetka Anna Ocipińska (C) Sławomir Dębski, 2020 Tomik ,,Marionetka" Autor pracował nad wierszami i przeżywał te teksty przez ponad 30 lat. Słowa i wyrazy zmienią Cię czytelniku na Zawsze! Z odrobiną dziewczęcego zażenowania Marionetka wrośnie w Ciebie, tak tylko i aż w Ciebie. MARIONETKA JUŻ CZAS! NASZ CZAS! ISBN 978-83-8221-890-9 Książka powstała w inteligentnym systemie wydawniczym Ridero Spis treści Marionetka Od Autora Prolog Nie upilnuje mnie nikt -- narodziny Czwartek Wczoraj czyli Z odrobiną dziewczęcego zażenowania Poeci Pisząc do Ciebie ,,To chyba nie jest mał" Wizyta ,,Nie wiem, kim oni są..." ,,Na wpół żartem chętnie się podporządkuję..." ,,Gdy rąbię drzewo, słucham śpiewu ptakó" Nasz absolut Cel Ja Wybór ,,Przeżyję jeszcze kilka " ,,W telewizji ludzie są " Emeryt Ostatnio Inicjacja Dla A. Dla A. Kwiatuszek ,,Chciałbym opisać Ciebie opisać całą postać..." ,,Myślę o Tobie tak zachł" 16 luty Wiosną Przyjaciele Trzecie piętro Słowo ,,Ja" Podkradłeś się do mnie Oddechy Mój przyjaciel Krzysztof S Dzień wszystkich świętych Kochanko moja Tk ,,Każdej nocy pod powiekami buduję kształt domu z ogró" Smutek bieda łza Wiosna Zagubiłem się Fraszki Gęś Lekcja Marycha Dzisiaj Wrosnąć w słowa, czyli część druga Pandemia Moja Sen Nie rozmawiaj z nieznajomymi Bez miłości straconej Nocne Fatamorgany Porażki Mesjasza Kamień Jestem nagi Ona go nie kocha Od nowa Śpiąca królewna Nie przekaz, czyli mowa Kocha nie kocha Jestem niebem Błyskawica Podziękowania Alince, Dorotce, Agnieszce i Michałowi Od Autora Na początek przybliżę swoją osobę Parę słów o mnie. Urodziłem się w Głownie w 1968 roku. W marcu, tzn. w drugiej połowie marca. Dokładnie 21 No tyle może o Prolog Nie upilnuje mnie nikt -- narodziny Czwartek Jak pamiętam ten czwartek w marcu był ciepły i słoneczny Żadnego śniegu, czy wiosennego błota Wiatr -- co ty nie było wiatru, Umarłe drzewa za oknem szpitala Wyjrzałem tak nieśmiało tak nieśmiało spomiędzy ud I to jest ten świat? O to tyle krzyku! Urażony jak primabalerina zaniosłem się płaczem 9 miesięcy czekania i co? Gdzie te cuda? Wdech i wydech Cudownie Podnoszę powieki Teraz tylko łokcie i kolana zdarte, aż do krwi Był czwartek dwudziestego pierwszego marca 1968 Godzina? Jakoś do południa Motto: Dawno temu w marcu 1968 r. na dziedzińcu Odbył się protestacyjny wiec Zgromadzeni przez aklamację przyjęli rezolucję Stwierdzali : ,,My studenci uczelni warszawskich, (...) oświadczamy: Nie pozwolimy nikomu deptać Konstytucji PRL Nigdy nie pozwolimy Odebrać sobie prawa do obrony Demokratycznych i niepodległościowych tradycji Narodu Wczoraj czyli Z odrobiną dziewczęcego zażenowania Motto Nie zabrną me twory pod żadne strzechy. Bo wtedy, na szczęście, żadnych strzech nie będzie. W ogóle z tego żadnej nie będzie uciechy, I tylko świństwo równomiernie rozpełznie się wszędzie. Stanisław Ignacy Witkiewicz Poeci Poeci Piszą mnóstwo słów Podtrzymują w nadziei i trwaniu Miliony Później Z głowami na ramieniu Szukają pomocnej dłoni 1987 Pisząc do Ciebie Pisząc do Ciebie Jakbym nie istniał -- nigdy Co robić? Z pompą wypychającą leukocyty O prędkości większej od życia Aż żyły pęcznieją z wysiłku Mówię do ciebie Odpadkami kiedyś pięknych słów A chciałbym opuchnąć aż do ciszy *** To chyba nie jest mało To chyba jest ważne Wstąpiłaś po drodze Opowiedzieć swoje życie W łzach i uśmiechu od ucha do ucha Później czerwoną kredką piszesz poemat na łonach kobiet Słowami, aż bolą To będzie rękojmia twojego istnienia I jeszcze podpiszesz się krwią, tylko, dlatego, że nie lubisz czerwonego koloru A może lubisz, sam już nie wiem Wizyta Gdy przyszła wyrzuciłem pospiesznie Z naszej szafy wszystkie ubrania A szafę przez okno Następnie zabrałem się do zdzierania masek z mojej twarzy Po dojściu do czterysta piątej dałem spokój Zapaliłem papierosa Zaciągając się dymem Oglądam, co zostało z naszego domu A ona już wyszła Przez drzwi, które sprzedałem w zeszłym tygodniu *** Nie wiem, kim oni są W myślach nazywam ich wysłannikami Przypominają mnie sprzed kilkuset laty Mają takie naiwne spojrzenia Wiem u mnie takie zachowanie będzie głupie i rażące Jednak z szacunkiem spoglądam na ich błazeńskie twarze *** Na wpół żartem chętnie się podporządkuję Od niechcenia nie będę Cię ranił Jesteś taka niewinna Na wpół serio skoncentruje uwagę Na twoich oczach Wiem ty to nazwiesz grą I ja tym poważniej zabiorę się do rozgrywki *** Gdy rąbię drzewo, słucham śpiewu ptaków Zabiera mi to dużo czasu Później siadam na łóżku Wtedy też ulegam złudzeniu, ..., że żyję Nasz absolut Bezcelowe wstawanie Dzień po dniu Czekanie Dzień po dniu Łamanie po kościach Dzień po dniu I ciągle znów Od samego początku poprzez kredę i karbon Rozpacz czyni nas niezdolnym do stawiania oporu Cel To twoja najlepsza decyzja Tak wielu poszło już w tym kierunku Odkryłeś największą tajemnicę Czy nie tą którą dawno ogłosili? Tylko O jakiej karierze i jakim celu marzysz? Czy chcesz dojść tak daleko Abyś mnie nie poznawał A gdy już oficjalnie uznają twój sukces i pogratulują To znów mnie czule przywitasz Bo wszystko ci wolno? Ja Jestem bólem ustami pełnymi goryczy Jestem sercem i wszystkimi tętnicami Jestem doświadczeniem zmysłów Jestem mową Cały jestem uchem swoim Oczami oglądam jak wstaję z łóżka Milczenie skryte pod hałdą odpadków mowy A postać krzyczy Za co? Za co to wszystko! Koniec darmowego fragmentu książki. Zachęcamy do zakupu pełnej wersji.