Ebook Martwy blues mobi,epub

rów­nież i po­waż­nie. Wczo­raj ten le­karz po­trak­to­wał mnie chy­ba jak cho­re­go psy­chicz­nie. Po­ka­za­łem Ko­tu­nio­wi re­cep­tę, za­śmiał się i po­wie­dział, że­bym wy­rzu­cił i szedł z nim na piwo. Ale ja nie piję. Je­dy­nie czu­ję głód. Jadł­bym i jadł. Od rana zja­dłem osiem bu­łek. Wy­da­je mi się, że czu­ję za­pach śle­dzi. Mam ocho­tę na śle­dzie. Czu­ję się zu­peł­nie obłęd­nie. Czwar­ta pięt­na­ście. Bu­rza, deszcz. Ja­kieś obe­rwa­nie chmu­ry, czy coś po­dob­ne­go. Przed se­kun­dą pio­run ude­rzył gdzieś bar­dzo bli­sko. Błysk-trzask jak wy­strzał z ka­pi­szo­na i grzmot jak cho­le­ra. Świa­tła nie ma. Już chy­ba od dwóch go­dzin tak wali. Wpierw spa­łem. Zno­wu kry­zys. Czu­ję się po­dob­nie jak kie­dyś, parę ty­go­dni temu, gdy spa­łem czter­na­ście go­dzin. Kry­zys nie po­zwo­lił mi pra­co­wać. O dzie­sią­tej po­sze­dłem do domu. Mnó­stwo szyb wy­sta­wo­wych mam do my­cia. Gdy­by nie deszcz, to może po­szedł­bym i mył te szy­by po po­łu­dniu. By­ło­by idio­tycz­ne, gdy­bym pod­padł. Prze­cież pra­cu­ję je­dy­nie dla sie­bie, nie wiem, cze­mu oba­wiam się tak bar­dzo o swo­ją opi­nię. Kie­dy pra­cu­ję i jak pra­cu­ję, to moja spra­wa, a je­że­li ktoś się do mnie przy­cze­pi, to po­wi­nie­nem ra­dy­kal­nie kop­nąć tego ko­goś w ty­łek. Prze­glą­dam zle­ce­nia. Dużo tego jest, ale na szczę­ście szy­by nie­wiel­kie. Trzy pie­cząt­ki już mam, jesz­cze osiem kart do pod­bi­cia. Mu­siał­bym ju­tro pra­co­wać cały dzień, żeby ja­koś dać so­bie z tym radę. Do­sta­nę prze­cież nowe zle­ce­nia. My­śla­łem, że uspo­ko­ję się ja­koś, chcia­łem prze­cze­kać ten kry­zys, ale tym ra­zem to było coś ostrzej­sze­go. Le­d­wie uda­ło mi się umyć szy­by w skle­pie mię­snym. Do­sta­łem kieł­ba­sę. Ja­dłem po­tem tę kieł­ba­sę w domu z pię­cio­ma, a po­tem jesz­cze z dwo­ma buł­ka­mi. Kry­zys nie mi­nął. Cały się trzą­słem. Za cho­le­rę nie mo­głem w tym sta­nie pra­co­wać. Mu­sia­łem iść do domu. Za­sną­łem. Mam kupę ro­bo­ty do od­ro­bie­nia. Je­śli ju­tro nie bę­dzie le­piej, to nie dam so­bie rady. Po­wi­nie­nem jesz­cze skoń­czyć czy­ścić pół pię­tra na bu­do­wie. Ju­tro będę pra­co­wał od pią­tej rano, je­śli będę w sta­nie, oczy­wi­ście. Może ja­koś zdą­żę z tym wszyst­kim. Pie­nię­dzy za pra­cę na bu­do­wie nie do­sta­nę. To mnie po­twor­nie za­sko­czy­ło. Przez to po­psu­ło się wszyst­ko w tym moim głu­pim świat­ku. Kie­dy od­zy­skam - do cho­le­ry! - rów­no­wa­gę du­cha? Rów­no­wa­gę du­cha??? Ra­czej wy­zio­nę du­cha z gło­du. Nie za­twier­dzi­li mnie w dy­rek­cji jako pra­cow­ni­ka do­ryw­cze­go, kie­row­nik od­cin­ka mó­wił, że do­sta­nę pie­nią­dze 15 wrze­śnia. Mo­głem krzy­czeć na nie­go, mo­głem wy­dzie­rać się i py­sko­wać, może do­pro­wa­dził­bym do tego, że wy­jął­by wła­sne pie­nią­dze z port­fe­la. A może nie do­pro­wa­dził­bym do ni­cze­go. To jest świń­stwo. Nor­mal­ne, cho­ler­ne świń­stwo. A ja jak zwy­kle chcia­łem za­ła­twić wszyst­ko w grzecz­ny, kul­tu­ral­ny spo­sób. Za­ła­ma­ło mnie, że nie do­sta­nę pie­nię­dzy. Wła­śnie to mnie za­ła­ma­ło. Po­czu­łem się fa­tal­nie. Na­ra­sta­ło we mnie fa­tal­ne sa­mo­po­czu­cie. Sie­dzia­łem na ław­ce. Wie­czo­rem. Prze­trwa­łem - o ile rze­czy­wi­ście prze­trwa­łem - ten oskar­ża­ją­cy mnie sa­me­go cha­os, to zu­peł­ne nie­zro­zu­mie­nie - de­pre­sja. Było kry­tycz­nie. Nie wie­dzia­łem, co ro­bić. Nie mo­głem ni­cze­go po­sta­no­wić. Sprzą­ta­łem w po­ko­ju, po­tem ro­bi­łem prze­pier­kę, po­sta­no­wi­łem je­chać do bab­ci, ale wie­dzia­łem, że nie po­wi­nie­nem je­chać do bab­ci. Spa­łem, cięż­ki, mę­czą­cy sen, po obu­dze­niu nie wie­dzia­łem do­kład­nie, co i jak, gdzie się wła­ści­wie znaj­du­ję. Oko­ło czwar­tej przy­szedł Ko­tu­niu, dwie go­dzi­ny le­że­li­śmy w łóż­kach, ga­da­li­śmy, czu­łem się fa­tal­nie. Gdy wsta­wa­łem, czu­łem się zu­peł­nie fa­tal­nie. W koń­cu po­sta­no­wi­łem - rzu­cam pra­cę. Sko­ro mę­czę się, to mu­szę ra­dy­kal­nie coś zmie­nić. Koń­czę z czysz­cze­niem szyb, ju­tro za­ła­twię zwol­nie­nie. Po­ja­dę do bab­ci, a po­tem, gdy od­bio­rę pie­nią­dze, do Wro­cła­wia. Po­sta­ram się tam za­ła­twić miesz­ka­nie. Po­sta­ram się za­ła­twić pra­cę. Mu­szę pra­co­wać w za­wo­dzie, któ­ry mnie in­te­re­su­je. Wszyst­ko inne jest